24-Stunden-Rennen von Le Mans 1956


Autoren der Wikimedia-Projekte

Article Images

Das 24. 24-Stunden-Rennen von Le Mans, der 24e Grand Prix d’Endurance les 24 Heures du Mans, auch 24 Heures du Mans, Circuit de la Sarthe, Le Mans, fand vom 28. bis 29. Juli 1956 auf dem Circuit des 24 Heures statt.

Ninian Sanderson steigt schwungvoll in den siegreichen Jaguar D-Type
Der Jaguar D-Type der Ecurie Ecosse, der Siegerwagen von Ninian Sanderson und Ron Flockhart
Die drei Werks-Lotus 11 vor dem Renntransporter
Ferrari 625LM Spyder Touring mit der Startnummer 11; gefahren von Alfonso de Portago und Duncan Hamilton

Als Folge des fatalen Unfalls beim Rennen im Jahr davor wurde die Rennstrecke an einigen Stellen komplett umgebaut. Die Boxenanlage wurde erneuert und die Strecke zwischen den Boxen und den Haupttribünen verbreitert. Zwar trennte noch immer nur ein weißer Strich auf der Straße die stoppenden Rennwagen vom Rennbetrieb, aber die Strecke wurde so breit, dass mehrere Wagen problemlos nebeneinander fahren konnten. Die Zuschauer vor den Haupttribünen wurden nunmehr durch einen Sicherheitszaun geschützt. Der Radius der ersten Kurve vor den Esses wurde ebenso verändert wie die Einfahrt in die Tertre Rouge und die berüchtigte Maison-Blanche-Kurve. Durch diese Umbaumaßnahmen verkürzte sich die Streckenlänge von 13,492 auf 13,461 km.

Da die Umbauarbeiten nicht rechtzeitig fertig wurden, musste das Rennen um einen Monat verschoben werden und fand erstmals seit 1923 wieder im Juli statt.

Auch das Reglement wurde angepasst. Der Hubraum der Prototypen – von denen mindestens 50 Stück gebaut werden mussten – wurde auf 2500 cm³ reduziert. Die Kapazität der Tanks wurde auf 130 Liter beschränkt, und zwischen zwei Tankstopps musste ein Rennfahrzeug mindestens 34 Runden zurückgelegt haben. Die Windschilder wurden vergrößert und hatten nunmehr eine Höhe von 20 cm.

Kein Fahrer durfte länger als 72 Runden ununterbrochen am Steuer sitzen und insgesamt nicht mehr als 14 Stunden fahren. Die Trainingseinheiten wurden in die Abendstunden verlegt, sodass die Fahrer am Mittwoch und Donnerstag vor dem Rennen schon in der Dunkelheit fahren mussten. Dem Rennleiter Charles Faroux wurde mit Charles de Cortanze ein Stellvertreter zur Seite gestellt.

Das Rennen war keine zwei Runden alt, als die Nachricht über einen erneuten schweren Unfall Schrecken in der Boxengasse auslöste. Erstmals trug sich Charles Faroux mit dem Gedanken, die Veranstaltung sofort abzubrechen. Als die Information ankam, weder Fahrer noch Zuschauer seien zu Schaden gekommen, machte sich allgemein Erleichterung breit. Der belgische Jaguar-Werksfahrer Paul Frère hatte eingangs der Esses die Herrschaft über seinen Jaguar D-Type verloren und rechts die Begrenzung touchiert. Sein knapp folgender Teamkollege Jack Fairman konnte nicht mehr ausweichen und prallte in das Heck des Jaguar. Das Chaos vervollständigte Alfonso de Portago, der mit seinem Werks-Ferrari 625LM Spyder Touring Fairmam voll traf und beide Jaguar und sich selbst ins Abseits schob. Innerhalb weniger Sekunden waren somit zwei Werks-Jaguar und ein Werks-Ferrari ausgeschieden.

