From Proto-Indo-European *h₂eh₂nóḱe (“has reached, attained”), stative of *h₂neḱ- (“to reach”).
Cognate with Old Irish (do·)ánaic (“came, arrived”), Albanian kënaq (“to satisfy, be enough”), Old English ġenōg (“enough”), Sanskrit अश्नोति (aśnóti), see Sanskrit नश् (naś).
nancīscor (present infinitive nancīscī, perfect active nactus sum or nānctus sum); third conjugation, deponent
- to meet with, stumble on, encounter, acquire, get, reach, find something
- Synonyms: acquīrō, adipīscor, cōnsequor, parō, pariō, impetrō, potior, lucror, inveniō, mereō, sūmō, emō, comparō, apīscor, obtineō, conciliō, colligō, alliciō
- Antonym: āmittō
- cum plus otii nactus ero ― when I have more free time (literally, “when I will have met more leisure”)
- to contract, catch
- morbum nancisci ― to fall ill
- (by extension) to possess by birth, have by nature
- The alternative supine nānctum is rare.
Conjugation of nancīscor (third conjugation, deponent)
|
indicative
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
nancīscor
|
nancīsceris, nancīscere
|
nancīscitur
|
nancīscimur
|
nancīsciminī
|
nancīscuntur
|
imperfect
|
nancīscēbar
|
nancīscēbāris, nancīscēbāre
|
nancīscēbātur
|
nancīscēbāmur
|
nancīscēbāminī
|
nancīscēbantur
|
future
|
nancīscar
|
nancīscēris, nancīscēre
|
nancīscētur
|
nancīscēmur
|
nancīscēminī
|
nancīscentur
|
perfect
|
nactus or nānctus + present active indicative of sum
|
pluperfect
|
nactus or nānctus + imperfect active indicative of sum
|
future perfect
|
nactus or nānctus + future active indicative of sum
|
subjunctive
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
nancīscar
|
nancīscāris, nancīscāre
|
nancīscātur
|
nancīscāmur
|
nancīscāminī
|
nancīscantur
|
imperfect
|
nancīscerer
|
nancīscerēris, nancīscerēre
|
nancīscerētur
|
nancīscerēmur
|
nancīscerēminī
|
nancīscerentur
|
perfect
|
nactus or nānctus + present active subjunctive of sum
|
pluperfect
|
nactus or nānctus + imperfect active subjunctive of sum
|
imperative
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
—
|
nancīscere
|
—
|
—
|
nancīsciminī
|
—
|
future
|
—
|
nancīscitor
|
nancīscitor
|
—
|
—
|
nancīscuntor
|
non-finite forms
|
active
|
passive
|
present
|
perfect
|
future
|
present
|
perfect
|
future
|
infinitives
|
nancīscī
|
nactum esse, nānctum esse
|
nactūrum esse, nānctūrum esse
|
—
|
—
|
—
|
participles
|
nancīscēns
|
nactus, nānctus
|
nactūrus, nānctūrus
|
—
|
—
|
nancīscendus, nancīscundus
|
verbal nouns
|
gerund
|
supine
|
genitive
|
dative
|
accusative
|
ablative
|
accusative
|
ablative
|
nancīscendī
|
nancīscendō
|
nancīscendum
|
nancīscendō
|
nactum, nānctum
|
nactū, nānctū
|
- “nanciscor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “nanciscor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- nanciscor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to meet with good weather: tempestatem idoneam, bonam nancisci
- to meet, come across a person; to meet casually: offendere, nancisci aliquem
- to find a suitable pretext: causam idoneam nancisci
- to get, meet with, a favourable opportunity: occasionem nancisci
- to be favoured by Fortune; to bask in Fortune's smiles: fortunam fautricem nancisci