Mackenzie Boyd-Clowes (ur. 13 lipca 1991 w Toronto[1]) – kanadyjski skoczek narciarski, zawodnik klubu Altius Nordic Ski Club. Brązowy medalista olimpijski z 2022 w drużynie mieszanej. Uczestnik igrzysk olimpijskich (2010, 2014, 2018 i 2022), mistrzostw świata (2009, 2011, 2017, 2019, 2021 i 2023), mistrzostw świata w lotach (2012, 2014, 2016, 2018 i 2020) oraz mistrzostw świata juniorów (2006, 2007 i 2011). Rekordzista Kanady w długości skoku.
W 2005 i 2006 zdobywał brązowe medale mistrzostw Ameryki Północnej juniorów w konkursach drużynowych[3][4].
We wrześniu 2005 zadebiutował w cyklu FIS Cup, w zawodach w Predazzo zajmując 50. i 56. miejsce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2006, które ukończył na 55. pozycji indywidualnie i 11. w drużynie[5]. 5 sierpnia 2006 znalazł się w składzie reprezentacji Kanady na konkurs Letniego Grand Prix w Hinterzarten. Został w nim zdyskwalifikowany, a Kanadyjczycy zajęli ostatnią, 12. lokatę. W październiku 2006 w Einsiedeln Boyd-Clowes zdobył pierwsze punkty FIS Cupu, a 12 grudnia 2006 zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, zajmując 60. miejsce w Rovaniemi. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2007 był 39. indywidualnie[6].
W marcu 2008 w Whistler zdobył pierwsze punkty Pucharu Kontynentalnego, zajmując 23. miejsce[7]. We wrześniu 2008 zadebiutował w indywidualnych zawodach Letniego Grand Prix, oba konkursy w Hakubie kończąc w czwartej dziesiątce. 24 stycznia 2009 po raz pierwszy wystartował w Pucharze Świata, zajmując 42. pozycję na próbie przedolimpijskiej w Whistler. W dalszej części sezonu 2008/2009 jeszcze dwukrotnie wystąpił w konkursie głównym cyklu. Wystartował na seniorskich Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2009, na których na skoczni normalnej odpadł w kwalifikacjach, a na dużej zajął 46. miejsce[8].
W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2009 trzykrotnie zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce. W sezonie zimowym 2009/2010 raz wystąpił w zawodach głównych Pucharu Świata. Wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010. W konkursie drużynowym zajął ostatnie, 12. miejsce, a w obu indywidualnych odpadł w kwalifikacjach[9].
W lipcu 2010 dwukrotnie stanął na podium zawodów FIS Cupu, konkursy w Szczyrbskim Jeziorze kończąc na 3. i 1. miejscu. 15 stycznia 2011 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata, zawody na skoczni w Sapporo kończąc na 28. pozycji. Dzień później na tej samej skoczni był 29. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2011, na których zajął 35. miejsce indywidualnie, a także na seniorskich Mistrzostwach Świata 2011, gdzie był 39. na skoczni dużej[10].
W lipcu 2011 dwukrotnie zwyciężył w zawodach FIS Cupu w Gérardmer. 31 lipca zajął 2. miejsce w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Courchevel, po raz pierwszy stając na podium zawodów tej rangi. 12 sierpnia 2011 po zajęciu 13. lokaty na tej samej skoczni zdobył pierwsze punkty Letniego Grand Prix. 20 stycznia 2012 zajął 3. miejsce w Pucharze Kontynentalnym w Sapporo. W sezonie 2011/2012 Pucharu Świata dwukrotnie zdobył punkty, zajmując pozycje w trzeciej dziesiątce. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2012, które ukończył na 36. miejscu[11].
30 czerwca 2012 zwyciężył w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Stams. W Letnim Grand Prix 2012 najwyżej klasyfikowany był na 19. miejscu, które zajął w sierpniu w Hinterzarten. W sezonie 2012/2013 Pucharu Świata punkty zdobył czterokrotnie, w rozgrywanych na przełomie stycznia i lutego 2013 zawodach na skoczniach mamucich. W najlepszym występie, 3 lutego 2013 w Harrachovie, zajął 19. pozycję[12]. 10 lutego doznał podczas konkursu pokazowego w Willingen kontuzji barku[13], w wyniku której nie startował do końca sezonu[12].
Do występów w zawodach międzynarodowych powrócił w czerwcu 2013. W Letnim Grand Prix 2013 najwyżej sklasyfikowany był w sierpniu w Courchevel, na 14. lokacie. 11 stycznia 2014 zajął 9. miejsce w konkursie Pucharu Świata w Tauplitz, osiągając najlepszy w dotychczasowej karierze rezultat w zawodach tej rangi. Poza tym występem w trakcie sezonu 2013/14 cyklu jeszcze czterokrotnie zajmował punktowane pozycje. Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014 był 37. na skoczni normalnej, 25. na dużej i 12. w drużynie, a na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2014 zajął 30. pozycję[14].
