Hieronim Gracjan

Hieronim Gracjan, także Hieronim od Matki Bożej^[1], właśc. hiszp. Jerónimo Gracián Dantisco (ur. 6 czerwca 1545 w Valladolid, zm. 21 września 1614 w Brukseli) – hiszpański duchowny, pierwszy prowincjał generalny zakonu karmelitów bosych.

Hieronim Gracjan

Hieronim od Matki Bożej

Hieronim Gracjan (1791)
Data i miejsce urodzenia	6 czerwca 1545 Valladolid
Data i miejsce śmierci	21 września 1614 Bruksela
prowincjał karmelitów bosych
Okres sprawowania	1581–1585
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	karmelici bosi
Śluby zakonne	28 marca 1573
Prezbiterat	25 marca 1570
Multimedia w Wikimedia Commons

Urodził się 6 czerwca 1545 roku w Valladolid, jako syn Diega Graciana de Aldorete (sekretarza królów Karola V i Filipa II) i Juany de Antisco (córki Jana Dantyszka)^[2]. Podstawowe wykształcenie odebrał w rodzinnym mieście i w kolegium jezuickim w Madrycie^[3]. W 1559 roku jego rodzina przeniosła się do Toledo, gdzie kontynuował naukę greki i sztuki, na Uniwersytecie w Alcalá de Henares^[2]. Podczas studiów wstąpił do zakonu jezuitów, a w 1564 roku uzyskał stopień magistra sztuk wyzwolonych^[2]. Następnie studiował filozofię i teologię^[3], a 25 marca 1570 roku przyjął święcenia kapłańskie^[2]. Następnie przyłączył się do reformatorskiego ruchu Teresy z Ávili i 25 kwietnia 1572 wstąpił do nowo tworzącej się wspólnoty karmelitów bosych w Pastranie^[2]. Profesję wieczystą złożył 28 marca 1573 roku^[3].

Wkrótce potem został prowikariuszem generalnym prowincji Andaluzja^[3]. W Sewilli założył konwent dla braci bosych i dla sióstr^[3]. W Beas spotkał się z Teresą z Ávili i rozmawiał z nią na temat przyszłości zakonu^[2]. Gdy nowym legatem został nieprzychylny reformom Filippo Sega wszystkich karmelitów bosych spotkały represje^[3]. 22 czerwca 1580 roku Grzegorz XIII rozdzielił zakony karmelitów trzewiczkowych i bosych, a rok później odbyła się kapituła generalna, na której wybrano Hieronima pierwszym prowincjałem zakonu^[2]. Jednym z jego najbliższych współpracowników był Jan od Krzyża^[3]. W 1585 roku kolejna kapituła wybrała na prowincjała Dorię, natomiast Hieronim został wikariuszem prowincjalnym Portugalii^[2]. Doria rozpoczął reformę zarządzania zakonem, która nie podobała się Hieronimowi^[2]. Z tego powodu Doria sfałszował przeciw niemu dowody i rozsiał złą sławę^[3]. Doprowadziło to do tego, że 17 lutego 1592 roku w Hieronim został wydalony z zakonu^[3].

Udał się wówczas do Rzymu, by przedstawić sprawę Klemensowi VIII, jednak jego przeciwnicy go ubiegli i uprzedzili papieża^[2]. 27 stycznia 1593 roku Klemens zakazał Hieronimowi powrotu do karmelitów, lecz zalecił wstąpienie do innego zakonu o zatwierdzonej regule^[2]. W Gaecie wstąpił do augustianów i wkrótce potem miał udać się do Rzymu, lecz statek został porwany przez piratów i odpłynął do Bizerty^[2]. Po dwóch latach pracy w niewoli, Hieronimowi udało się uzbierać sumę pieniędzy, dzięki której został wykupiony przez Żyda nazwiskiem Simón^[2]. W 1595 roku powrócił do Genui, gdzie skąd wysłał listy z prośbą o możliwość powrotu do karmelitów bosych^[2]. 6 marca kolejnego roku papież zrehabilitował go i zezwolił na powrót do macierzystego zakonu^[3]. Aby nie zaogniać sytuacji przystąpił do karmelitów trzewiczkowych z zezwoleniem na praktykowanie zreformowanej reguły^[3]. W 1600 roku miał głosić nastanie Roku Jubileuszowego w Maroku^[2]. Zanim wyjechał przebywał w Hiszpanii, gdzie był przy swojej umierającej matce^[2]. Po powrocie z Afryki spotkał się z królem w Aranjuez, a następnie miał udać się do Mediolanu, na prośbę kardynała Federica Borromea^[2]. Ze względu na złą pogodę podróż nie odbyła się, a Hieronim zaczął pracę ewangelizacyjną w Kastylii i Walencji^[2]. W 1606 roku przyjął zaproszenie od arcyksięcia Albersa i udał się do Brukseli^[3]. Kontynuował pracę misyjną zwłaszcza w Persji, a około 1608/1609 roku został wybrany biskupem Cylicji, jednak nigdy nie przyjął sakry^[2]. Zmarł 21 września 1614 roku w Brukseli^[3].