Gebruiker:AbrahamTuizentfloot/Bram Weijters: verschil tussen versies - Wikipedia


Article Images

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

k

Regel 29: Regel 29:

| lastfm =

| lastfm =

}}

}}

'''Raphaël Pichon (17 oktober 1984)''' is een [[Fransen|Franse]] [[dirigent]] . Hij is muzikaal leider van [[Pygmalion-set|Pygmalion-koor en orkest]] en artistiek leider van het Pulsations festival <ref>{{Citeer journal |titel=« Pulsations », le festival miraculeux de Bordeaux |url=https://www.la-croix.com/Culture/Pulsations-festival-miraculeux-Bordeaux-2020-07-23-1201106080 |journal=La Croix |datum=2020-07-23 |issn=0242-6056 |bezochtdatum=2023-08-09 |taal=fr-FR}}</ref> , <ref>{{Citeer web |url=https://pulsations-bordeaux.com/pulsations/edito |titel=Pulsations |bezochtdatum=2023-08-09 |werk=pulsations-bordeaux.com |taal=en}}.</ref> .

'''Bram Weijters''' ([[1980]], [[Sint-Niklaas]]) is een [[België|Belgische]] [[Jazz|jazzmuzikant]]. Hij speelt [[Piano (instrument)|piano]] en [[keyboard|keyboards]] ([[Rhodes (piano)|Fender Rhodes]]), met zijn eigen projecten, maar ook met [[Dez Mona]].


== Biografie ==

== Biografie ==

Raphaël Pichon was tijdens zijn jeugd lid van de [[Kinderkoor|Maîtrise]] de Notre Dame de Versailles onder leiding van Jean-Francois Frémont. Vervolgens studeerde hij viool en piano aan het [[Regionaal Conservatorium van Versailles|regionale conservatorium van Versailles]] voordat hij naar het [[Conservatoire national supérieur de musique et de danse de Paris|Conservatoire national supérieur de musique de Paris]] ging, waar hij zang studeerde. In de eerste plaats als countertenor zingt hij onder meer onder leiding van [[Ton Koopman]], [[Jordi Savall]], [[Gustav Leonhardt]] <ref>[http://www.francemusique.fr/personne/raphael-pichon Biographie de Raphaël Pichon sur francemusique.fr]</ref>, of zelfs in de Cris de Paris van Geoffroy Jourdain, met wie hij de hedendaagse creatie benadert.

Weijters volgde vanaf zijn achtste muziekles aan de Stedelijke Muziekacademie van Sint-Niklaas, waar hij piano en slagwerk leerde. Als tiener speelde hij drums in enkele plaatselijke rockgroepen. Na zijn middelbare school studeerde hij jazzpiano aan het [[Koninklijk Conservatorium Antwerpen|Koninklijk Conservatorium]] te [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]]. Daarna studeerde hij jazzcompositie en -arrangement aan het [[Koninklijk Conservatorium Brussel|Koninklijk Conservatorium]] van [[Brussel (stad)|Brussel]]. Hij kreeg pianoles van [[Erik Vermeulen]] en [[Diederik Wissels]]. Compositie volgde hij bij [[Kris Defoort]], [[Erwin Vann]], [[Pierre Van Dormael|Pierre van Dormael]] en [[Bert Joris]]. Hij kreeg ook les van [[Stéphane Galland]] en volgde [[Masterclass|masterclasses]] bij [[Anthony Braxton]], [[Gary Peacock]], [[Mark Turner]], [[David Liebman|Dave Liebman]], [[Toots Thielemans]] en [[Maria Schneider (musicus)|Maria Schneider]]. In [[Perugia (stad)|Perugia]] woonde hij een jazzstage bij met docenten van [[Berklee College of Music]], waarvoor hij een beurs kreeg.<ref>{{Citeer web|url=http://jazzathome.be/nl/muzikant/bram-weijters|titel=Bram Weijters {{!}} Jazzathome|bezochtdatum=2021-05-27|werk=jazzathome.be}}</ref>


