FIS Ladies Winter Tournee 2011

FIS Ladies Winter Tournee 2011 (niem. 12. FIS-Ladies-Winter-Tournee 2011) – dwunasta edycja FIS Ladies Winter Tournee, przeprowadzona w sezonie 2010/2011 na skoczniach w Niemczech.

FIS Ladies Winter Tournee 2011

12. FIS-Ladies-Winter-Tournee 2011

2010
Dyscyplina	Skoki narciarskie
Organizator	Niemcy
Szczegóły turnieju
Pierwsze zawody	8 stycznia 2011 Schonach
Zamknięcie (finał)	16 stycznia 2011 Braunlage
Liczba zawodników	62 z 14 krajów
I miejsce	Coline Mattel  Francja
II miejsce	Daniela Iraschko  Austria
III miejsce	Jessica Jerome  Stany Zjednoczone

Początek turnieju nastąpił 8 stycznia 2011, podczas zawodów indywidualnych na skoczni w Schonach. Trzy dni później rozegrano dwa konkursy indywidualne na skoczni w Hinterzarten. Turniej zakończył się dwoma konkursami 15 i 16 stycznia na obiekcie w Braunlage.

Pierwsze dwa konkursy indywidualne wygrała Daniela Iraschko. W trzech kolejnych zmaganiach zwyciężała Coline Mattel. Zwyciężczynią dwunastej edycji turnieju została po raz pierwszy Coline Mattel, która zdobyła najwięcej punktów w klasyfikacji łącznej FIS Ladies Winter Tournee. Na drugim stopniu podium w generalnej klasyfikacji turnieju stanęła Daniela Iraschko, a na trzecim – Jessica Jerome.

W cyklu wystartowały łącznie 62 zawodniczki z czternastu narodowych reprezentacji.

Organizatorem pierwszego konkursu, które odbyły się w Schonach, odpowiedzialny był miejscowy klub SC Schönwald^[1]. Kolejne dwa konkursy, które przeprowadzono w Hinterzarten, odbył się dzięki klubowi narciarskiemu - SC Hinterzarten^[2]. Organizatorem przedostatniego i ostatniego z konkursów, które odbyły się w Braunlage, był lokalny klub narciarski WSV Braunlage^[3].

Do 1998 roku Międzynarodowa Federacja Narciarska nie organizowała żadnych konkursów kobiecych^[4]. Zdarzało się jednak, że skoczkinie startowały w roli przedskoczków w zawodach mężczyzn lub występowały jako zawodniczki, ale nie były klasyfikowane^[5][6]. W styczniu 1998 w Sankt Moritz odbyły się nieoficjalne mistrzostwa świata juniorek, które są uznawane za pierwsze międzynarodowe zawody kobiece^[7]. W marcu tego samego roku odbyły się natomiast pierwsze seniorskie zawody kobiet pod egidą Międzynarodowej Federacji Narciarskiej – dwa konkursy Pucharu Kontynentalnego w Schönwaldzie^[8][4]. W kolejnym sezonie po raz pierwszy zorganizowano FIS Ladies Grand Tournee, będący pierwszym międzynarodowym cyklem zawodów kobiet, rozgrywanym przez Międzynarodową Federację Narciarską^[9]. W sezonie 2004/2005 cykl został wcielony jako część Pucharu Kontynentalnego.

Spośród zawodniczek startujących w FIS Ladies Winter Tournee w 2011, czterdzieści sześć brało udział w poprzedniej – jedenastej edycji turnieju. Wśród zawodniczek sklasyfikowanych w pierwszej trzydziestce poprzedniej edycji, na stracie zabrakło dziewiątej Magdaleny Schnurr, dwudziestej Caroline Espiau, dwudziestej drugiej Lisy Demetz i dwudziestej piątej Salome Fuchs. Zwyciężczynią FIS Ladies Winter Tournee 2010 była Daniela Iraschko przed Anette Sagen i Ulrike Gräßler^[10].

Przed turniejem zostało rozegranych sześć konkursów Pucharu Kontynentalnego, cztery z nich wygrała Daniela Iraschko, a po jednym Jessica Jerome i Coline Mattel. Liderką klasyfikacji była Daniela Iraschko z przewagą 184 punktów nad Jessicą Jerome i 244 nad Lindsey Van. W poprzednich edycjach turnieju pięciokrotnie zwyciężała Daniela Iraschko (2000, 2001, 2002, 2005, 2010), a czterokrotnie Anette Sagen (2003, 2004, 2006, 2008), raz wygrała Austriaczka Sandra Kaiser (1999), Amerykanka Lindsey Van (2007) i cztery razy stawała na podium klasyfikacji generalnej cyklu (w 2003, 2004, 2005, 2006).

