Snookerweltmeisterschaft 1989


Autoren der Wikimedia-Projekte

Article Images

Die Snookerweltmeisterschaft 1989 war ein professionelles Snookerturnier mit Einfluss auf die Snookerweltrangliste und das letzte Ranglistenturnier der Saison 1988/89. Das Hauptturnier fand vom 15. April bis zum 1. Mai 1989 im Crucible Theatre in Sheffield statt. Sieger wurde der Engländer Steve Davis, der seinen sechsten und letzten Weltmeistertitel mit einem 18:3-Sieg über John Parrott holte, zugleich stellte er damit den Rekord für das höchste Finalergebnis der WM-Geschichte auf.

Snookerweltmeisterschaft 1989
Embassy World Snooker Championship
Logo
Teilnehmer: 142
Austragungsort: Crucible Theatre, Sheffield, England
Eröffnung: 15. April 1989
Endspiel: 30. April und 1. Mai 1989
Sieger: England Steve Davis
Finalist: England John Parrott
Höchstes Break: 141 ( Stephen Hendry)

1988

 

1990

Erneut sponserte die Zigarettenmarke Embassy das Turnier, dennoch erhöhte sich im Vergleich zum Vorjahr das gesamte Preisgeld um etwa 50.000 Pfund Sterling auf etwa 524.805 £, wovon etwas ein Fünftel auf den Weltmeister entfiel.[1]

Preisgeld
Sieger 105.000 £
Finalist 63.000 £
Halbfinalist 31.500 £
Viertelfinalist 15.750 £
Achtelfinalist 7.850 £
Letzte 32 4.430 £
Letzte 48 3.445 £
Letzte 64 1.805 £
Höchstes Break
(Qualifikation / Hauptrunde)
2.625 £
10.500 £
Insgesamt 524.805 £

Im Crucible Theatre trafen in der Endrunde jeweils ein gesetzter Spieler auf einer Weltranglistenposition zwischen 1 und 16 auf jeweils einen Qualifikanten. Während die Runde der letzten 32 wie die Qualifikation im Modus Best of 19 Frames gespielt wurde, wurden Achtel- und Viertelfinale über maximal 25 gespielt. Das Halbfinale wiederum ging über maximal 31 Frames und der Sieger wurde im Finale mit dem Modus Best of 35 Frames bestimmt.[2][3]

Runde 1
Best of 19 Frames
Achtelfinale
Best of 25 Frames
Viertelfinale
Best of 25 Frames
Halbfinale
Best of 31 Frames
Finale
Best of 35 Frames
1   Steve Davis 10
25   Steve Newbury 5
1   Steve Davis 13
50   Steve Duggan 3
16   Cliff Wilson 1
50   Steve Duggan 10
1   Steve Davis 13
9   Mike Hallett 3
8   Tony Knowles 6
39   David Roe 10
39   David Roe 12
9   Mike Hallett 13
9   Mike Hallett 10
24   Doug Mountjoy 7
1   Steve Davis 16
4   Stephen Hendry 9
4   Stephen Hendry 10
45   Gary Wilkinson 9
4   Stephen Hendry 13
13   Willie Thorne 10
13   Willie Thorne 10
54   Paddy Browne 5
4   Stephen Hendry 13
5   Terry Griffiths 5
5   Terry Griffiths 10
29   Bob Chaperon 6
5   Terry Griffiths 13
12   Silvino Francisco 9
12   Silvino Francisco 10
35   Joe O’Boye 6
1   Steve Davis 18
7   John Parrott 3
2   Jimmy White 10
23   Dene O’Kane 7
2   Jimmy White 13
15   John Virgo 12
15   John Virgo 10
oR   Darren Morgan 4
2   Jimmy White 7
7   John Parrott 13
7   John Parrott 10
32   Steve James 9
7   John Parrott 13
10   Dennis Taylor 10
10   Dennis Taylor 10
21   Eugene Hughes 3
7   John Parrott 16
31   Tony Meo 7
3   Neal Foulds 9
34   Wayne Jones 10
34   Wayne Jones 3
22   Dean Reynolds 13
14   Peter Francisco 7
22   Dean Reynolds 10
22   Dean Reynolds 9
31   Tony Meo 13
6   Cliff Thorburn 9
19   Eddie Charlton 10
19   Eddie Charlton 8
31   Tony Meo 13
11   Joe Johnson 5
31   Tony Meo 10

Im deutlichsten Finale der WM-Geschichte konnte sich Davis von Beginn an eine Führung herausarbeiten. Parrott holte lediglich den dritten und siebenten Frame der ersten Session, sodass Davis mit einer 5:2-Führung in die Abendsession ging. Dort zog er auf 13:3 davon und spielte in den neun Frames der Session ein Century Break sowie fünf weitere Breaks von mehr als 50 Punkten. In der dritten Session holte Davis sofort alle fünf, zum Sieg nötigen, Frames am Stück und gewann somit seinen sechsten WM-Titel.

