αποβολή — Wiktionnaire, le dictionnaire libre
Étymologie
- Du grec ancien ἀποβολή, apobolê (« rejet »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | η | αποβολή | οι | αποβολές |
| Génitif | της | αποβολής | των | αποβολών |
| Accusatif | τη(ν) | αποβολή | τις | αποβολές |
| Vocatif | αποβολή | αποβολές | ||
αποβολή, apovoli \a.pɔ.vɔ.ˈli\ féminin
- Expulsion.
- Suspension (d'un élève).
- Fausse couche.