weghalen - Wiktionary, the free dictionary
Dutch
Etymology
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
weghalen
Conjugation
| Conjugation of weghalen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | weghalen | |||
| past singular | haalde weg | |||
| past participle | weggehaald | |||
| infinitive | weghalen | |||
| gerund | weghalen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | haal weg | haalde weg | weghaal | weghaalde |
| 2nd person sing. (jij) | haalt weg, haal weg2 | haalde weg | weghaalt | weghaalde |
| 2nd person sing. (u) | haalt weg | haalde weg | weghaalt | weghaalde |
| 2nd person sing. (gij) | haalt weg | haalde weg | weghaalt | weghaalde |
| 3rd person singular | haalt weg | haalde weg | weghaalt | weghaalde |
| plural | halen weg | haalden weg | weghalen | weghaalden |
| subjunctive sing.1 | hale weg | haalde weg | weghale | weghaalde |
| subjunctive plur.1 | halen weg | haalden weg | weghalen | weghaalden |
| imperative sing. | haal weg | |||
| imperative plur.1 | haalt weg | |||
| participles | weghalend | weggehaald | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||