Finale: Best of 35 Frames
Schiedsrichter/in:   John Street
Crucible TheatreSheffield, England, 30. April & 1. Mai 1989
Steve Davis   18:3   John Parrott
86:20, 65:28 (51), 20:90, 66:5, 109:16, 78:11 (61), 43:72,
100:6, 72:9 (55), 113:0 (112), 71:0, 74:58 (Davis 60; Parrott 52), 88:23 (59), 32:68 (68), 116:0 (80), 68:1 (68),
62:47, 56:44, 71:31 (59), 68:6, 70:40
112 Höchstes Break 68
1 Century-Breaks
9 50+-Breaks 2

Die Qualifikation wurde im Vorfeld der Hauptrunde ausgetragen und umfasste insgesamt fünf Qualifikationsrunden, wobei die Spieler gestaffelt nach ihren Weltranglistenpositionen dazustießen.[2][3]

  Runde 1
Best of 19 Frames
  Runde 2
Best of 19 Frames
  Runde 3
Best of 19 Frames
    Runde 4
Best of 19 Frames
  Runde 5
Best of 19 Frames
                                         
oR    Darren Morgan 10   93    Eric Lawlor 2   33    John Campbell 4    
oR    Sam Frangie 5   oR    Darren Morgan 10   oR    Darren Morgan 10  
oR    Darren Morgan 10   17    Alex Higgins 8
  53    Ken Owers 8   oR    Darren Morgan 10
119    Robert Marshall 10   69    Paul Gibson 10   53    Ken Owers 10
126    Mike Hines 1   119    Robert Marshall 3   69    Paul Gibson 8  
          79    Robbie Grace 6   39    David Roe 10    
          98    Paul Watchorn 10   98    Paul Watchorn 5  
39    David Roe 10   18    Rex Williams 3
  42    Tommy Murphy 7   39    David Roe 10
          84    Bill Oliver 10   42    Tommy Murphy 10
          109    Jim Rempe 5   84    Bill Oliver 8  
123    Derek Heaton 6   89    Ian Williamson 7   62    Les Dodd 10    
oR    Joe Grech 10   oR    Joe Grech 10   oR    Joe Grech 9  
62    Les Dodd 10   19    Eddie Charlton 10
  95    Glen Wilkinson 4   62    Les Dodd 6
          95    Glen Wilkinson 10   60    Roger Bales 1
          110    Billy Kelly 2   95    Glen Wilkinson 10  
          67    Colin Roscoe 9   40    Ray Reardon 10    
          114    Jack Fitzmaurice 10   114    Jack Fitzmaurice 5  
40    Ray Reardon 5   20    Tony Drago 9
  45    Gary Wilkinson 10   45    Gary Wilkinson 10
          71    Vic Harris 10   45    Gary Wilkinson 10
          108    Mike Watterson 5   71    Vic Harris 6  
oR    Mick Price kl.   85    Eddie Sinclair 9   52    Mark Bennett 9    
oR    Paddy Morgan   oR    Mick Price 10   oR    Mick Price 10  
oR    Mick Price 6   21    Eugene Hughes 10
  70    Brian Rowswell 10   70    Brian Rowswell 9
          70    Brian Rowswell 10   63    Marcel Gauvreau 7
          105    Pascal Burke 0   70    Brian Rowswell 10  
125    David Greaves 0   77    Bob Harris   46    Graham Cripsey 2    
oR    Ian Graham 10   oR    Ian Graham kl.   oR    Ian Graham 10  
oR    Ian Graham 10   22    Dean Reynolds 10
  72    Martin Smith 6   132    Ian Graham 5
oR    Steve Campbell kl.   72    Martin Smith 10   61    Jon Wright 7
oR    Gerry Watson   oR    Steve Campbell 9   72    Martin Smith 10  
          65    Graham Miles 8   58    Mick Fisher 2    
          102    Alain Robidoux 10   102    Alain Robidoux 10  
102    Alain Robidoux 10   23    Dene O’Kane 10
  64    Jack McLaughlin 2   102    Alain Robidoux 5
          76    Mark Wildman 7   64    Jack McLaughlin 10
          113    François Ellis 10   113    François Ellis 9  
124    Paul Thornley 10   75    Malcolm Bradley 7   47    Bill Werbeniuk    
128    Bert Demarco 3   124    Paul Thornley 10   124    Paul Thornley kl.  
124    Paul Thornley 4   24    Doug Mountjoy 10
  57    Dave Gilbert 10   57    Dave Gilbert 7
          78    Geoff Foulds 6   57    Dave Gilbert 10