In 2006 creëerde Raphaël Pichon tijdens zijn studie aan het [[Conservatoire national supérieur de musique et de danse de Paris|Conservatoire national supérieur de musique de Paris]] het [[Pygmalion-set|Ensemble Pygmalion]], gewijd aan repertoire op historische instrumenten. Al snel werden hun opnames zeer gunstig onthaald door critici. : de cd ''Missæ Breves'' [Korte Missen] ''BWV 234 en 235'' van [[Johann Sebastian Bach|Jean-Sébastien Bach]] werd in 2008 bekroond met een Diapason d'or van het jaar en een Editor's Choice van het Engelse tijdschrift Gramophone <ref>[http://www.leparisien.fr/magazine/week-end/raphael-pichon-bach-mention-tres-bien-29-01-2013-2522569.php Raphaël Pichon : Bach, mention très bien] sur leparisien.fr du 29 janvier 2013</ref> . In septembre 2012 werd hun derde schijf, ''Missa'', een opname van de eerste versie van de ''[[Hohe Messe|Mis in B mineur]]'' van Johann Sebastian Bach, door het tijdschrift [[Télérama]] beloond met een ''ffff'' . In 2015 verscheen een opmerkelijke versie van ''[[Castor et Pollux]]'' van [[Jean-Philippe Rameau]] <ref>{{Citeer boek |titel=Ensemble Pygmalion and Raphaël Pichon - Rameau: Castor et Pollux. Boutique harmonia mundi. |achternaam=mundi |voornaam=Boutique harmonia |url=https://boutique.harmoniamundi.com/release/252148-ensemble-pygmalion-and-raphal-pichon-rameau-castor-et-pollux |bezochtdatum=2023-08-10}}</ref> .

Na zijn afstuderen speelde hij in verschillende jazzformaties zoals Deep en Muze 5''.'' Hij werkte ook samen met [[Hiphop|hiphop-artiesten]] zoals [[Jerboa (muzikant)|Jerboa]], [[LeFtO]] en [[Krewcial]]. Met de rockgroep Giants of the Air deed hij in 2004 mee aan [[Humo's Rock Rally|Humo’s Rock Rally]].<ref>{{Citeer web|url=https://www.humo.be/gs-b99790f7|titel=Humo's Rock Rally Archief: 2004|bezochtdatum=2021-05-27|auteur=Redactie|datum=2004-04-06|werk=Humo|taal=}}</ref> Hij begeleidde ook de acteur [[Johny Voners]] voor zijn ''Aznavoners''-project, waarmee hij covers bracht van [[Charles Aznavour]].<ref>{{Citeer web|url=https://explosief.wordpress.com/2020/02/04/johny-voners-met-jubileumtoer-et-alors-en-dan-voners-in-het-fakkeltheater/|titel=Johny Voners met jubileumtoer ET ALORS…EN DAN…VONERS in het Fakkeltheater|bezochtdatum=2021-05-27|auteur=|datum=2020-02-04|werk=|taal=}}</ref> Hij is lid van het Eef Van Acker Quartet,<ref>{{Citeer web|url=https://www.discogs.com/artist/6233010-Eef-Van-Acker-Quartet|titel=Eef Van Acker Quartet|bezochtdatum=2021-05-27|werk=Discogs|taal=en}}</ref> Hamster Axis of the One-Click Panther<ref>{{Citeer web|url=https://www.discogs.com/artist/5991906-Hamster-Axis-Of-The-One-Click-Panther|titel=Hamster Axis Of The One-Click Panther|bezochtdatum=2021-05-27|werk=Discogs|taal=en}}</ref> en vormde ook een kwartet met Todd Clouser, Sébastien Boisseau en Teun Verbruggen, drummer bij [[Flat Earth Society (band)|Flat Earth Society]] en [[Jef Neve|Jef Neve Trio]]. In 2006 nam hij deel aan het project Fables of Fungus, een eerbetoon aan het oeuvre van [[Charles Mingus]]. Contrabassist Fre Madou (van [[Die Anarchistische Abendunterhaltung|DAAU]]) verzamelde Weijters, drummer [[Bert Huysentruyt]], saxofonisten Vincent Brijs ([[BRZZVLL|Brzzvll]]) en Andrew Claes (Brzzvll en [[STUFF.]]), Sara Meyer ([[El Tattoo del Tigre|El Tattoo Del Tigre]]), Bart Borremans (Piet Verbist Quartet) en trombonist [[Dree Peremans (trombonespeler)|Dree Peremans]] rond zich. Onder Mingus' motto "''Making the simple complicated is commonplace; making the complicated simple, awesomely simple, that's creativity.''" stonden ze onder meer in [[deSingel]] in Antwerpen,<ref>{{Citeer web|url=https://desingel.be/nl/programma/dedonderdagen/fables-of-fungus-b-charles-mingus?id=a0Jb000000YSeedEAD|titel=Fables Of Fungus in deSingel|bezochtdatum=2021-05-27|werk=desingel.be}}</ref> jazzcafé Hopper in Antwerpen,<ref>{{Citeer web|url=https://www.jazzinbelgium.com/event/id=2660|titel=Fables of Fungus plays Mingus - Hopper|bezochtdatum=27 mei 2021}}</ref> de [[Handelsbeurs (Gent)|Handelsbeurs]] in Gent<ref>{{Citeer web|url=https://www.handelsbeurs.be/nl/concert/kraakpand-1-met-oa-simplesongs--fables-of-fungus|titel=Kraakpand #1 met oa Simplesongs & Fables Of Fungus|bezochtdatum=2021-05-27|werk=www.handelsbeurs.be|taal=}}</ref> en De Singer in [[Rijkevorsel]].<ref>{{Citeer web|url=http://peterprong.blogspot.com/2006/12/fables-of-fungus-de-singer-rijkevorsel.html|titel=Fables Of Fungus (De Singer Rijkevorsel, 27.12.2006)|bezochtdatum=2021-05-27}}</ref>