Przed sezonem 2014/15 ogłosił roczną przerwę w startach. Treningi wznowił w maju 2015[15], a występy międzynarodowe w sierpniu tego roku. W sezonie 2015/2016 Pucharu Świata punkty zdobył siedmiokrotnie, a najwyżej sklasyfikowany był 17 marca 2016 w Planicy, na 18. pozycji. W styczniu zajął 27. miejsce na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016[16].
We wrześniu 2016 zajął 3. miejsce w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Stams, a w październiku zawody Letniego Grand Prix w Klingenthal ukończył na 6. pozycji. W sezonie 2016/2017 Pucharu Świata najlepszym wynikiem Boyda-Clowesa była 12. lokata z grudnia z Klingenthal, a punkty cyklu zdobył łącznie sześć razy. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017, gdzie zajął 39. miejsce na skoczni normalnej i 38. na dużej indywidualnie, a także 12. w drużynie mieszanej[17].
W styczniu 2018 zajął 36. lokatę w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018, a w lutym wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, awansując do drugiej serii w obu konkursach indywidualnych – na skoczni normalnej był 26., a na dużej 21. W Pucharze Świata w sezonie 2017/2018 punkty zdobył cztery razy, a najlepszy rezultat zanotował w marcu w Oslo w ramach Raw Air 2018, zajmując 15. pozycję[18].
25 sierpnia 2018 ukończył zawody Letniego Grand Prix w Hakubie na 9. lokacie. W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata pięciokrotnie zdobywał punkty. Najwyżej klasyfikowany był na 24. pozycji w konkursie Raw Air 2019 w Vikersund. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 zajął 27. miejsce na skoczni dużej i 32. na normalnej[19].
We wrześniu 2019 dwukrotnie zajął 3. lokatę w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Klingenthal. W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata regularnie startował w zawodach cyklu. Punkty zdobył czterokrotnie, a najlepszy wynik (17. pozycję) osiągnął w grudniu 2019, w drugim konkursie w Engelbergu[20].
W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata dziesięciokrotnie zdobywał punkty. Dwa razy ukończył zawody cyklu w najlepszej dziesiątce – 22 listopada 2020 na inauguracji w Wiśle był 9., a 20 grudnia w Engelbergu zajął 6. pozycję[21]. W klasyfikacji generalnej sezon ukończył na 32. miejscu ze 115 punktami[22]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, na których zajął 23. lokatę. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 indywidualnie był 34. na skoczni normalnej i 28. na dużej, a w drużynie mieszanej zajął 10. miejsce[21].
W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata punkty zdobył 5 razy. Najwyżej sklasyfikowany został w otwierającym 70. Turniej Czterech Skoczni konkursie w Oberstdorfie, w którym zajął 25. miejsce. Wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie zajął 16. miejsce na skoczni normalnej oraz 33. na dużej[23], z kolei w zawodach drużyn mieszanych reprezentacja Kanady, w której obok Boyda-Clowesa wystąpili Alexandria Loutitt, Matthew Soukup i Abigail Strate, nieoczekiwanie zdobyła brązowy medal, pierwszy w historii kanadyjskich skoków narciarskich na igrzyskach[24].
Pięciokrotnie znalazł się w najlepszej trzydziestce podczas sezonu 2022/2023 Pucharu Świata. Najwyżej sklasyfikowany był 12 lutego 2023 w Lake Placid, na 13. miejscu. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023, na których zajął 38. pozycję na skoczni normalnej i 33. na dużej indywidualnie. W swoim ostatnim występie w Pucharze Świata, 1 kwietnia 2023 w Planicy, zajął 37. miejsce[25].
W listopadzie 2023 ogłosił zawieszenie kariery[26]. Nie powrócił już do startów[27].
Swój rekord życiowy w długości lotu 224,0 m ustanowił na treningu przed konkursem indywidualnym na Letalnicy, 17 marca 2016 roku. Wynik ten jest też rekordem Kanady[2].
