roncar - Wiktionary, the free dictionary
Article Images
Inherited from Old Catalan roncar, from Latin rhonchāre, a verb based on rhonchus, borrowed from Ancient Greek ῥόγχος (rhónkhos, “snoring”).
roncar (first-person singular present ronco, first-person singular preterite ronquí, past participle roncat); root stress: (Central, Valencia, Balearic) /o/
- to snore
- to purr
- Synonym: ronronejar
- “roncar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “roncar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
From Old Galician-Portuguese, from Latin rhonchāre, from rhonchus, from Ancient Greek ῥόγχος (rhónkhos, “snoring”).
roncar (first-person singular present ronco, first-person singular preterite ronquei, past participle roncado)
Conjugation of roncar (c-qu alternation)
- Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, Ana Isabel Boullón Agrelo (2006–2022) “rronco”, in Dicionario de Dicionarios do galego medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Xavier Varela Barreiro, Xavier Gómez Guinovart (2006–2018) “rronco”, in Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval (in Galician), Santiago de Compostela: ILG
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “roncar”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- “roncar”, in Dicionario da Real Academia Galega (in Galician), A Coruña: Royal Galician Academy, 2012–2024
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “roncar”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- “roncar” in Dicionário Estraviz de galego (2014).
- Rosario Álvarez Blanco, editor (2014–2024), “roncar”, in Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega, →ISSN
From Old Occitan roncar, from Latin rhonchāre, a verb based on rhonchus, borrowed from Ancient Greek ῥόγχος (rhónkhos, “snoring”).
- Yves Lavalade, Dictionnaire d'usage occitan/français - Limousin, Marche, Périgord, Institut d'Estudis Occitans dau Lemosin, 2010, →ISBN; page 500
- Diccionari General de la Lenga Occitana, L’Academia occitana – Consistòri del Gai Saber, 2008-2024, page 572.
From Old Galician-Portuguese roncar, from Latin rhonchāre, from rhonchus, from Ancient Greek ῥόγχος (rhónkhos, “snoring”), of imitative origin.
- Hyphenation: ron‧car
roncar (first-person singular present ronco, first-person singular preterite ronquei, past participle roncado)
Inherited from Old Spanish roncar, inherited from Latin rhonchāre, a verb based on rhonchus, borrowed from Ancient Greek ῥόγχος (rhónkhos, “snoring”).
roncar (first-person singular present ronco, first-person singular preterite ronqué, past participle roncado)
- to snore
- “roncar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014