[[Pygmalion-set|Pygmalion - koor en orkest]] treedt regelmatig op op de grootste Franse podia ( [[Philharmonie de Paris]] <ref>{{Citeer web |url=https://philharmoniedeparis.fr/fr/magazine/actus/bach-en-sept-paroles |titel=Bach en sept paroles {{!}} Philharmonie de Paris |bezochtdatum=2023-08-10 |werk=philharmoniedeparis.fr |taal=fr}}.</ref>, [[Koninklijke Opera (Versailles)|Koninklijke Opera van Versailles]], [[Festival van Aix-en-Provence|Aix-en-Provence]], Beaune, Toulouse, Saint-Denis, La Chaise-Dieu, Royaumont, [[Nancy]], Metz, Montpellier...) en internationaal (Keulen, Frankfurt, Essen, Wenen, Amsterdam, Peking, Hong Kong, Shenzhen, Barcelona, Brussel, enz.). Hij is in residentie bij de [[Nationale Opera van Bordeaux|Opéra national de Bordeaux]] <ref>{{Citeer web |url=https://www.olyrix.com/articles/production/6464/lobgesang-raphael-pichon-julia-kleiter-hagar-sharvit-robin-tritschler-pygmalion-choeur-orchestre-auditorium-opera-bordeaux-21-janvier-2023-article-critique-compte-rendu-johann-sebastian-bach-motet-carl-philipp-emanuel-heilig-felix-mendelssohn-symphonie-2 |titel=À Bordeaux, l’Ensemble Pygmalion en grand format pour Mendelssohn - Actualités - Ôlyrix |bezochtdatum=2023-08-09 |werk=olyrix.com}}.</ref> .

Sinds het album ''Moments Of Dejection Or Despondency'', uit 2007, is Weijters lid van Dez Mona. Op dit tweede album breidde die groep zijn instrumentarium uit met piano, drums en accordeon.<ref>{{Citeer web|url=https://www.discogs.com/Dez-Mona-Moments-Of-Dejection-Or-Despondency/master/654578|titel=Dez Mona - Moments Of Dejection Or Despondency|bezochtdatum=2021-05-27|werk=Discogs|taal=en}}</ref>