Poniżej znajduje się klasyfikacja Pucharu Kontynentalnego w skokach narciarskich przed rozpoczęciem FIS Ladies Winter Tournee 2011, czyli po przeprowadzeniu sześciu konkursów indywidualnych.

Zasady obowiązujące w FIS Ladies Grand Tournee są takie same, jak podczas zawodów Pucharu Świata, czy Pucharu Kontynentalnego^[12].

Do klasyfikacji generalnej FIS Ladies Winter Tournee zaliczane były noty punktowe zdobyte przez zawodniczki podczas konkursów.

Skoki oceniane były w taki sam sposób, jak podczas zawodów Pucharu Świata, czy Pucharu Kontynentalnego. Za osiągnięcie odległości równej punktowi konstrukcyjnemu zawodniczka otrzymywała 60 punktów. Za każdy dodatkowy metr uzyskiwała dodatkowo 2 punkty, i analogicznie za każdy metr poniżej punktu K minus 2 punkty. Ponadto, styl skoku i lądowania podlegał ocenie przez pięciu sędziów wybranych przez FIS, którzy mogli przyznać maksymalnie po 20 punktów. Dwie skrajne noty (najwyższa i najniższa) nie wliczane były do noty końcowej^[13].

Konkursy FIS Ladies Winter Tournee 2011 przeprowadzone zostały na trzech skoczniach narciarskich – Langenwaldschanze w Schonach, Adlerschanze w Hinterzarten, oraz Wurmbergschanze w Braunlage. Wszystkie obiekty były skoczniami normalnymi.

Głównymi dyrektorami konkursów w ramach FIS Ladies Winter Tournee byli kolejno: w pierwszych trzech konkursach Michael Lais, a w ostatnich dwóch Hannes Westphal. Sędzią technicznym podczas pierwszego konkursu w Schonach, oraz dwóch w Hinterzarten był Ivo Greger, a jego asystentem – Christian Remy^[17][18][19]. W przedostatnim i ostatnim konkursie na skoczni Wurmbergschanze w Braunlage, sędzią technicznym był Ryszard Guńka, a asystował mu Michal Bartoš^[20][21]

W poniższej tabeli znajduje się zestawienie wszystkich sędziów, którzy oceniali styl skoków podczas konkursów FIS Ladies Winter Tournee 2011 wraz z zajmowanymi przez nich miejscami na wieży sędziowskiej.

Pierwszy z konkursów indywidualnych, przeprowadzony w ramach FIS Ladies Winter Tournee, odbył się na obiekcie normalnym w Schonach. W pierwszej serii konkursowej czterem zawodniczkom udało się osiągnąć odległość powyżej, bądź równą punktowi konstrukcyjnemu, umieszczonemu na 95 metrze. Pierwszą która tego dokonała, była skacząca z numerem 54 Melanie Faißt, która skoczyła 97,5 metra. Jak się później okazało był to jeden z najdłuższych skoków całego konkursu. Skacząca tuż po Niemce Coline Mattel, uzyskała metr gorszą odległość, jednak dzięki dodatnim punktom za wiatr wyprzedziła Faißt o 4,4 punktu. Jako następne na belce startowej usiadły Lindsey Van (95,0 m) i Jessica Jerome (92,5 m), jednak nie udało im się wyprzedzić Francuzki. Jako ostatnia skakała aktualna liderka klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego - Daniela Iraschko, uzyskała 96,0 metrów i uplasowała się o 1,3 punktu za Coline Mattel. Trzecia była Lindsey Van.

W serii finałowej, pięciu zawodniczkom udało się uzyskać odległość powyżej 95 metrów. Pierwszą która tego dokonała była szósta po pierwszej serii Jessica Jerome (97,5 m), co pozwoliło jej na awans o dwie pozycje w klasyfikacji generalnej konkursu. Odległościowo gorszy o metr rezultat uzyskała, plasująca się na piątym miejscu Eva Logar, i spadła o jedną pozycję w stosunku do pierwszej serii. Skacząca jako czwarta od końca Niemka Faißt (94,5 m), uzyskała trzy metry gorszy rezultat, niż plasująca się obecnie na pierwszym miejscu Jessica Jerome, jednak przewaga z pierwszej serii wystarczyła aby wyprzedzić Amerykankę. Trzecia po pierwszej serii Lindsey Van (90,5 m) popsuła nieco swój skok i spadła o dwie pozycje w klasyfikacji. Jako następna na belce startowej usiadła Daniela Iraschko, i po skoku na odległość 96,5 m objęła prowadzenie w konkursie. Prowadząca po pierwszej serii Coline Mattel, uzyskała o metr gorszy skok niż Austriaczka. Konkurs wygrała zatem Iraschko z przewagą 3,8 punktu nad Mattel, i 7,7 nad Faißt.

