Τσιμηντήρι Αντιπάρου


Συνεισφέροντες στα εγχειρήματα Wikimedia

Article Images

Το Τσιμιντήρι, επίσης γνωστό ως Κοιμητήρι, είναι μικρή ακατοίκητη νησίδα στις Κυκλάδες της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.[1] Το Τσιμηντήρι βρίσκεται ενδιάμεσα της Αντιπάρου και του Δεσποτικού.[2] Το στενό που χωρίζει και τα τρία νησιά δεν έχει βάθος μεγαλύτερο από 1 μέτρο, επομένως πιστεύεται ότι τα νησιά συνδέονταν, καταστώντας τα ενιαία γη κατά τους Κλασικούς χρόνους.[3][4] Ο πλησιέστερος οικισμός είναι ο Άγιος Γεώργιος.

Μαρμάρινος βωμός με ελληνική επιγραφή αφιερωμένος στην Εστία Ίσθμια, που υπονοεί την ύπαρξη ισθμού μεταξύ Δεσποτικού και Τσιμιντηρίου.

Οι αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει τάφους στο νησί, κάτι που μπορεί να είναι ο λόγος για την εναλλακτική του ονομασία, Κοιμητήρι.[5]

Καθοριστικές Αποφάσεις - Καθεστώς Προστασίας

Επεξεργασία

1. ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ43/27103/1384/12-72000, ΦΕΚ 944/Β/31-7-2000

Στις 12 Ιουλίου 2000 εκδόθηκε η υπουργική απόφαση ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ43/27103/1384/12-72000 από τον υπουργό Πολιτισμού Θεόδωρο Πάγκαλο με την οπόια κηρύσσεται η νησίδα Τσιμηντήρι ως Αρχαιολογικός Χώρος. Το ίδιο συμβαίνει και για της παρακείμενες νήσους και νησίδες Δεσποτικό και Στρογγυλό. Δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 944/Β/31-7-2000.

2. ΥΑ ΔΠΑ/10908/16-10-2000, ΦΕΚ 1323/Β/1-11-2000

Στις 16 Οκτωβρίου 2000 εκδόθηκε η υπουργική απόφαση ΥΑ ΔΠΑ/10908/16-10-2000 από τον υπουργό Αιγαίου Νίκο Σηφουνάκη με την οποία χαρακτηρίζεται η νησίδα Τσιμηντήρι (σε συνδυασμό με δεκάδες άλλες νησίδες ταυτόχρονα) ως Τόπος Ιδιαιτέρου Φυσικού Κάλλους.[6]

Έτσι: «Στην νησίδα Τσιμηντήρι επιτρέπεται μόνον:

α) η άσκηση των παραδοσιακών ασχολιών αγροτικού χαρακτήρα (αλιεία, μελισσοκομία, γεωργία, κτηνοτροφία)

β) η επισκευή και αποκατάσταση τυχόν υφισταμένων κτισμάτων και υποδομών (διαβατικά, κελιά, μάνδρες)

γ) η κατασκευή κτισμάτων προσαρμοσμένων στο περιβάλλον για την εξυπηρέτηση αναγκών εθνικής άμυνας, φαροφύλαξης, αρχαιολογίας, επιστημονικής έρευνας και για λόγους προστασίας και διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος και μετά από σύμφωνη γνώμη της αρμόδιας ΕΠΑΕ.»

Δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 1323/Β/1-11-2000.

  1. ↑ Yeroulanou, Marina· Stamatopoúlou, María (2005). Architecture and archaeology in the Cyclades: papers in honour of J.J. Coulton (στα Αγγλικά). Archaeopress/British Archaeological Reports. ISBN 9781841718934.
  2. ↑ Marthari, Marissa· Renfrew, Colin· Boyd, Michael (4 Ιανουαρίου 2017). Early Cycladic Sculpture in Context (στα Αγγλικά). Oxbow Books Limited. ISBN 9781785701962.
  3. ↑ «Despotiko: The island of the gods of Mythology» (στα αγγλικά). Traveller Greece. 2016-04-18. http://travellergreece.com/despotiko-the-island-of-the-gods-of-mythology/. Ανακτήθηκε στις 2017-06-11.[νεκρός σύνδεσμος]
  4. ↑ Oakley, John (31 Αυγούστου 2014). Athenian Potters and Painters III (στα Αγγλικά). Oxbow Books. ISBN 9781782976646.
  5. ↑ Δελτιον ελλενικης αλλελογραφιας. E. Thorin. 2004. ISBN 9782869582408.
  6. ↑ «Ορισμοί και έννοιες - Αρχαιολογικό Κτηματολόγιο».