Kaum hatte sich die Aufregung über diesen Zwischenfall gelegt, als eine weitere Unfallnachricht die Boxenanlagen erreichte. Dieser Unfall endete jedoch fatal. Louis Héry hatte in der Maison Blanche mit seinem kleinen Panhard einen Überschlag und starb an seinen schweren Verletzungen im Krankenwagen, auf dem Weg ins Spital. Insgesamt gab es 13 Unfälle im Rennen.

Nach einem frühen langen Boxenstopp von Vorjahressieger Mike Hawthorn im dritten Werks-Jaguar übernahmen Ninian Sanderson und Ron Flockhart im Ecurie-Ecosse-D-Type die Führung. Der schottische Jaguar lieferte sich einen heftigen Zweikampf mit dem Werks-Aston Martin von Stirling Moss und Peter Collins. Das Rennen wurde erst knapp vor Schluss entschieden, als am DB3S der zweite Gang brach. Dieses Handicap, das sich vor allem in der langsamen Passage zwischen der Indianapolis- und Arnage-Kurve bemerkbar machte, kostete der Aston-Martin-Mannschaft eine Runde. Den dritten Rang erreichten Maurice Trintignant und Olivier Gendebien im Ferrari; damit retteten sie die Ehre der Scuderia. Den wichtigen Index of Performance gewannen Gérard Laureau und Paul Armagnac für Deutsch & Bonnet.

