frantumare - Wiktionary, the free dictionary


Article Images

Italian

edit

Etymology

edit

From frantume +‎ -are.

Pronunciation

edit

  • IPA(key): /fran.tuˈma.re/
  • Rhymes: -are
  • Hyphenation: fran‧tu‧mà‧re

Verb

edit

frantumàre (first-person singular present frantùmo, first-person singular past historic frantumài, past participle frantumàto, auxiliary avére)

  1. (transitive) to break, smash or shatter

Conjugation

edit

    Conjugation of frantumàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)

infinitive frantumàre
auxiliary verb avére gerund frantumàndo
present participle frantumànte past participle frantumàto
person singular plural
first second third first second third
indicative io tu lui/lei, esso/essa noi voi loro, essi/esse
present frantùmo frantùmi frantùma frantumiàmo frantumàte frantùmano
imperfect frantumàvo frantumàvi frantumàva frantumavàmo frantumavàte frantumàvano
past historic frantumài frantumàsti frantumò frantumàmmo frantumàste frantumàrono
future frantumerò frantumerài frantumerà frantumerémo frantumeréte frantumerànno
conditional io tu lui/lei, esso/essa noi voi loro, essi/esse
present frantumerèi frantumerésti frantumerèbbe, frantumerébbe frantumerémmo frantumeréste frantumerèbbero, frantumerébbero
subjunctive che io che tu che lui/che lei, che esso/che essa che noi che voi che loro, che essi/che esse
present frantùmi frantùmi frantùmi frantumiàmo frantumiàte frantùmino
imperfect frantumàssi frantumàssi frantumàsse frantumàssimo frantumàste frantumàssero
imperative tu Lei noi voi Loro
frantùma frantùmi frantumiàmo frantumàte frantùmino
negative imperative non frantumàre non frantùmi non frantumiàmo non frantumàte non frantùmino

edit

Anagrams

edit