anagram — Wiktionnaire, le dictionnaire libre


Article Images
Du français anagramme.

anagram

  1. (Linguistique) Anagramme.
Du français anagramme.
Singulier Pluriel
anagram
\ˈæ.nə.ɡɹæm\
anagrams
\ˈæ.nə.ɡɹæmz\

anagram

  1. (Linguistique) Anagramme.
    • Two words are anagrams if they contain the same letters, but in different order. — (Ben Stephenson, The Python Workbook (2nde édition), Springer, 2019, p. 105)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
  • anagram sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)  
Du français anagramme.

anagram

  1. (Linguistique) Anagramme.
Du français anagramme.

anagram

  1. (Linguistique) Anagramme.
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 95,4 % des Flamands,
  • 95,5 % des Néerlandais.
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Du français anagramme.

anagram

  1. (Linguistique) Anagramme.
Du français anagramme.

anagram

  1. (Linguistique) Anagramme.
Du français anagramme.
Cas Singulier Duel Pluriel
Nominatif anagram anagrama anagrami
Accusatif anagram anagrama anagrame
Génitif anagrama anagramov anagramov
Datif anagramu anagramoma anagramom
Instrumental anagramom anagramoma anagrami
Locatif anagramu anagramih anagramih

anagram \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. (Linguistique) Anagramme.
Du français anagramme.
Neutre Indéfini Défini
Singulier anagram anagrammet
Pluriel anagram anagrammen

anagram \Prononciation ?\ neutre

  1. (Linguistique) Anagramme.
Du français anagramme.
Cas Singulier Pluriel
Nominatif anagram anagramy
Génitif anagramu anagramů
Datif anagramu anagramům
Accusatif anagram anagramy
Vocatif anagrame anagramy
Locatif anagramu anagramech
Instrumental anagramem anagramy

anagram masculin inanimé

  1. (Linguistique) Anagramme.