Op het operapodium regisseert Raphaël Pichon verschillende producties in de [[Opéra-Comique (theater)|Opéra Comique]] (Miranda, [[Orfeo ed Euridice|Orphée et Eurydice]], [[Ercole amante|Ercole Amante]], [[Hippolyte et Aricie]], [[Fidelio]], [[Lakmé]] <ref>{{Citeer journal |titel=A l’Opéra-Comique, la « Lakmé » historique de Sabine Devieilhe |url=https://www.lemonde.fr/culture/article/2022/10/01/a-l-opera-comique-la-lakme-historique-de-sabine-devieilhe_6143947_3246.html |journal=Le Monde.fr |datum=2022-10-01 |bezochtdatum=2023-08-09 |taal=fr}}</ref> ), op het Aix-en-Provence Lyric Festival <ref>{{Citeer journal |titel=Raphaël Pichon : « Le “Requiem” de Mozart avait vraiment vocation à devenir un spectacle » |url=https://www.lemonde.fr/culture/article/2019/07/03/raphael-pichon-le-requiem-de-mozart-avait-vraiment-vocation-a-devenir-un-spectacle_5484763_3246.html |journal=Le Monde.fr |datum=2019-07-03 |bezochtdatum=2023-08-09 |taal=fr}}</ref>, in het Bolsjojtheater in Moskou, bij de Opera van Amsterdam, bij de Nationale Opera van Bordeaux. Hij werkt samen met regisseurs als Katie Mitchell <ref>{{Citeer web |url=https://www.francetvinfo.fr/culture/musique/classique/trauernacht-une-piece-inedite-sur-lart-du-deuil-selon-jean-sebastien-bach_3337059.html |titel="Trauernacht" : une pièce inédite sur l’art du deuil selon Jean-Sébastien Bach |datum=2015-10-28 |bezochtdatum=2023-08-10 |werk=Franceinfo |taal=fr-FR}}.</ref> , <ref>{{Citeer web |url=https://toutelaculture.com/spectacles/opera/avec-raphael-pichon-et-katie-mitchell-miranda-sort-de-lombre-de-prospero-a-lopera-comique/ |titel=Avec Raphaël Pichon et Katie Mitchell, Miranda sort de l'ombre de Prospero à l'Opéra Comique |achternaam=Hirsch |voornaam=Yaël |datum=2017-09-28 |bezochtdatum=2023-08-10 |werk=Toutelaculture |taal=fr-FR}}.</ref>, [[Romeo Castellucci]] <ref>{{Citeer web |url=https://www.lepoint.fr/arts/un-requiem-d-enfer-09-07-2019-2323536_36.php |titel=Un « Requiem » d'enfer |achternaam=Hernandez |voornaam=Brigitte |datum=2019-07-09 |bezochtdatum=2023-08-10 |werk=Le Point |taal=fr}}.</ref>, [[Simon McBurney]] <ref>{{Citeer web |url=https://www.forumopera.com/spectacle/la-flute-enchantee-aix-en-provence-si-humaine-si-magique/ |titel=Die Zauberflöte — Aix-en-Provence |bezochtdatum=2023-08-10 |werk=Forum Opéra |taal=fr-FR}}.</ref>, [[Michel Fau]] <ref>{{Citeer web |url=https://www.lefigaro.fr/musique/2015/05/07/03006-20150507ARTFIG00302--versailles-un-amour-de-dardanus.php |titel=À Versailles, un amour de Dardanus |datum=2015-05-07 |bezochtdatum=2023-08-10 |werk=LEFIGARO |taal=fr}}.</ref>, Pierre Audi, Jeanne Candel, Jochen Sandig, [[Cyril Teste]], [[Aurélien Bory]] <ref>{{Citeer journal |titel=Opéra : « Orphée et Eurydice », un vertige musical |url=https://www.lemonde.fr/scenes/article/2018/10/15/orphee-et-eurydice-un-vertige-musical_5369483_1654999.html |journal=Le Monde.fr |datum=2018-10-15 |bezochtdatum=2023-08-10 |taal=fr}}</ref>, [[Satoshi Miyagi]] <ref>{{Citeer web |url=https://festival-aix.com/fr/programmation/opera/idomeneo-re-di-creta |titel=IDOMENEO, RE DI CRETA {{!}} Festival d'Aix-en-Provence |bezochtdatum=2023-08-10 |werk=festival-aix.com}}.</ref>, [[Laurent Pelly]] <ref>{{Citeer web |url=https://www.lefigaro.fr/musique/sabine-devieilhe-et-raphael-pichon-lakme-invente-l-opera-du-futur-20220926 |titel=Sabine Devieilhe et Raphaël Pichon: «“Lakmé” invente l’opéra du futur» |datum=2022-09-26 |bezochtdatum=2023-08-10 |werk=LEFIGARO |taal=fr}}.</ref> en Jetske Mijnssen <ref>{{Citeer web |url=https://www.olyrix.com/articles/production/857/rossi-orfeo-3-mars-2017-opera-royal-versailles-choeur-orchestre-ensemble-pygmalion-raphael-pichon-critique-chronique-compte-rendu-article-jetske-mijnssen-judith-van-wanroij-orfeo-francesca-aspromonte-euridice-giuseppina-bridelli-aristeo-giulia-semenzato-v |titel=Superbe Orfeo de Rossi dirigé par Raphaël Pichon - Actualités - Ôlyrix |bezochtdatum=2023-08-10 |werk=olyrix.com}}.</ref> .

Tussen 2010 en 2018 bracht hij vier albums uit met het Chad McCullough & Bram Weijters Quartet.<ref>{{Citeer web|url=https://www.discogs.com/artist/5802791-Chad-McCullough-Bram-Weijters-Quartet|titel=Chad McCullough & Bram Weijters Quartet|bezochtdatum=2021-05-27|werk=Discogs|taal=en}}</ref> In 2020 bracht hij een interpretatie van hun album ''Pendulum'' (2018)<ref>{{Citeer web|url=https://www.discogs.com/Bram-Weijters-Chad-McCullough-Pendulum/master/1744645|titel=Bram Weijters, Chad McCullough - Pendulum|bezochtdatum=2021-05-27|werk=Discogs|taal=en}}</ref> live in deSingel, met saxofonist Carlo Nardozza.<ref>{{Citeer web|url=https://desingel.be/nl/programma/muziek/bram-weijters-carlo-nardozza-pendulum?id=a0J0N00002wsURxUAM|titel=Bram Weijters & Carlo Nardozza in deSingel|bezochtdatum=2021-05-27|werk=desingel.be}}</ref>


