forçar - Wiktionary, the free dictionary


Article Images

Inherited from Vulgar Latin *fortiāre, from Late Latin fortia, from Latin fortis. By surface analysis, força +‎ -ar.

forçar (first-person singular present forço, first-person singular preterite forcí, past participle forçat); root stress: (Central, Valencia, Balearic) /ɔ/

  1. (transitive) to force

forçar (first-person singular present forço, first-person singular preterite forcei, past participle forçado, reintegrationist norm)

  1. reintegrationist spelling of forzar
Singular Plural
First-person
(eu)
Second-person
(ti / tu)
Third-person
(ele / ela / você)
First-person
(nós)
Second-person
(vós)
Third-person
(eles / elas / vocês)
Infinitive
Impersonal forçar
Personal forçar forçares forçar forçarmos forçardes forçarem
Gerund
forçando
Past participle
Masculine forçado forçados
Feminine forçada forçadas
Indicative
Present forço forças força forçamos forçades, forçais forçam
Imperfect forçava forçavas forçava forçávamos forçávades, forçáveis, forçávais1 forçavam
Preterite forcei forçaste, forçache1 forçou forçamos forçastes forçárom, forçaram
Pluperfect forçara forçaras forçara forçáramos forçárades, forçáreis, forçárais1 forçaram
Future forçarei forçarás forçará forçaremos forçaredes, forçareis forçarám, forçarão
Conditional forçaria forçarias forçaria forçaríamos forçaríades, forçaríeis, forçaríais1 forçariam
Subjunctive
Present force forces force forcemos forcedes, forceis forcem
Imperfect forçasse forçasses forçasse forçássemos forçássedes, forçásseis forçassem
Future forçar forçares forçar forçarmos forçardes forçarem
Imperative
Affirmative força force forcemos forçade, forçai forcem
Negative (nom) nom forces nom force nom forcemos nom forcedes, nom forceis nom forcem
  • forçar” in Dicionário Estraviz de galego (2014).

From Vulgar Latin *fortiāre, from Late Latin fortia, from Latin fortis. Or, by surface analysis, fòrça +‎ -ar.

forçar

  1. (transitive) to force

Old Galician-Portuguese

edit

Inherited from Vulgar Latin *fortiāre.

forçar

  1. to force

    Conjugation of forçar

infinitive simple forçar
compound infinitive of haver1 or tẽer2 + past participle
gerund simple forçando
compound gerund of haver1 or tẽer2 + past participle
past participle singular plural
masculine forçado forçados
feminine forçada forçadas
present participle forçante forçantes
person singular plural
first second third first second third
indicative mood eu
ei
tu el~ele
ela
vossa mercee
nos
nos outros
nos outras
vos
vos outros
vos outras
eles
elas
simple
tenses
present forço forças força forçamos forçades forçan
imperfect forçava forçavas forçava forçavamos, forçávamos forçavades, forçávades forçavan
preterite forcei forçaste, forçasche, forçache forçou forçamos forçastes forçaron
pluperfect forçara forçaras forçara forçaramos, forçáramos forçarades, forçárades forçaran
future forçarei forçarás forçará forçaremos forçaredes forçarán
conditional forçaria forçarias forçaria forçariamos, forçaríamos forçariades, forçaríades forçarian
compound
tenses
present perfect present of haver1 or tẽer2 + past participle
present imperfect imperfect of haver1 or tẽer2 + past participle
past anterior preterite of haver1 or tẽer2 + past participle
pluperfect simple pluperfect of haver1 or tẽer2 + past participle
future perfect future of haver1 or tẽer2 + past participle
conditional perfect conditional of haver1 or tẽer2 + past participle
subjunctive mood eu
ei
tu el~ele
ela
vossa mercee
nos
nos outros
nos outras
vos
vos outros
vos outras
eles
elas
simple
tenses
present force forces force forcemos forcedes forcen
preterite forçasse forçasses forçasse forçássemos forçássedes forçassen
future forçar forçares forçar forçarmos forçardes forçaren
compound
tenses
present perfect present subjunctive of haver1 or tẽer2 + past participle
pluperfect preterite subjunctive of haver1 or tẽer2 + past participle
future perfect future subjunctive of haver1 or tẽer2 + past participle
imperative mood tu vossa mercee nos
nos outros
nos outras
vos
vos outros
vos outras
affirmative força force forcemos forçade
negative non forces non force non forcemos non forcedes
personal infinitive eu
ei
tu el~ele
ela
vossa mercee
nos
nos outros
nos outras
vos
vos outros
vos outras
eles
elas
forçar forçares forçar forçarmos forçardes forcaren

1 Its alternative spelling, aver, can be used as well.

2 Teer and ter were used too, though all 3 were less common than forms of "haver".

Inherited from Old Galician-Portuguese forçar, from Vulgar Latin *fortiāre, from Late Latin fortia, from Latin fortis. By surface analysis, força +‎ -ar. Compare Galician forzar.

  • Hyphenation: for‧çar

forçar (first-person singular present forço, first-person singular preterite forcei, past participle forçado)

  1. (transitive) to force