  50 Franzosen   22 Briten   8 Deutsche   6 US-Amerikaner   6 Belgier
  2 Italiener   2 Niederländer   1 Australier   1 Brasilianer   1 Spanier
Pos. Klasse Nr. Team Fahrer Chassis Motor Reifen Runden
1 S 5.0 4   Ecurie Ecosse   Ninian Sanderson
  Ron Flockhart
Jaguar D-Type Jaguar 3.4L I6 D 300
2 S 3.0 8   Aston Martin Ltd.   Stirling Moss
  Peter Collins
Aston Martin DB3S Aston Martin 2.9L I6 A 299
3 S 3.0 12   Scuderia Ferrari   Olivier Gendebien
  Maurice Trintignant
Ferrari 625LM Spyder Touring Ferrari 2.5L I4 E 293
4 S 5.0 5   Equipe Nationale Belge   Jacques Swaters
  Freddy Rousselle
Jaguar D-Type Jaguar 3.4L I6 D 284
5 S 1.5 25   Porsche KG   Richard von Frankenberg
  Wolfgang von Trips
Porsche 550A/4 RS Coupe Porsche 1.5L Flat-4 C 282
6 S 5.0 1   Jaguar Cars Ltd.   Mike Hawthorn
  Ivor Bueb
Jaguar D-Type FI Jaguar 3.4L I6 D 280
7 S 1.1 36   Lotus Engineering   Reg Bicknell
  Peter Jopp
Lotus 11 Coventry Climax 1.1L I4 D 253
8 S 1.1 33   Cooper Car Company   Ed Hugus
  John Bentley
Cooper T39 Coventry Climax 1.1L I4 D 252
9 S 1.5 30   Claude Bourillot   Claude Bourillot
  Henri Perroud
Maserati 150S Maserati 1.5L I4 P 245
10 S 750 40   Automobiles Deutsch et Bonnet   Gérard Laureau
  Paul Armagnac
DB HBR5 Panhard 0.7L Flat-2 D 231
11 S 750 45   Automobiles Deutsch et Bonnet   Jean-Claude Vidilles
  Jean Thépenier
DB HBR Panhard 0.7L Flat-2 D 225
12 S 750 46   Automobiles Deutsch et Bonnet   André Héchard
  Roger Masson
DB HBR Panhard 0.7L Flat-2 D 220
13 S 1.5 34   Porsche KG   Roland Bourel
  Maurice Slotine
Porsche 356A/4 Porsche 1.3L Flat-4 D 212
14 S 1.1 41   Just-Émile Vernet   Jean-Marie Dumazer
  Lucien Campion
VP 166R Renault 0.8L I4 D 210
Nicht klassiert
15 S 3.0 14   Aston Martin Ltd.   Tony Brooks
  Reginald Parnell
Aston Martin DBR1/250 Aston Martin 2.5L I6 A 246
Disqualifiziert
16 S 5.0 6   Robert Walshaw   Robert Walshaw
  Peter Bolton
Jaguar XK 140 Jaguar 3.5L I6 D 209
17 S 2.0 22   Jean Lucas   François Picard
  Robert Tappan
Ferrari 500TR Ferrari 2.0L I4 E 137
Ausgefallen
18 S 3.0 17   Automobiles Talbot   Louis Rosier
  Jean Behra
Talbot Sport 2500 Maserati 2.5L I6 D 220
19 S 3.0 9   Aston Martin Ltd.   Peter Walker
  Roy Salvadori
Aston Martin DB3S Aston Martin 2.9L I6 A 173
20 S 1.5 32   Lotus Engineering   Colin Chapman
  Herbert MacKay-Fraser
Lotus 11 Coventry Climax 1.5L I4 D 172
21 S 1.5 24   Porsche KG   Umberto Maglioli
  Hans Herrmann
Porsche 550A/4 RS Porsche 1.5L Flat-4 C 136
22 S 1.1 37   René Breuil   Jean Py
  Yves Dommée
RB Fiat-OSCA 1.1L I4 D 116
23 S 3.0 10   Scuderia Ferrari   André Simon
  Phil Hill
Ferrari 625LM Spyder Touring Ferrari 2.5L I4 E 107
24 S 2.0 23   Automobiles Frazer Nash Ltd.   Richard Stoop
  Tony Gaze
Frazer Nash Sebring Bristol 2.0L I6 D 100