Als gastdirigent maakte hij zijn debuut op de [[Salzburger Festspiele]] in 2018 naast het [[Salzburg Mozarteum-orkest|Mozarteum Orchester]] <ref>{{Citeer web |url=https://archive.salzburgerfestspiele.at/en/photoservice/subcategoryid/6352/archivyear/2018 |titel=Salzburg Festival Archive |werk=archive.salzburgerfestspiele.at |taal=en}}.</ref>, in de [[Berliner Philharmonie]] naast het [[Deutsches Symphonie-Orchester Berlin|Deutsches Symphonies-Orchester]] <ref>{{Citeer web |url=https://www.dso-berlin.de/de/konzert/pichon-devieilhe-2018-feb/ |titel=Raphaël Pichon - Symphoniekonzert 28.02.2018 - DSO Berlin |achternaam=Berlin |voornaam=Deutsches Symphonie-Orchester |bezochtdatum=2023-08-10 |werk=Deutsches Symphonie-Orchester Berlin |taal=de}}.</ref> en werd hij uitgenodigd om het [[Kamerorkest van Lausanne]] te dirigeren <ref>{{Citeer journal |achternaam=Julian Sykes |titel=Bach lumineux et expressif par Raphaël Pichon |url=https://www.letemps.ch/culture/musiques/bach-lumineux-expressif-raphael-pichon |journal=Le Temps |datum=22 novembre 2018 |taal=fr}}</ref>, de Scintilla van de Opera van Zürich, MusicAeterna van [[Teodor Currentzis]], de [[Les Violons du Roy|Violons du Roy]] de Québec <ref>{{Citeer web |url=https://www.ledevoir.com/culture/musique/427012/musique-classique-il-faut-meriter-son-paradis |titel=«Il faut mériter son paradis!» |achternaam=Huss |voornaam=Christophe |datum=2014-12-18 |bezochtdatum=2023-08-10 |werk=Le Devoir |taal=fr}}.</ref> of zelfs het [[Freiburger Barockorchester]] <ref>{{Citeer web |url=https://www.bozar.be/fr/node/6649 |titel=Freiburger Barockorchester {{!}} Bozar Bruxelles |bezochtdatum=2023-08-10 |werk=Bozar |taal=fr-BE}}.</ref> en het [[SWR Symfonie Orkest|SWR Symphonieorchester]] naast Isabelle Faust. In 2021 maakte hij zijn debuut in Boston met het [[Händel en Haydn Society|Handel & Haydn Society]] Orchestra, waar hij in 2022 naar terugkeerde voor Mozarts ''Marriage of Figaro'' <ref>{{Citeer web |url=https://www.bostonglobe.com/2022/11/18/arts/marriage-figaro-handel-haydn-society-revels-mozarts-madcap-world/ |titel=‘The Marriage of Figaro’: Handel and Haydn Society revels in Mozart’s madcap world - The Boston Globe |achternaam=Staff |voornaam=A. Z. Madonna Globe |bezochtdatum=2023-08-09 |werk=BostonGlobe.com |taal=en-US}}.</ref> . In 2023 dirigeerde <ref>{{Citeer journal |achternaam=Marie-Aude Roux |titel=Au Festival de Salzbourg, des « Noces » brillantes et barbares |url=https://www.lemonde.fr/culture/article/2023/08/08/au-festival-de-salzbourg-des-noces-brillantes-et-barbares_6184857_3246.html |journal=Le Monde |datum=8 août 2023}}</ref> hetzelfde werk de [[Wiener Philharmoniker]] op de [[Salzburger Festspiele]] ''.'' Volgens de ''New York Times'' : “ Hij is in korte tijd uitgegroeid tot een van de meest interessante jonge dirigenten » <ref>{{Citeer journal |achternaam=David Allen |titel=A Rising Conductor Who’s ‘Not Just a Pair of Hands |url=https://www.nytimes.com/2022/11/17/arts/music/raphael-pichon-pygmalion.html |journal=The New York Times |datum=17 novembre 2022 |taal=en}}</ref> .

