Σβορωνάτα

Τα Σβορωνάτα^[2] είναι ένα χωριό και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας Λειβαθούς, του δήμου Αργοστολίου^[3] της περιφερειακής ενότητας Κεφαλληνίας, στην περιφέρεια Ιονίων Νήσων σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το πρόγραμμα Καλλικράτης και το σχέδιο Καποδίστριας ανήκε στην επαρχία Κράνης του νομού Κεφαλλονιάς.

Τα Σβορωνάτα είναι χωριό της νοτιοδυτικής Κεφαλονιάς σε υψόμετρο 90 μέτρων.^[4] Απέχει 9 χιλιόμετρα από το Αργοστόλι και βρίσκεται πολύ κοντά στο αεροδρόμιο. Στο χωριό βρίσκονται οι παραλίες Άμμες (ΝΔ.) και Άη Χέλης (Ν.-ΝΔ.).^[5] Τα πιο κοντινά χωριά είναι τα Μεταξάτα (Α.) και η Λακήθρα (Β.).

Το χωριό έχει μεγάλη τουριστική ανάπτυξη αφού βρίσκεται κοντά στην πρωτεύουσα και στο αεροδρόμιο. Έχει πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια, ξενοδοχεία, ταβέρνες, εστιατόρια καθώς και οργανωμένες παραλίες. Διαθέτει επίσης μαρίνα για σκάφη (Αγία Πελαγιά).

Το χωριό πήρε το όνομα του από την αριστοκρατική οικογένεια Σβορώνου στα μέσα του 13ου αιώνα. Οι συνοικισμοί του πήραν τα ονόματα τους από τα επώνυμα των κατοίκων τους (Ιγγλεσάτα από τους Ιγγλέσιδες - Σερράτα από τους Σέρρες - Στρατιωτάτα από τους Στρατιώτες - Δημησιανάτα από τους Δημησιανούς). Στα Σβορωνάτα λειτουργούσε δημοτικό σχολείο από τα μέσα του 19ου αιώνα. Σε αυτό φοιτούσαν μόνο αγόρια. Οι μαθητές παρακολουθούσαν εκτός των άλλων και "ναυτικά μαθήματα". Πολλοί Σβορώνοι μετανάστευσαν νωρίς στη Ρουμανία και Ρωσία, όπου διακρίθηκαν σε διάφορους τομείς οικονομικής δραστηριότητας.

Από τα Σβορωνάτα καταγόταν ο Συνταγματάρχης Δημήτριος Σβορώνος ο οποίος σκοτώθηκε μαχόμενος στην τελευταία μεγάλη μάχη εις τα Στενά Πόρτας των Σερβίων (Σιδηρόπορτας) Κατερίνης πάρα πολύ κοντά στο χωριό Κολοκούρι μεταξύ του ελληνικού και του τουρκικού στρατού κατά την απελευθέρωση της Κατερίνης. Η μάχη έγινε στις 15-16 Οκτωβρίου 1912.^[7] Προς τιμήν του, το χωριό Κολοκούρι της Πιερίας μετονομάστηκε σε Σβορώνο το 1953. Προτομή του ήρωα υπάρχει στην πλατεία των Σβορωνάτων που φέρει το όνομα του.

Επίσης από το ίδιο χωριό καταγόταν ο Χριστόδουλος Τσιγάντες (30/1/1897 - 12/10/1970) Έλληνας στρατιωτικός, διοικητής του Ιερού Λόχου της Μέσης Ανατολής, σχολιαστής εφημερίδων, Γενικός Διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας και υποψήφιος πολιτευτής με το Κόμμα Φιλελευθέρων και ο μικρότερος αδελφός του Ιωάννης Τσιγάντες (1897 - 14 Ιανουαρίου 1943) Έλληνας στρατιωτικός. Απότακτος αξιωματικός του φιλοβενιζελικού κινήματος του 1935, ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση κατά τη διάρκεια της Κατοχής στα πλαίσια της οργάνωσης Μίδας 614. Σκοτώθηκε από τις ιταλικές αρχές Κατοχής στην Αθήνα στις 14 Ιανουαρίου του 1943.^[8]

• Πανηγύρι Ανάληψης.