25 S 3.0 16   Automobiles Gordini   Hernando da Silva Ramos
  André Guelfi
Gordini T23S Gordini 2.5L I6 E 90
26 S 1.1 35   Lotus Engineering   Cliff Allison
  Keith Hall
Lotus 11 Coventry Climax 1.1L I4 D 89
27 S 3.0 19   Jean-Paul Colas   Serge Nersessian
  Georges Monneret
Salmson 2300S Salmson 2.3L I4 D 80
28 S 3.0 15   Automobiles Gordini   Robert Manzon
  Jean Guichet
Gordini T15S Gordini 2.5L I8 E 80
29 S 2.0 20   Equipe Nationale Belge   Alain de Changy
  Lucien Bianchi
Ferrari 500TR Ferrari 2.0L I4 E 76
30 S 1.5 29   Automobiles Gordini   André Milhoux
  Charles de Clareur
Gordini T17S Gordini 1.5L I6 E 67
31 S 750 48   Moretti Automobili   Marcel Lauga
  Jean-Michel Durif
Moretti 750 Grand Sport Zagato Moretti 0.7L I4 P 62
32 S 1.5 26   Porsche KG   Max Nathan
  Helm Glöckler
Porsche 356 Carrera 1500 Porsche 1.5L Flat-4 C 61
33 S 2.0 21   Pierre Meyrat   Pierre Meyrat
  Fernand Tavano
Ferrari 500TR Ferrari 2.0L I4 D 61
34 S 3.0 7   Prinz Paul Metternich   Prinz Paul Metternich
  Wittigo von Einsiedel
Mercedes-Benz 300 SL Mercedes-Benz 3.0L I6 C 58
35 S 750 49   Automobiles Panhard   Pierre Hémard
  Pierre Flahault
Monopole X89 Panhard 0.7L Flat-2 D 50
36 S 1.5 27   Wolfgang Seidel   Mathieu Hezemans
  Carel Godin de Beaufort
Porsche 550A/4 RS Porsche 1.5L Flat-4 C 48
37 S 750 50   Automobiles Panhard   Pierre Chancel
  André Beaulieux
Monopole X88 Panhard 0.7L Flat-2 D 46
38 S 1.5 28   Gonzague Olivier   Claude Storez
  Helmut Polensky
Porsche 550/4 Spyder Porsche 1.5L Flat-4 D 45
39 S 750 52   Automobili Stanguellini   René Philippe Faure
  Gilbert Foury
Stanguellini 750 Sport Fiat 0.7L I4 D 36
40 S 1.5 31   Louis Cornet   Louis Cornet
  Robert Mougin
Maserati 150S Maserati 1.5L I4 P 35
41 S 3.0 18   Automobiles Talbot   Goffredo Zehender
  Jean Lucas
Talbot Sport 2500 Maserati 2.5L I6 P 32
42 S 750 53   Automobili Stanguellini   Pierre Duval
  Georges Guyot
Stanguellini 750 Sport Fiat 0.7L I4 D 23
43 S 750 47   Moretti Automobili   Marceau Esculus
  Francois Guillaud
Moretti 750 Grand Sport Moretti 0.7L I4 P 22
44 S 750 51   Louis Héry   Louis Héry
  Lucien Pailler
Monopole X86 Panhard 0.7L Flat-2 M 5
45 S 750 42   Automobili OSCA   Jean Laroche
  Rémy Radix
OSCA Sport 750 OSCA 0.7L I4 M 4
46 S 5.0 3   Jaguar Cars Ltd.   Jack Fairman
  Ken Wharton
Jaguar D-Type Jaguar 3.4L I6 D 3
47 S 5.0 2   Jaguar Cars Ltd.   Paul Frère
  Desmond Titterington
Jaguar D-Type Jaguar 3.4L I6 D 2
48 S 3.0 11   Scuderia Ferrari   Alfonso de Portago
  Duncan Hamilton
Ferrari 625LM Spyder Touring Ferrari 2.5L I4 E 2
49 S 750 44   Automobiles Deutsch et Bonnet   Fernand Carpentier
  Pierre Savary
DB HBR5 Panhard 0.7L Flat-2 D 2
Nicht gestartet
50 S 3.0   Scuderia Ferrari   Juan Manuel Fangio
  Eugenio Castellotti
Ferrari 625LM Spyder Touring Ferrari 2.5L I4 E 1