          103    Patsy Fagan 10   103    Patsy Fagan 4  
oR    Craig Edwards 10   86    Jim Bear 7   51    Tony Chappel 7    
oR    James Giannaros 4   oR    Craig Edwards 10   oR    Craig Edwards 10  
oR    Craig Edwards 8   25    Steve Newbury 10
  56    Nigel Gilbert 10   56    Nigel Gilbert 7
127    Maurice Parkin 0   68    Paul Medati 8   56    Nigel Gilbert 10
oR    Nick Terry 10   oR    Nick Terry 10   oR    Nick Terry 5  
oR    Tony Wilson 10   90    George Scott 4   35    Joe O’Boye 10    
oR    Mannie Francisco 5   oR    Tony Wilson 10   oR    Tony Wilson 8  
35    Joe O’Boye 10   26    Barry West 7
  43    Danny Fowler 6   35    Joe O’Boye 10
          74    Jim Donnelly 7   43    Danny Fowler 10
          101    Terry Whitthread 10   101    Terry Whitthread 6  
oR    Mark Rowing 10   92    John Dunning 9   44    Warren King 7    
oR    Steve Mizerak 1   oR    Mark Rowing 10   oR    Mark Rowing 10  
oR    Mark Rowing 6   27    John Spencer 1
  50    Steve Duggan 10   50    Steve Duggan 10
120    Clive Everton 4   83    Fred Davis 10   50    Steve Duggan 10
129    Bernard Bennett 10   129    Bernard Bennett 4   83    Fred Davis 3  
          87    Jimmy van Rensberg 7   34    Wayne Jones 10    
          116    Anthony Harris 10   116    Anthony Harris 4  
34    Wayne Jones 10   28    David Taylor 7
  38    Jim Wych 9   34    Wayne Jones 10
131    Eddie McLaughlin 3   91    Gino Rigitano 3   38    Jim Wych 10
oR    Mark Johnston-Allen 10   oR    Mark Johnston-Allen 10   oR    Mark Johnston-Allen 3  
          88    Matt Gibson 10   36    Dave Martin 10    
          100    Mike Darrington 0   88    Matt Gibson 7  
36    Dave Martin 2   29    Bob Chaperon 10
  41    Martin Clark 10   41    Martin Clark 4
          82    Mario Morra 10   41    Martin Clark 10
          97    Bernie Mikkelsen 4   82    Mario Morra 6  
121    Derek Mienie 10   94    Jim Meadowcroft 10   48    Murdo MacLeod 10    
oR    Vladimir Potazsnyk 6   121    Derek Mienie 7   94    Jim Meadowcroft 9  
48    Murdo MacLeod 6   30    Steve Longworth 0
  54    Paddy Browne 10   54    Paddy Browne 10
          80    Tony Kearney 3   54    Paddy Browne 10
          117    Steve Meakin 10   117    Steve Meakin 9  
          73    Jim Chambers 10   37    Kirk Stevens 10    
          107    Ian Anderson 7   73    Jim Chambers 8  
37    Kirk Stevens 2   31    Tony Meo 10
  49    Tony Jones 10   49    Tony Jones 7
          66    Robby Foldvari 4   49    Tony Jones 10
          118    Jason Smith 10   118    Jason Smith 7  
          96    Ian Black 10   55    Ray Edmonds 10    
          115    Dessie Sheehan 8   96    Ian Black 3  
55    Ray Edmonds 7   32    Steve James 10
  81    John Rea 10   81    John Rea 7
          81    John Rea 10   59    Pat Houlihan 5
          111    Dennis Hughes 3   81    John Rea 10  

Während des gesamten Turnieres wurden insgesamt 47 Century Breaks gespielt, davon entfielen 19 auf die Hauptrunde und die restlichen 28 auf die Qualifikation. Das höchste Break der Hauptrunde war ein 141er-Break von Stephen Hendry, welches jedoch von einem 142er-Break seitens Tony Meo und einem 143er-Break von Darren Morgan aus der letzten Qualifikationsrunde getoppt wurde.[1]

  1. a b Ron Florax: 1989 World Championship - Finishes. CueTracker.net, abgerufen am 7. Juni 2019 (englisch).
  2. a b Ron Florax: 1989 World Championship. CueTracker.net, abgerufen am 7. Juni 2019 (englisch).
  3. a b Ron Florax: Rankings - 1988-1989. CueTracker.net, abgerufen am 7. Juni 2019 (englisch).