Z konkursu została zdyskwalifikowana Kanadyjka Taylor Henrich i Czeszka Lucie Míková.

Ze startu zrezygnowały: Rumunka Daniela Haralambie, Włoszka Nadine Kostner, Chinka Chang Xinyue, Włoszka Veronica Gianmoena, Rumunka Denisa Torok, Chinka Zhang Qiuyue i Włoszka Lisa Demetz.

W przeddzień zawodów zmarła Simona Senoner. Siedemnastoletnia Włoszka wieczorem źle się poczuła w hotelu w Schonach, i została przewieziona nieprzytomna do szpitala we Fryburgu Bryzgowijskim, jednak nie udało się jej uratować^[22][23].

Po raz pierwszy w historii w konkursie organizowanym przez Międzynarodową Federację Narciarską, wystąpiły reprezentantki Chin^[24][25].

Zawodniczki w pierwszej serii skakały z dwudziestej siódmej belki startowej, a w drugiej z dwudziestej ósmej. Podczas zawodów było pochmurnie, temperatura powietrza wynosiła –7,3 °C, a temperatura śniegu –2,5 °C^[17].

Konkurs indywidualny który miał się odbyć pierwotnie 9 stycznia 2011 roku, na skoczni Langenwaldschanze w Schonach został odwołany. Organizatorzy zdecydowali się aby przenieść niedzielny konkurs na środę, zawody miały odbyć się na skoczni Adlerschanze w Hinterzarten^[24][26][27].

Drugimi zawodami rozegranymi w ramach FIS Ladies Winter Tournee był konkurs indywidualny w Hinterzarten, ponieważ planowany na 9 stycznia konkurs w Schonach został przełożony na środę. W pierwszej serii trzem zawodniczkom udało się uzyskać odległość powyżej punktu konstrukcyjnego, umieszczonego na 95 metrze. Najdalej w pierwszej serii skoczyła Daniela Iraschko (103,0 m), dzięki najdalszemu skokowi udało się jej prowadzić po pierwszej serii. Pięć I pół metra gorzej od Austriaczki skoczyła Francuzka Coline Mattel (97,5 m), która została sklasyfikowana na drugim miejscu ze stratą 11,5 punktu do Iraschko. Notę łączną powyżej 110 punktów uzyskała jeszcze tylko Eva Logar (113,5 punktu), za 96 metrową odległość. Notę łączną powyżej 100 punktów uzyskało jeszcze pięć zawodniczek: Lindsey Van(109,5 punktu), Jessica Jerome (107,5 punktu), Jacqueline Seifriedsberger (106,0 punktów), Melanie Faißt (105,5 punktu) i Maja Vtič (104,0 punkty). Po pierwszej serii na prowadzeniu była Iraschko, z przewagą 11,5 punktu nad Mattel i 17,0 nad Logar.

W serii finałowej, ośmiu zawodniczkom udało się uzyskać odległość powyżej 95 metrów. Pierwszą która tego dokonała była skacząca jako dziewiąta Juliane Seyfarth (96,0 m). Dzięki temu skokowi awansowała o jedenaście pozycji w stosunku do pierwszej serii, w klasyfikacji końcowej konkursu na skoczni Große Ruhestein. Odległościowo nieco lepszy rezultat uzyskała, plasująca się na dziewiątym miejscu Anja Tepeš (97,0 m). Skacząca tuż po niej Maja Vtič, uzyskała o pół metra lepszą odległość, przy podobnych notach za styl i uplasowała się o dwa punkty przed swoją rodaczką. Pierwszą zawodniczką która uzyskała stu metrową odległość była Jessice Jerome (100,0 m). Odległość Amerykanki, o metr poprawiła Francuzka Coline Mattel, i to właśnie ona objęła prowadzenie o 11,5 punktu, przed Evą Logar. Prowadząca po pierwszej serii Austriaczka Iraschko podobnie jak w pierwszej serii oddała najdalszy skok (106,5 m), zarówno drugiej serii jak i całego konkursu, i to właśnie ona wygrała konkurs z przewagą 23,0 punktów nad Mattel. Trzecia była Eva Logar (34,5 punktu straty do Iraschko).

