Bogusław Leśnodorski

Ten artykuł dotyczy profesora UW. Zobacz też: Bogusław Leśnodorski – wnuk bohatera poniższego biogramu, prawnik.

Bogusław Leśnodorski (ur. 27 maja 1914 w Krakowie, zm. 1 lipca 1985 w Warszawie) – polski historyk ustroju i myśli politycznej, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Warszawskiego. Członek PPS w latach 1947–1948, członek PZPR w latach 1948–1985^[1].

Bogusław Leśnodorski

Pełne imię i nazwisko	Bogusław Jan Leśnodorski
Data i miejsce urodzenia	27 maja 1914 Kraków
Data i miejsce śmierci	1 lipca 1985 Warszawa
Zawód, zajęcie	historyk
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	profesor zwyczajny
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Rodzice	Gustaw Leśnodorski Maria Owińska
Krewni i powinowaci	Zygmunt (brat), Bogusław (wnuk)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Urodził się 27 maja 1914 w Krakowie^[2], w rodzinie Gustawa i Marii z Owińskich (1882–1969)^[2][3]. Jego starszym bratem był Zygmunt, a szwagierką Aleksandra^[4]. W 1932 ukończył III Gimnazjum im. Jana Sobieskiego w Krakowie, w którym nauczał jego ojciec. Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, który ukończył w 1936. Podczas studiów należał do Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej oraz działał w Towarzystwie Biblioteki Słuchaczy Prawa UJ. Po studiach podjął aplikację adwokacką u mecenasa Bronisława Drozdowskiego oraz został asystentem w Katedrze Historii Ustroju Polski UJ. W 1938 obronił doktorat, na podstawie dysertacji Stosunek prawno-państwowy Prus Królewskich do Korony w latach 1454–1569, jego promotorem był Stanisław Kutrzeba^[5].

W listopadzie 1939 został uwięziony w ramach Sonderaktion Krakau. Przebywał w obozach koncentracyjnych Sachsenhausen i Dachau. Zwolniony został w lutym 1940. Po powrocie do Krakowa podjął pracę w Żeńskiej Szkole Handlowej, równocześnie był zaangażowany w tajne nauczanie na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie prowadził zajęcia z polskiej i powszechnej historii ustroju oraz encyklopedii i teorii prawa^[5].

Po wojnie początkowo uczył w Liceum Hotelarskim (1945–1948), potem w Wyższej Szkole Handlowej Społecznej (1948–1950), będąc jednocześnie adiunktem, a następnie docentem etatowym UJ^[5]. W 1947 uzyskał habilitację na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy Dzieło Sejmu Czteroletniego. W 1949 uzyskał profesurę na Akademii Handlowej w Krakowie^[5]. Od 1950 wykładał na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego jako profesor nadzwyczajny, a od 1958 profesor zwyczajny. W latach 1965–1968 był dziekanem Wydziału Prawa i Administracji UW. Od 1973 był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk^[6]. W 1966 uzyskał doktorat honoris causa Uniwersytetu w Tuluzie^[7]. W czerwcu 1968 roku wszedł w skład Komitetu Przygotowawczego obchodów 500 rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika^[8]. Był członkiem rady naukowej Ośrodka Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie^[9].

Głównym obszarem jego badań było polskie oświecenie. Opublikował m.in. książki: Polscy jakobini, Rozmowy z przeszłością. Dziesięć wieków Polski^[10]. a także opracował pisma Kuźnicy Kołłątajowskiej. Był także współautorem (wraz z Juliuszem Bardachem i Michałem Pietrzakiem) wielokrotnie wznawianego podręcznika Historia ustroju i prawa polskiego.

Był mężem Haliny (1916–2019)^[11][12], mieli córkę i syna. Ich wnuk Bogusław (ur. 1975), jest prawnikiem, w latach 2012–2017 był prezesem Legii Warszawa.

Zmarł 1 lipca 1985 w Warszawie^[13], pochowany 8 lipca 1985 na cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[14] (kwatera XXVIIIA-płd-po lewej Kulków)^[11].

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski^[15][16]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (16 lipca 1954)^[17]
• Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1951)^[18]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[19]
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony nauczyciel PRL”

• Nagroda Państwowa III stopnia za pracę - historyczno-prawną pt. Dzieło Sejmu Czteroletniego (1951)^[20]
• Nagroda Państwowa II stopnia (zespołowa) za koncepcję, opracowanie naukowe i realizację wystawy „Wiek Oświecenia w Polsce” (1952)^[21][22]

• Bogusław Leśnodorski. Nekrologi. „Dziennik Polski”. Nr 155, s. 9, 5 lipca 1958.
• Tadeusz Chrostowski. Prof. dr Bogusław Leśnodorski. Członek Honorowy TNP (1914–1985). „Notatki Płockie”, s. 53–54, Nr 30 z 1985.
• Anna Rosner: Bogusław Leśnodorski. W: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego 1808–2008. Grażyna Bałtruszajtys (red.). Wyd. 1. Warszawa: Lexis-Nexis, 2008, s. 267–269. ISBN 978-83-7334-905-6.