Hipolit Galantini, właśc. wł. Ippolito Galantini (ur. 14 października 1565 we Florencji, zm. 20 marca 1619 tamże) – włoski katecheta, założyciel Bractwa Doktryny Chrześcijańskiej (FDC)[1], błogosławiony Kościoła katolickiego.
Tablica pamiątkowa na domu przy Via della Scala, gdzie zmarł Hipolit Galantini. | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
20 marca 1619 | ||
Czczony przez | |||
Beatyfikacja |
19 czerwca 1825 | ||
Wspomnienie | |||
|
Jego ojciec pracował jako tkacz. Hipolit został nauczycielem katechezy w wieku 12 lat w kościele św. Łucji we Florencji (wł. Chiesa di Santa Lucia sul Prato), a mając 17 został przełożonym i reorganizatorem bractwa przy tym kościele. Założył bractwo religijne zwane Zgromadzeniem św. Franciszka Doktryny Chrześcijańskiej (wł. Congregazione di San Francesco della Dottrina cristiana), któremu napisał statut i afiliował do III Zakonu św. Franciszka. W 1602 wybudował oratorium dla bractwa a następnie na terenie Toskanii, również Umbrii i Modeny pozakładał kolejne oratoria z tym samym przeznaczeniem: prowadzenie działalności religijnej i katechizacji.
Zmarł 20 marca 1619, mając 53 lata, w opinii świętości. Jego grób szybko stał się miejscem pielgrzymek.
Papież Benedykt XIV ogłosił go czcigodnym w 1756 roku. Został beatyfikowany przez Leona XII w dniu 19 czerwca 1825 roku.
- ↑ Den salige Hippolyt Galantini (1565-1619). Den katolske kirke., 2006-06-21. [dostęp 2012-01-29]. (norw.).
- Hipolit Galantini.. DEON.pl z inicjatywy SJ i Wydawnictwa WAM. [dostęp 2012-01-29].