Zawodniczki w pierwszej serii skakały z trzydziestej czwartej belki startowej, a w drugiej z trzydziestej piątej. Podczas zawodów było pochmurnie, temperatura powietrza wynosiła 2,0 °C, a temperatura śniegu 0,0 °C^[18].

Trzeci konkurs FIS Ladies Winter Tournee 2011 przeprowadzono 12 lutego na skoczni Adlerschanze w Hinterzarten. Pierwszą zawodniczką która uzyskała rezultat 90 metrowy była Jenna Mohr (93,0 m). Niemka pozostawała na pierwszej pozycji przez osiemnaście skoków, aż do skoku Słowenki z numerem czterdziestym trzecim, Špeli Rogelj, która skoczyła 92,5 metra, dzięki czemu została nową liderką konkursu ex aequo z Niemką. Skacząca po Słowence, jej rodaczka Maja Vtič, uzyskała o półtora metra lepszy rezultat, niż jej koleżanka z drużyny i wyszła na półtora punktowe prowadzenie. Dwie kolejne zawodniczki, nie zdołały uzyskać na tyle dobrego skoku aby objęć prowadzenie, dopiero skacząca z numerem 47. Jacqueline Seifriedsberger wylądowała na odległości 93,5 metra, dzięki lepszym notom za styl wyszła na prowadzenie ex aequo ze Słowenką. Austriaczka utrzymywała się na prowadzeniu tylko przez jeden skok. Startująca z 49. numerem Amerykanka Lindsey Van uzyskała 97,0 metrów, przy siedemnasto i pół punktowych notach za styl, co pozwoliło jej objąć prowadzenie z przewagą siedmiu i pół punktu nad Austriaczką. Amerykanka utrzymywała się na prowadzeniu tylko przez jeden skok. Startująca z 50. numerem Francuzka Coline Mattel (102,5 m) lądowała 5,5 metra dalej niż Van, i to właśnie ona wyszła na trzynasto i pół punktowe prowadzenie. Jako następna skakała Amerykanka Jessica Jerome, uzyskała 95 metrową odległość, i uplasowała się na trzeciej pozycji. Ostatnia zawodniczka - Daniela Iraschko (98,5 m) uzyskała nieco gorszy rezultat niż prowadząca Francuzka, jednak noty za styl i za odległość pozwoliły jej na objęcie drugiego miejsca. Po pierwszej serii pierwsze miejsce zajmowała Coline Mattel (130,0 punktów) przed Danielą Iraschko (8,5 punktu straty), i Lindsey Van (13,5 punktu straty).

Druga seria nie została rozegrana z powodu zbyt silnego wiatru, w związku z czym wyniki po pierwszej serii, zostały uznane za wyniki ostateczne^[28][29].

Zawodniczki w pierwszej serii skakały z trzydziestej szóstej belki startowej. Podczas zawodów było pochmurnie, temperatura powietrza wynosiła 3,5 °C, a temperatura śniegu 0,0 °C^[19].

Trzy dni po drugim konkursie indywidualnym w Hinterzarten, przeprowadzony został czwarty indywidualny konkurs FLWT, na skoczni Wurmbergschanze (K-90). W pierwszej serii ośmiu zawodniczkom udało się uzyskać odległość powyżej, bądź równą 80 metrów. Pierwszą która tego dokonała była skacząca z numerem 16 Szwajcarka Sabrina Windmüller (81,0 m). Najdalej skoczyła Coline Mattel (97,5 m), przy notach punktowych po 17 punktów. Drugą odległość serii uzyskała Daniela Iraschko (90,0 m), przy lepszych notach za styl niż Francuzka, dzięki czemu strata punktowa wynosiła 11,5 punktu. Dwa i pół metra gorszy rezultat uzyskała Austriaczka Jacqueline Seifriedsberger, lecz strata do Francuzki wynosiła już 18,5 punktu. Notę łączną powyżej 100 punktów uzyskały jeszcze dwie zawodniczki: Juliane Seyfarth (104,0 punkty) i Eva Logar (101,5 punktu). Na prowadzeniu po pierwszej serii była Mattel o 11,5 punktu przed Iraschko i 18,5 przed Seifriedsberger.

W serii finałowej wystartowało trzydzieści zawodniczek, spośród których jedna osiągnęła odległość powyżej punktu konstrukcyjnego umieszczonego na 90 metrze. Najdalej w drugiej serii lądowała prowadząca po pierwszej serii Coline Mattel, która skoczyła na 96,5 metra. Sklasyfikowane za nią Daniela Iraschko, Jacqueline Seifriedsberger i Juliane Seyfarth uzyskały odpowiednio 86,5, 82,0 i 82,5 metry. Żadnej z nich nie udało się wyprzedzić Francuzki. Drugą notę finałowej serii uzyskała Amerykanka Lindsey Van (86,5 m), co pozwoliło jej na awans o dwie pozycje w stosunku do pierwszej serii. Zwyciężczynią konkursu została zatem Mattel, z przewagą 36,5 punktu nad Iraschko, i 50,5 nad Seifriedsberger.

