Ignacy Antonowicz
Współtwórcy projektów Fundacji Wikimedia
Article ImagesIgnacy Antonowicz SDB (ur. 14 lipca 1890 w Więsławicach, zm. 21 lipca 1941 w KL Auschwitz) – polski ksiądz, Sługa Boży Kościoła katolickiego.
Sługa Boży | |
Kraj działania | |
---|---|
Data urodzenia |
14 lipca 1890 |
Data i miejsce śmierci |
21 lipca 1941 |
Dyrektor Salezjańskiego Instytutu Teologicznego w Krakowie | |
Okres sprawowania |
1934–1941 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Odznaczenia | |
Życiorys
Był synem Jakuba i Jadwigi z d. Valerius. W latach 1901–1905 przebywał w zakładzie selezjańskim w Oświęcimiu. Przez rok od 1925 do 1926 pełnił obowiązki katechety zakładu Oświęcimskiego. W 1934 przyjął posadę dyrektora Salezjańskiego Instytutu Teologicznego w Krakowie i sprawował ją aż do uwięzienia 23 maja 1941 roku.
Więziony w Krakowie trafił do niemieckiego obozu zagłady Auschwitz-Birkenau, gdzie otrzymał numer obozowy 17371. Był tam bity i kopany aż do nieprzytomności. Został poszczuty psem, który zrywał z niego kawałki ciała. Nieprzytomnego sprowadzono na rewir, gdzie później zmarł.
Jest jednym ze 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych (1921)[1]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 35)