plaatsen - Wiktionary, the free dictionary
Dutch
Pronunciation
Etymology 1
Verb
plaatsen
- (transitive) to place
- (reflexive) to qualify (become eligible for some position, usually in sports)
Conjugation
| Conjugation of plaatsen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | plaatsen | |||
| past singular | plaatste | |||
| past participle | geplaatst | |||
| infinitive | plaatsen | |||
| gerund | plaatsen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | plaats | plaatste | ||
| 2nd person sing. (jij) | plaatst, plaats2 | plaatste | ||
| 2nd person sing. (u) | plaatst | plaatste | ||
| 2nd person sing. (gij) | plaatst | plaatste | ||
| 3rd person singular | plaatst | plaatste | ||
| plural | plaatsen | plaatsten | ||
| subjunctive sing.1 | plaatse | plaatste | ||
| subjunctive plur.1 | plaatsen | plaatsten | ||
| imperative sing. | plaats | |||
| imperative plur.1 | plaatst | |||
| participles | plaatsend | geplaatst | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
Descendants
- Afrikaans: plaas
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
plaatsen