Ze startu zrezygnowały Chinki Chang Xinyue i Zhang Qiuyue oraz Niemka Anna Rupprecht.

Zawodniczki w pierwszej i drugiej serii skakały z szóstej belki startowej. Podczas zawodów było pochmurnie, temperatura powietrza wynosiła 2,1 °C, a temperatura śniegu 0,0 °C^[20].

Nazajutrz pierwszego konkursu indywidualnego w Braunlage, przeprowadzony został piąty indywidualny konkurs FLWT, na skoczni Wurmbergschanze (K-90). W pierwszej serii żadnej zawodniczce nie udało się, uzyskać odległość powyżej punktu konstrukcyjnego, umieszczonego na 90 metrze. Najbliżej osiągnięcia tego celu była Daniela Iraschko która skoczyła 87,5 metra, przy notach punktowych po 18,0 punktów. Drugą odległość serii uzyskała Melanie Faißt (87,0 m), przy słabszych notach za styl niż Iraschko. Pół metra gorszy rezultat uzyskała Francuzka Coline Mattel, lecz dzięki stylowo lepszemu skokowi uzyskała lepszą notę niż Niemka o dwa punkty. Na prowadzeniu po pierwszej serii była Iraschko, o 1,5 punktu przed Mattel, i o 3,5 przed Faißt.

W serii finałowej, dwunastu zawodniczkom udało się uzyskać odległość powyżej 80 metrów. Pierwszą która tego dokonała była skacząca jako dziesiąta Anja Tepeš (82,5 m). Dzięki temu skokowi awansowała z dwudziestej pierwszej pozycji, na czternastą w klasyfikacji końcowej konkursu na skoczni Wurmbergschanze. Odległościowo nieco lepszy rezultat uzyskała, plasująca się na dziewiątym miejscu Jessica Jerome (84,0 m). Skacząca tuż po niej Lindsey Van, uzyskała 86,0 metrów, i awansowała w klasyfikacji na szóste miejsce. Dopiero druga po pierwszej serii Daniela Iraschko, uzyskała lepszą odległość niż Amerykanka. Skok na 93,5 metra pozwolił jej na powiększenie przewagi nad kolejnymi zawodniczkami. Metr lepszą odległość uzyskała prowadząca po pierwszej serii Coline Mattel, przy dużo lepszych notach za styl (5,0 punktów więcej niż Austriaczka). Dzięki dobrym notom udało się jej nadrobić 1,5 punktu straty z pierwszej serii, i to właśnie Francuzka wygrała konkurs o 5,5 punktu przed Iraschko. Trzecia była Niemka Faißt (24,5 punktu straty do zwyciężczyni).

Z konkursu została zdyskwalifikowana Rosjanka Aleksandra Kustowa.

Ze startu zrezygnowała Chinka Zhang Qiuyue.

Zawodniczki w pierwszej serii skakały z szóstej belki startowej, a w drugiej z siódmej. Podczas zawodów występowało częściowe zachmurzenie, temperatura powietrza wynosiła 1,5 °C, a temperatura śniegu –0,5 °C^[21].

Poniżej znajduje się końcowa klasyfikacja FIS Ladies Winter Tournee 2011 po przeprowadzeniu pięciu konkursów. Łącznie, w tej edycji FIS Ladies Winter Tournee sklasyfikowanych zostały 62 zawodniczki z czternastu państw^[30].

Poniższa tabela zawiera składy wszystkich dziewięciu reprezentacji, które uczestniczyły w FIS Ladies Winter Tournee 2011. W nawiasie obok nazwy kraju podana została liczba zawodniczek z poszczególnych państw. W tabeli przedstawiono wyniki zajmowane przez zawodniczki we wszystkich konkursach oraz miejsca w poprzedniej edycji turnieju.

Po rozegraniu konkursów FIS Ladies Winter Tournee na prowadzeniu w Pucharze Kontynentalnym umocniła się Daniela Iraschko, która o 260 punktów wyprzedzała Coline Mattel i o 402 punkty – Jessicę Jerome. Poniżej znajduje się klasyfikacja generalna Pucharu Kontynentalnego po przeprowadzeniu jedenastu konkursów indywidualnych.