Met bassist Piet Verbist speelt hij zowel in het Bram Weijters Quartet<ref>{{Citeer web|url=http://jazzathome.be/nl/band/bram-weijters-quartet|titel=Bram Weijters Quartet {{!}} Jazzathome|bezochtdatum=2021-05-27|werk=jazzathome.be}}</ref> als het Piet Verbist Quartet.<ref>{{Citeer web|url=https://www.discogs.com/artist/8531355-Piet-Verbist-Quartet|titel=Piet Verbist Quartet|bezochtdatum=2021-05-27|werk=Discogs|taal=en}}</ref> Hij werkte ook nog met Mazzle, Jelle Van Giel Group, Zygomatik, [[Mauro Pawlowski]], [[Stijn Meuris]] en [[Raymond van het Groenewoud]].<ref>{{Citeer web|url=https://desingel.be/nl/credit/bram-weijters?id=a1gb0000000xK7UAAU|titel=Bram Weijters bij deSingel|bezochtdatum=2021-05-27|werk=desingel.be}}</ref>

In 2017 richtte hij Bram Weijters' Crazy Men op, een project waarmee hij "een avontuurlijke duik neemt in de vaderlandse jazzrock en fusion". Die naam haalden ze bij het album ''Here Comes The Crazy Man'' uit 1974, van Koen De Bruyne, jazzpianist en broer van [[Kris De Bruyne]]. De experimentele jazzrock op deze plaat bevatte volgens Weijters "de synthese van een ontzettend rijk muzikaal tijdperk en de crossover-energie van de jaren ‘70". Tijdens concerten verkenden ze eerst de tijdsgeest van dat tijdperk, met composities van [[Herbie Hancock]], [[Marc Moulin]]’s jazzgroep Placebo en [[Michel Herr]]. Tijdens het tweede deel van hun concerten brachten ze het integrale ''Here Comes the Crazy Man''. Voor dit project werkte Weijters samen met trompettist [[Sam Vloemans]], saxofonisten Andrew Claes en Vincent Brijs, bassist [[Dries Laheye]] (STUFF. en Brzzvll) en drummer Steven Cassiers ([[Dans Dans]]).<ref>{{Citeer web|url=https://www.jazzlab.be/seizoen-2017-2018/bram-weijters-crazy-men/|titel=JazzLab – Bram Weijters’ Crazy Men|bezochtdatum=2021-05-27|taal=}}</ref><ref>{{Citeer web|url=https://desingel.be/nl/programma/muziek/bram-weijters-crazy-men?id=a0Jb000002LvPD3EAN|titel=Bram Weijters Crazy Men in deSingel|bezochtdatum=2021-05-27|werk=desingel.be}}</ref> In 2018 openden Bram Weijters' Crazy Men het [[Jazz Middelheim]] festival.<ref>{{Citeer web|url=https://klara.be/video/interviewbramweijters|titel=Jazz Middelheim 2018: Lies Steppe interviewt Bram Weijters|bezochtdatum=2021-05-27|datum=2018-08-09|werk=Klara - Blijf verwonderd|taal=}}</ref><ref>{{Citeer web|url=https://jazznu.com/concertrecensies/start-jazz-middelheim-2018-vertroetelt-jeugdig-publiek/|titel=Start Jazz Middelheim 2018 vertroetelt jeugdig publiek|bezochtdatum=2021-05-27|auteur=JAZZNU|datum=2018-08-10|werk=Jazznu.com|taal=}}</ref> In 2019 verscheen hun album ''Here They Come''.<ref>{{Citeer boek|titel=Bram Weijters' Crazy Men – Here They Come (2019, Vinyl)|taal=en|url=https://www.discogs.com/Bram-Weijters-Crazy-Men-Here-They-Come/release/13056717}}</ref> In 2021 riep hij die groep muzikanten terug bijeen, met Gerben Brys als vervanger voor Laheye, voor het "''The Return''" project. Ze brengen deze keer opnieuw werk van Herr en Moulin, maar ook van jazzgitarist [[Bill Frisell|Bill Frissell]].<ref>{{Citeer web|url=https://desingel.be/nl/programma/muziek/bram-weijters-crazy-men-the-return?id=a0J5p00002yPhqmEAC|titel=Bram Weijters' Crazy Men "The Return" in deSingel|bezochtdatum=2021-05-27|werk=desingel.be}}</ref>


== Discografie ==

== Discografie ==

Versie van 17 aug 2024 18:16

Bram Weijters
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Geboren 1980
Geboorteplaats Sint-Niklaas
Land België
Werk
Genre(s) Jazz
Instrument(en) Pianist
Officiële website
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Raphaël Pichon (17 oktober 1984) is een Franse dirigent . Hij is muzikaal leider van Pygmalion-koor en orkest en artistiek leider van het Pulsations festival [1] , [2] .

Biografie

Raphaël Pichon was tijdens zijn jeugd lid van de Maîtrise de Notre Dame de Versailles onder leiding van Jean-Francois Frémont. Vervolgens studeerde hij viool en piano aan het regionale conservatorium van Versailles voordat hij naar het Conservatoire national supérieur de musique de Paris ging, waar hij zang studeerde. In de eerste plaats als countertenor zingt hij onder meer onder leiding van Ton Koopman, Jordi Savall, Gustav Leonhardt [3], of zelfs in de Cris de Paris van Geoffroy Jourdain, met wie hij de hedendaagse creatie benadert.

