Article Images
Usunięta treść Dodana treść
Linia 67: W listopadzie 1966 na wystawie ''Nieskończone obrazy i przedmioty'' w galerii „Indica” w Londynie poznał japońską artystkę awangardową [[Yoko Ono]]{{odn|Michalski|1991|s=236}}{{odn|Lennon|1991|s=31}}. Wkrótce później sfinansował jedną z kolejnych jej wystaw{{odn|Michalski|1991|s=238}} oraz zaczął utrzymywać z nią bliskie kontakty{{odn|Ingham|2009|s=79}}. Spotkanie z artystką zbiegło się w czasie z rosnącą u niego (a także i u pozostałych Beatlesów) fascynacją ideami [[Ruch hippisowski|ruchu hippisowskiego]], która obejmowała szereg aspektów (m.in. [[pacyfizm]] i zainteresowanie religiami Wschodu) mających swoje odzwierciedlenie w twórczości Beatlesów (zwłaszcza na albumach ''[[Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band]]'' i ''[[Magical Mystery Tour]]''). Przyczyniło się to w pewnym stopniu do popularyzacji niektórych idei „Dzieci Kwiatów” – Lennon uznawał, że jeżeli Ono ma na niego istotny wpływ, powinna być z nim wszędzie, m.in. podczas nagrań, wbrew zasadzie panującej w zespole o nieprzyprowadzaniu do studia osób trzecich. Ono dzięki temu uzyskała swój udział w nagraniu płyty pt. ''[[The Beatles (album)|The Beatles (Biały Album)]]'' – jej głos umieszczono w piosence „[[The Continuing Story of Bungalow Bill]]”. Latem 1967 zmarł [[Brian Epstein]], co wywołało u Lennona [[zaburzenia depresyjne]]{{odn|Michalski|1991|s=241}}. Duży wpływ na poprawę jego zdrowia psychicznego miało nawiązanie bliższych relacji z Derekiem Taylorem, szefem prasowym założonej przez Beatlesów firmy Apple Corps{{odn|Michalski|1991|s=240}}. W tym czasie coraz częściej planował odejście z grupy, do czego zachęcała go również Yoko Ono{{r|twistandshout}}. Wiosną 1968 wraz z Beatlesami wyjechał do [[Indie|Indii]], gdzie poznawał tajniki [[buddyzm]]u i [[Medytacja|medytacji]]{{odn|Michalski|1991|s=242, 246}}. Podczas tego wyjazdu przestał interesować się żoną, a po powrocie do Anglii spędził noc z Ono{{odn|Michalski|1991|s=246}}. W maju zażądał rozwodu od żony, zaczął też pokazywać się z Ono w miejscach publicznych{{odn|Michalski|1991|s=247–248}}. Również w maju 1968 wydał z Ono album pt. ''Unfinished Music No. 1 – Two Virgins'', którego okładka wywołała kontrowersje ze względu na ukazanie na niej nagich artystów{{odn|Michalski|1991|s=38, 260}}. Płyta poniosła sprzedażową porażkę, rozchodząc się w Około 1968 zaczęła się jego współpraca z lewicowym podziemiem: najpierw w Wielkiej Brytanii, a potem w Stanach Zjednoczonych, gdzie poznał działaczy [[Marksizm|marksistowskich]] [[Jerry Rubin|Jerry`ego Rubina]] oraz [[Abbie Hoffman|Abbiego Hoffmana]]. Zdaniem Krzysztofa Wernera „Muzyk (...) często zbyt naiwnie podchodził do roli współpracownika z niektórymi organizacjami lub społecznościami, stając się (…) marionetką i kartą przetargową dla uzyskania wielu korzyści, m.in. materialnych”<ref>K. Werner, ''Komunikowanie polityczne Johna Lennona w albumie muzycznym'' Some Time in New York City, [w:] ''Komunikowanie polityczne'', red. E. Maj, E. Podgajna, A. Szwed-Walczak, Ł. Jędrzejski, Lublin 2017, s. 186-187.</ref>. | |||