włóczykij - Wiktionary, the free dictionary

Article Images

Polish

Etymology

From włóczyć +‎ -y- +‎ kij.

Pronunciation

IPA^(key): /vwuˈt͡ʂɘ.kij/
Audio: (file)
Rhymes: -ɘkij
Syllabification: włó‧czy‧kij

Noun

włóczykij m pers

(colloquial) vagabond, vagrant, wanderer, rover (one who roves)
Synonyms: włóczęga, tułacz, wędrowiec, łazik, wagabunda

Declension

Declension of włóczykij

	singular	plural
nominative	włóczykij	włóczykije
genitive	włóczykija	włóczykijów
dative	włóczykijowi	włóczykijom
accusative	włóczykija	włóczykijów
instrumental	włóczykijem	włóczykijami
locative	włóczykiju	włóczykijach
vocative	włóczykiju	włóczykije

Further reading

włóczykij in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
włóczykij in Polish dictionaries at PWN