In 2006 creëerde Raphaël Pichon tijdens zijn studie aan het Conservatoire national supérieur de musique de Paris het Ensemble Pygmalion, gewijd aan repertoire op historische instrumenten. Al snel werden hun opnames zeer gunstig onthaald door critici. : de cd Missæ Breves [Korte Missen] BWV 234 en 235 van Jean-Sébastien Bach werd in 2008 bekroond met een Diapason d'or van het jaar en een Editor's Choice van het Engelse tijdschrift Gramophone [4] . In septembre 2012 werd hun derde schijf, Missa, een opname van de eerste versie van de Mis in B mineur van Johann Sebastian Bach, door het tijdschrift Télérama beloond met een ffff . In 2015 verscheen een opmerkelijke versie van Castor et Pollux van Jean-Philippe Rameau [5] .

Pygmalion - koor en orkest treedt regelmatig op op de grootste Franse podia ( Philharmonie de Paris [6], Koninklijke Opera van Versailles, Aix-en-Provence, Beaune, Toulouse, Saint-Denis, La Chaise-Dieu, Royaumont, Nancy, Metz, Montpellier...) en internationaal (Keulen, Frankfurt, Essen, Wenen, Amsterdam, Peking, Hong Kong, Shenzhen, Barcelona, Brussel, enz.). Hij is in residentie bij de Opéra national de Bordeaux [7] .

Op het operapodium regisseert Raphaël Pichon verschillende producties in de Opéra Comique (Miranda, Orphée et Eurydice, Ercole Amante, Hippolyte et Aricie, Fidelio, Lakmé [8] ), op het Aix-en-Provence Lyric Festival [9], in het Bolsjojtheater in Moskou, bij de Opera van Amsterdam, bij de Nationale Opera van Bordeaux. Hij werkt samen met regisseurs als Katie Mitchell [10] , [11], Romeo Castellucci [12], Simon McBurney [13], Michel Fau [14], Pierre Audi, Jeanne Candel, Jochen Sandig, Cyril Teste, Aurélien Bory [15], Satoshi Miyagi [16], Laurent Pelly [17] en Jetske Mijnssen [18] .

Als gastdirigent maakte hij zijn debuut op de Salzburger Festspiele in 2018 naast het Mozarteum Orchester [19], in de Berliner Philharmonie naast het Deutsches Symphonies-Orchester [20] en werd hij uitgenodigd om het Kamerorkest van Lausanne te dirigeren [21], de Scintilla van de Opera van Zürich, MusicAeterna van Teodor Currentzis, de Violons du Roy de Québec [22] of zelfs het Freiburger Barockorchester [23] en het SWR Symphonieorchester naast Isabelle Faust. In 2021 maakte hij zijn debuut in Boston met het Handel & Haydn Society Orchestra, waar hij in 2022 naar terugkeerde voor Mozarts Marriage of Figaro [24] . In 2023 dirigeerde [25] hetzelfde werk de Wiener Philharmoniker op de Salzburger Festspiele . Volgens de New York Times : “ Hij is in korte tijd uitgegroeid tot een van de meest interessante jonge dirigenten » [26] .

Discografie

  • Chad McCullough & Bram Weijters Quartet: Imaginary Sketches (W.E.R.F. - 2010)
  • Chad McCullough & Bram Weijters Quartet: Urban Nightingale (Origin Records - 2012)[27]
  • Chad McCullough & Bram Weijters Quartet: Abstract Quantities (Origin Records - 2015)
  • Chad McCullough / Bram Weijters: Pendulum (Shifting Paradigm Records - 2018)
  • Bram Weijters 'Crazy Men: Here They Come (Sdban Ultra - 2019)[28]