1 Fahrer erkrankt

Hier finden sich Teams, Fahrer und Fahrzeuge die ursprünglich für das Rennen gemeldet waren, aber aus den unterschiedlichsten Gründen daran nicht teilnahmen.

Pos. Klasse Nr. Team Fahrer Chassis Motor Reifen
51 S 2.0 ERA G-Type
52 S 1.5   Automobili OSCA   Giulio Cabianca
  Luigi Villoresi
Osca MT4 OSCA 1.5L I4
53 S 3.0   Jacques Pollet   Jacques Pollet Mercedes-Benz 300SL Mercedes-Benz 3.0L I8
54 S 2.0   Phoenix   Raymond Flower
  Mike Llewellyn
Phoenix Turner 2SR6
55 S 1.1   Cooper Car Company   Jack Brabham
  Michael Taylor
Cooper T39 Coventry Climax 1.1L I4
56 S 750   Littery   Robert Chancel Panhard Monopole
57 S 3.0   Automobiles Frazer Nash Ltd. Frazer-Nash
58 S 1.1   Automobili Stanguellini Stanguellini Bialbero Fiat 0.7L I4
59 S 3.0   Michel Dubonnet   Michel Dubonnet
  Maurice Trintignant
Ferrari 250 GT Ferrari 3.0L V12
60 S 1.5   Dick Fitzwilliam MG A
Pos. Nr. Fahrer Chassis Koeffizient Platzierung im Gesamtklassement
1 40   Gérard Laureau
  Paul Armagnac
DB HBR5 3.103,347 Rang 10
2 25   Richard von Frankenberg
  Wolfgang von Trips
Porsche 550A/4 RS Coupe 3.792,248 Rang 5
3 8   Stirling Moss
  Peter Collins
Aston Martin DB3S 4.018,633 Rang 2
Pos. Nr. Fahrer Chassis Koeffizient Platzierung im Gesamtklassement
1 40   Gérard Laureau
  Paul Armagnac
DB HBR5 1.16600 Rang 10
2 25   Richard von Frankenberg
  Wolfgang von Trips
Porsche 550A/4 RS Coupe 1.15900 Rang 5
3 45   Jean-Claude Vidilles
  Jean Thépenier
DB HBR 1.13500 Rang 11
4 36   Reg Bicknell
  Peter Jopp
Lotus 11 1.11800 Rang 7
5 33   Ed Hugus
  John Bentley
Cooper T39 1.11400 Rang 8
6 8   Stirling Moss
  Peter Collins
Aston Martin DB3S 1.11300 Rang 2
7= 12   Olivier Gendebien
  Maurice Trintignant
Ferrari 625LM Spyder Touring 1.11000 Rang 3
7= 46   André Héchard
  Roger Masson
DB HBR 1.11000 Rang 12
9 4   Ninian Sanderson
  Ron Flockhart
Jaguar D-Type 1.10100 Gesamtsieg
10 5   Jacques Swaters
  Freddy Rousselle
Jaguar D-Type 1.04100 Rang 4
11 1   Mike Hawthorn
  Ivor Bueb
Jaguar D-Type FI 1.02600 Rang 6
12 41   Jean-Marie Dumazer
  Lucien Campion
VP 166R 1.01000 Rang 14
13 30   Claude Bourillot
  Henri Perroud
Maserati 150S 1.0000 Rang 9
14 34   Roland Bourel
  Maurice Slotine
Porsche 356A/4 0.0000 Rang 13
Klasse Fahrer Fahrer Fahrzeug Platzierung im Gesamtklassement
Index of Performance   Gérard Laureau   Paul Armagnac DB HBR5 Rang 10
22. Biennale Cup   Gérard Laureau   Paul Armagnac DB HBR5 Rang 10
3001–5000 cm³   Ron Flockhart   Ninian Sanderson Jaguar D-Type Gesamtsieg
2001–3000 cm³   Peter Collins   Stirling Moss Aston Martin DB3S Rang 2
1101–1500 cm³   Wolfgang von Trips   Richard von Frankenberg Porsche 550A/4 RS Coupé Rang 5
751–1100 cm³   Reg Bicknell   Peter Jopp Lotus 11 Rang 7
501–750 cm³   Gérard Laureau   Paul Armagnac DB HBR5 Rang 10
  • Gemeldet: 60
  • Gestartet: 49
  • Gewertet: 14
  • Rennklassen: 7
  • Zuschauer: 250.000
  • Ehrenstarter des Rennens: Simon de Peyerimoff, Präsident des Automobile Club de France
  • Wetter am Rennwochenende: warm, zwischendurch immer wieder Regenschauer
  • Streckenlänge: 13,461 km
  • Fahrzeit des Siegerteams: 24:00:00,000 Stunden
  • Gesamtrunden des Siegerteams: 300
  • Gesamtdistanz des Siegerteams: 4034,929 km
  • Siegerschnitt: 168,122 km/h
  • Pole-Position: unbekannt
  • Schnellste Rennrunde: Mike Hawthorn – Jaguar D-Type (#1) – 4.20.000 = 186,383 km/h
  • Rennserie: zählte zu keiner Rennserie
  • R. M. Clarke: Le Mans. The Jaguar Years 1949–1957. Brooklands Books, Cobham 1997, ISBN 1-85520-357-X.
  • Christian Moity, Jean-Marc Teissèdre, Alain Bienvenu: 24 heures du Mans, 1923–1992. Éditions d’Art, Besançon 1992, ISBN 2-909413-06-3.