progenitor - Wiktionary, the free dictionary
Article Images
- progenitour (obsolete)
From Middle English, from Middle French progeniteur (Modern French progéniteur), from Latin progenitor, from progenitus, perfect participle of progignere (“to beget”), itself from pro- (“forth”) + gignere (“to beget”).
- (UK) IPA(key): /pɹəʊˈd͡ʒɛn.ɪ.tə/, /pɹəˈd͡ʒɛn.ə.tə/
- (US) IPA(key): /pɹoʊˈd͡ʒɛn.ɪ.tɚ/, /pɹəˈd͡ʒɛn.ə.tɚ/
progenitor (plural progenitors)
- A forefather, any of a person's direct ancestors.
- Synonyms: ancestor, forefather
- Coordinate terms: progenitrix, foremother
- A person from whom one or more people (dynasty, tribe, nation…) are descended.
Abraham, alias Ibrahim, is the presumed progenitor of both the Jewish and Arab peoples.
- (biology) An ancestral form of a species.
- (figuratively) A predecessor of something, especially if also a precursor or model.
ARPANET was the progenitor of the Internet.
Are neural progenitor cells infected by Zika virus?
- (figuratively) Someone who originates something.
- A founder.
any of a person's direct ancestors
- Bulgarian: предшественик (bg) m (predšestvenik)
- Catalan: progenitor (ca) m, progenitora (ca) f
- Cebuano: giliwatan
- Chinese:
- Crimean Tatar: ecdat
- Czech: předek (cs) m, praotec m
- Danish: forfader c
- Dutch: voorouder (nl) m, voorvader (nl) m
- Finnish: esi-isä (fi), kantaisä
- German: Ahn (de) m, Vorfahr (de) m, Vorfahre m
- Greek: πρόγονος (el) m (prógonos), γεννήτορας (el) m (gennítoras)
- Ancient: πρόγονος m (prógonos)
- Irish: sinsear m
- Latin: progenitor m
- Maori: uretū
- Norwegian:
- Polish: przodek (pl)
- Portuguese: progenitor (pt) m
- Romanian: strămoș (ro) m, străbun (ro) m, strămoașă (ro) f, străbună (ro) f
- Russian: прароди́тель (ru) m (prarodítelʹ), пре́док (ru) m (prédok)
- Scottish Gaelic: gineadair m
- Serbo-Croatian: прародитељ m
- Spanish: progenitor (es) m or f
- Turkish: ata (tr), cet (tr)
a predecessor of something
- Bulgarian: предше́ственик (bg) m (predšéstvenik)
- Czech: předchůdce (cs) m
- Dutch: voorloper (nl) m, voorafbeelding m
- Finnish: edeltäjä (fi)
- German: Vorläufer (de) m
- Greek: πρόγονος (el) m (prógonos)
- Polish: poprzednik (pl)
- Portuguese: progenitor (pt) m
- Romanian: predecesor (ro) m or n, precursor (ro) m or n
- Russian: предте́ча (ru) m or f (predtéča), предше́ственник (ru) m (predšéstvennik)
- Scottish Gaelic: ro-theachdaire m
- Serbo-Croatian: претеча m
- Turkish: öncü (tr), öncü (tr)
someone who originates something
- Bulgarian: основател (bg) m (osnovatel)
- Czech: zakladatel (cs) m
- Danish: stifter c, grundlægger c
- Dutch: (please verify) geestelijke vader m , stichter (nl) m, grondlegger (nl) m
- Finnish: isä (fi)
- German: Erzeuger (de) m, Erzeugerin (de) f
- Greek: γεννήτορας (el) m (gennítoras)
- Polish: prekursor (pl), pomysłodawca (pl)
- Russian: созда́тель (ru) m (sozdátelʹ), основа́тель (ru) m (osnovátelʹ)
- Scottish Gaelic: neach-stèidheachaidh m
- Serbo-Croatian: оснивач m, творац m
- Turkish: üretici (tr)
Translations to be checked
- progenitor on Wikipedia.Wikipedia
Borrowed from Latin prōgenitōrem.
- IPA(key): (Central) [pɾu.ʒə.niˈto]
- IPA(key): (Balearic) [pɾo.ʒə.niˈto]
- IPA(key): (Valencia) [pɾo.d͡ʒe.niˈtoɾ]
- Rhymes: -o(ɾ)
- Hyphenation: pro‧ge‧ni‧tor
progenitor m (plural progenitors, feminine progenitora)
- “progenitor” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “progenitor”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “progenitor” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “progenitor” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
- (Classical Latin) IPA(key): /proːˈɡe.ni.tor/, [proːˈɡɛnɪt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /proˈd͡ʒe.ni.tor/, [proˈd͡ʒɛːnit̪or]
prōgenitor m (genitive prōgenitōris); third declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | prōgenitor | prōgenitōrēs |
Genitive | prōgenitōris | prōgenitōrum |
Dative | prōgenitōrī | prōgenitōribus |
Accusative | prōgenitōrem | prōgenitōrēs |
Ablative | prōgenitōre | prōgenitōribus |
Vocative | prōgenitor | prōgenitōrēs |
- Catalan: progenitor
- French: progéniteur
- Galician: proxenitor
- Italian: progenitore
- Portuguese: progenitor
- Spanish: progenitor
- “progenitor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “progenitor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- progenitor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
From Latin prōgenitor.
- Hyphenation: pro‧ge‧ni‧tor
progenitor m (plural progenitores, feminine progenitora, feminine plural progenitoras)
- progenitor (any of a person’s direct ancestors)
- (figuratively) progenitor (a predecessor of something)
- “progenitor”, in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa (in Portuguese), Lisbon: Priberam, 2008–2024
From Latin prōgenitor.
progenitor m (plural progenitores, feminine progenitora, feminine plural progenitoras)
- “progenitor”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014