Referenties

Bronnen, noten en/of referenties

  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Bram Weijters op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  • De informatie op deze pagina, of een eerdere versie daarvan, is gedeeltelijk afkomstig van de website deSingel.be, waarvan overname van teksten toegestaan is onder CC-BY-SA 4.0 licentie.
  1. ↑ (fr) (23 juli 2020). « Pulsations », le festival miraculeux de Bordeaux. La Croix. ISSN: 0242-6056. Geraadpleegd op 9 augustus 2023.
  2. ↑ (en) Pulsations. pulsations-bordeaux.com. Geraadpleegd op 9 augustus 2023. .
  3. ↑ Biographie de Raphaël Pichon sur francemusique.fr
  4. ↑ Raphaël Pichon : Bach, mention très bien sur leparisien.fr du 29 janvier 2013
  5. ↑ mundi, Boutique harmonia. Ensemble Pygmalion and Raphaël Pichon - Rameau: Castor et Pollux. Boutique harmonia mundi.. Geraadpleegd op 10 augustus 2023.
  6. ↑ (fr) Bach en sept paroles | Philharmonie de Paris. philharmoniedeparis.fr. Geraadpleegd op 10 augustus 2023. .
  7. ↑ À Bordeaux, l’Ensemble Pygmalion en grand format pour Mendelssohn - Actualités - Ôlyrix. olyrix.com. Geraadpleegd op 9 augustus 2023. .
  8. ↑ (fr) (1 oktober 2022). A l’Opéra-Comique, la « Lakmé » historique de Sabine Devieilhe. Le Monde.fr. Geraadpleegd op 9 augustus 2023.
  9. ↑ (fr) (3 juli 2019). Raphaël Pichon : « Le “Requiem” de Mozart avait vraiment vocation à devenir un spectacle ». Le Monde.fr. Geraadpleegd op 9 augustus 2023.
  10. ↑ (fr) "Trauernacht" : une pièce inédite sur l’art du deuil selon Jean-Sébastien Bach. Franceinfo (28 oktober 2015). Geraadpleegd op 10 augustus 2023. .
  11. ↑ (fr) Hirsch, Yaël, Avec Raphaël Pichon et Katie Mitchell, Miranda sort de l'ombre de Prospero à l'Opéra Comique. Toutelaculture (28 september 2017). Geraadpleegd op 10 augustus 2023. .
  12. ↑ (fr) Hernandez, Brigitte, Un « Requiem » d'enfer. Le Point (9 juli 2019). Geraadpleegd op 10 augustus 2023. .
  13. ↑ (fr) Die Zauberflöte — Aix-en-Provence. Forum Opéra. Geraadpleegd op 10 augustus 2023. .
  14. ↑ (fr) À Versailles, un amour de Dardanus. LEFIGARO (7 mei 2015). Geraadpleegd op 10 augustus 2023. .
  15. ↑ (fr) (15 oktober 2018). Opéra : « Orphée et Eurydice », un vertige musical. Le Monde.fr. Geraadpleegd op 10 augustus 2023.
  16. ↑ IDOMENEO, RE DI CRETA | Festival d'Aix-en-Provence. festival-aix.com. Geraadpleegd op 10 augustus 2023. .
  17. ↑ (fr) Sabine Devieilhe et Raphaël Pichon: «“Lakmé” invente l’opéra du futur». LEFIGARO (26 september 2022). Geraadpleegd op 10 augustus 2023. .
  18. ↑ Superbe Orfeo de Rossi dirigé par Raphaël Pichon - Actualités - Ôlyrix. olyrix.com. Geraadpleegd op 10 augustus 2023. .
  19. ↑ (en) Salzburg Festival Archive. archive.salzburgerfestspiele.at. .
  20. ↑ (de) Berlin, Deutsches Symphonie-Orchester, Raphaël Pichon - Symphoniekonzert 28.02.2018 - DSO Berlin. Deutsches Symphonie-Orchester Berlin. Geraadpleegd op 10 augustus 2023. .
  21. ↑ (fr) Julian Sykes (22 novembre 2018). Bach lumineux et expressif par Raphaël Pichon. Le Temps.
  22. ↑ (fr) Huss, Christophe, «Il faut mériter son paradis!». Le Devoir (18 december 2014). Geraadpleegd op 10 augustus 2023. .
  23. ↑ (fr) Freiburger Barockorchester | Bozar Bruxelles. Bozar. Geraadpleegd op 10 augustus 2023. .
  24. ↑ (en) Staff, A. Z. Madonna Globe, ‘The Marriage of Figaro’: Handel and Haydn Society revels in Mozart’s madcap world - The Boston Globe. BostonGlobe.com. Geraadpleegd op 9 augustus 2023. .
  25. ↑ Marie-Aude Roux (8 août 2023). Au Festival de Salzbourg, des « Noces » brillantes et barbares. Le Monde.
  26. ↑ (en) David Allen (17 novembre 2022). A Rising Conductor Who’s ‘Not Just a Pair of Hands. The New York Times.
  27. ↑ Urban Nightingale.. De Standaard. Geraadpleegd op 27 mei 2021.
  28. ↑ (en) Bram Weijters' Crazy Men - Here They Come | Jazz. Written in Music. Geraadpleegd op 27 mei 2021.

  [[Categorie:Belgisch persoon]] [[Categorie:Jazzcomponist]] [[Categorie:Jazzpianist]] [[Categorie:Toetsenist]]