نو کمبل


مشارکت‌کنندگان پروژهٔ ویکی‌مدیا

Article Images

نو کمبل

هنرپیشهٔ کانادایی

نِو آدریان کمبل (انگلیسی: Neve Adrianne Campbell؛[۱] ؛ متولد ۳ اکتبر ۱۹۷۳) یک بازیگر کانادایی است. او برای کارهایش در ژانرهای درام و ترسناک شناخته شده‌است.[۲][۳][۴] او دو بار در فهرست «۵۰ زیباترین افراد» از مجله پیپل ظاهر شده‌است.

نِو کمبل

کمبل در ۲۰۱۵

نام هنگام تولدنِو آدریان کمبل
انگلیسیNeve Adrianne Campbell
زادهٔ۳ اکتبر ۱۹۷۳ ‏(۵۰ سال)

گوئلف، انتاریو، کانادا

پیشهبازیگر
سال‌های فعالیت۱۹۸۹–اکنون
همسران
  • جف کولت (ا. ۱۹۹۵–۱۹۹۸)
  • جان لایت (ا. ۲۰۰۷–۲۰۱۱)
شریک(های) زندگیجی‌جی فیلد
(۲۰۱۱–اکنون)
فرزندانario aber ۲
خویشاوندانکریستین کمبل (برادر)

پس از یک سری حضور جزئی، کمبل در سریال درام کت‌واک (۱۹۹۲–۱۹۹۴) و تله‌فیلم روح کانترویل (۱۹۹۶) نقش اصلی را ایفا کرد که دومی جایزه فیلم خانوادگی بهترین بازیگر زن را برای او به ارمغان آورد. او متعاقباً به ایالات متحده نقل مکان کرد تا نقش جولیا سلینجر را در سریال درام نوجوان پارتی پنج‌نفره (۱۹۹۴–۲۰۰۰) را برای فاکس بازی کند،[۵] که نقش موفقیت‌آمیز او بود و به‌عنوان یک آیدل نوجوان شناخته شد که نامزدی جایزه برگزیده نوجوانان برای بهترین بازیگر زن تلویزیون را برای او داشت. او در حالی که در این برنامه حضور داشت، در حیله (۱۹۹۶) اولین فیلم بلند آمریکایی خود بازی کرد، که یک بلاکباستر در ژانر فیلم فراطبیعی ترسناک بود.

کمبل با بازی در نقش سیدنی پرسکات در فیلم اسلشر جیغ (۱۹۹۶) از وس کریون به شهرت بین‌المللی دست یافت، که به عنوان یک موفقیت تجاری و انتقادی ظاهر شد - به پرفروش‌ترین فیلم اسلشر برای بیش از ۲۰ سال تبدیل شد - و طرفدارانی را به دست آورد. موفقیت این فیلم باعث ایجاد فرانچایز جیغ شد که برای آن او در قسمت‌های دوم (۱۹۹۷)، سوم (۲۰۰۰)، چهارم (۲۰۱۱) و پنجم (۲۰۲۲) این نقش را تکرار کرد و به مدت ۲۵ سال این نقش را بازی کرد. اگرچه استقبال منتقدان در هر فیلم متفاوت بوده‌است، کمبل به‌طور مداوم برای کار خود مورد تحسین قرار گرفته‌است و یکی از پردرآمدترین و تحسین‌شده‌ترین قهرمانان این ژانر در تمام دوران است.[۶][۷][۸] جیغ جوایز متعددی را برای او به ارمغان آورده‌است، از جمله دو جایزه بلاکباستر انترتینمنت برای بهترین بازیگر زن، یک جایزه اره‌برقی فانگوریا برای بهترین بازیگر زن، یک جایزه ساترن برای بهترین بازیگر زن، و یک جایزه ام‌تی‌وی برای بهترین بازیگر در یک فیلم، که همه به‌طور جمعی برای دو مورد نخست این فرنچایز اهدا شدند.

کمبل در فیلم‌هایی مانند فیلم نئو نوآر جنایات جنسی (۱۹۹۸)، ۵۴ (۱۹۹۸) و فیلم‌های جنایی غرق شدن مونا و وحشت (هر دو ۲۰۰۰) به موفقیت دست یافته‌است که همگی تحسین‌برانگیز بودند. او این موفقیت را با بازی در فیلم‌های درام آخرین تماس (۲۰۰۲)، کمپانی (۲۰۰۳) و کی دوستم خواهند داشت (۲۰۰۴)، کمدی‌های چرچیل: سال‌های هالیوود (۲۰۰۴) و غریبه‌های فامیل (۲۰۰۶)، درام بستن حلقه (۲۰۰۷) بیشتر کرد؛ آخرین تماس برای او جایزه پریسم را برای بهترین بازیگر در یک فیلم تلویزیونی/مینی سریال به ارمغان آورد. او سپس با بازی در نقش اولیویا میدستون در سریال درام اکشن نیکوکار از ان‌بی‌سی (۲۰۰۹)، لیان هاروی در سریال تریلر سیاسی خانه پوشالی (۲۰۱۶–۲۰۱۷) از نتفلیکس، و مارگارت مک‌فرسون در درام جنایی نتفلیکس وکیل لینکلن (۲۰۲۲–اکنون) به تلویزیون بازگشت. او در مینی‌سریال تایتانیک: خون و فولاد (۲۰۱۲) ظاهر شد و همچنان به کار در فیلم ادامه می‌دهد، که از جمله آن‌ها می‌توان به فیلم‌های کمدی-درام والتر (۲۰۱۵)، فیلم اکشن آسمان‌خراش (۲۰۱۸)، فیلم درام کانادایی قلعه در زمین (۲۰۱۹) و درام موزیکال ابرها (۲۰۲۰) اشاره کرد.

  1. Ladouceur, Liisa (October 4, 2013). "on this day: Neve Campbell born - October 3, 1973". Auxiliary Magazine. Archived from the original on 23 November 2022. Retrieved November 23, 2022.
  2. "Neve Campbell Nude Scene From 'I Really Hate My Job'". Celeb Jihad. April 26, 2017. Retrieved August 24, 2021.
  3. "Neve Campbell loves kissing girls". FemaleFirst. February 15, 2006. Retrieved August 24, 2021.
  4. Kendall, Zoë (January 14, 2022). "7 of Neve Campbell's most iconic outfits". i-D. Retrieved January 15, 2022.
  5. "12 Surprising Facts About Party of Five". Mentalfloss. March 22, 2017. Retrieved November 10, 2021.
  6. "The 25 Most Badass Horror Movie Heroines". Complex. Retrieved May 19, 2021.
  7. "The 13 Best Final Girls in Horror Movie History". Den of Geek. October 29, 2019. Retrieved May 19, 2021.
  8. "Our 10 Favorite Heroines in Modern Horror Movie History", IGN, November 2017, retrieved May 19, 2021
  9. "Productions". Film New Orleans. Retrieved June 9, 2022.