Starty M. Boyda-Clowesa na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
edytuj
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
|
13 lutego
|
2010
|
Whistler
|
Whistler Olympic Park
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
92,5 m
|
105,0 pkt
|
Nie zakwalifikował się.
|
|
20 lutego
|
2010
|
Whistler
|
Whistler Olympic Park
|
K-125
|
HS-140
|
indywid.
|
111,0 m
|
83,8 pkt
|
Nie zakwalifikował się.
|
12.
|
22 lutego
|
2010
|
Whistler
|
Whistler Olympic Park
|
K-125
|
HS-140
|
druż.[a]
|
105,0 m
|
–
|
294,6 pkt (72,0 pkt)
|
813,3 pkt
|
Austria
|
37.
|
9 lutego
|
2014
|
Krasnaja Polana
|
Russkije Gorki
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
96,0 m
|
–
|
114,4 pkt
|
163,6 pkt
|
Kamil Stoch
|
25.
|
15 lutego
|
2014
|
Krasnaja Polana
|
Russkije Gorki
|
K-125
|
HS-140
|
indywid.
|
132,0 m
|
123,5 m
|
237,9 pkt
|
40,8 pkt
|
Kamil Stoch
|
12.
|
17 lutego
|
2014
|
Krasnaja Polana
|
Russkije Gorki
|
K-125
|
HS-140
|
druż.[b]
|
123,5 m
|
–
|
399,2 pkt (107,6 pkt)
|
642,2 pkt
|
Niemcy
|
26.
|
10 lutego
|
2018
|
Pjongczang
|
Alpensia Jumping Park
|
K-98
|
HS-109
|
indywid.
|
103,5 m
|
98,5 m
|
208,1 pkt
|
51,2 pkt
|
Andreas Wellinger
|
21.
|
17 lutego
|
2018
|
Pjongczang
|
Alpensia Jumping Park
|
K-125
|
HS-142
|
indywid.
|
127,5 m
|
126,0 m
|
235,3 pkt
|
50,4 pkt
|
Kamil Stoch
|
16.
|
6 lutego
|
2022
|
Zhangjiakou
|
Snow Ruyi
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
100,5 m
|
100,0 m
|
252,6 pkt
|
22,4 pkt
|
Ryōyū Kobayashi
|
3.
|
7 lutego
|
2022
|
Zhangjiakou
|
Snow Ruyi
|
K-95
|
HS-106
|
druż. miesz.[c]
|
101,5 m
|
101,5 m
|
844,6 pkt (253,5 pkt)
|
156,9 pkt
|
Słowenia
|
33.
|
12 lutego
|
2022
|
Zhangjiakou
|
Snow Ruyi
|
K-125
|
HS-140
|
indywid.
|
128,5 m
|
–
|
119,2 pkt
|
176,9 pkt
|
Marius Lindvik
|
Starty M. Boyda-Clowesa na mistrzostwach świata – szczegółowo
edytuj
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
|
21 lutego
|
2009
|
Liberec
|
Ještěd
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
74,5 m
|
76,5 pkt
|
Nie zakwalifikował się.
|
46.
|
27 lutego
|
2009
|
Liberec
|
Ještěd
|
K-120
|
HS-134
|
indywid.
|
107,5 m
|
–
|
85,5 pkt
|
55,8 pkt
|
Andreas Küttel
|
39.
|
3 marca
|
2011
|
Oslo
|
Holmenkollbakken
|
K-120
|
HS-134
|
indywid.
|
117,5 m
|
–
|
100,2 pkt
|
177,3 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
39.
|
25 lutego
|
2017
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
88,0 m
|
–
|
106,0 pkt
|
164,8 pkt
|
Stefan Kraft
|
12.
|
26 lutego
|
2017
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-90
|
HS-100
|
druż. miesz.[d]
|
88,0 m
|
–
|
379,5 pkt (106,6 pkt)
|
656,0 pkt
|
Niemcy
|
38.
|
2 marca
|
2017
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
indywid.
|
108,0 m
|
–
|
94,6 pkt
|
184,7 pkt
|
Stefan Kraft
|
27.
|
23 lutego
|
2019
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-130
|
indywid.
|
117,0 m
|
118,5 m
|
212,1 pkt
|
67,3 pkt
|
Markus Eisenbichler
|
32.
|
1 marca
|
2019
|
Seefeld
|
Toni-Seelos-Olympiaschanze
|
K-99
|
HS-109
|
indywid.
|
88,0 m
|
–
|
82,8 pkt
|
135,5 pkt
|
Dawid Kubacki
|
34.
|
27 lutego
|
2021
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
94,5 m
|
–
|
109,0 pkt
|
159,8 pkt
|
Piotr Żyła
|
10.
|
28 lutego
|
2021
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-95
|
HS-106
|
druż. miesz.[e]
|
91,5 m
|
–
|
298,9 pkt (100,7 pkt)
|
701,9 pkt
|
Niemcy
|
28.
|
5 marca
|
2021
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
indywid.
|
116,0 m
|
122,0 m
|
201,3 pkt
|
75,2 pkt
|
Stefan Kraft
|
38.
|
25 lutego
|
2023
|
Planica
|
Srednja skakalnica
|
K-95
|
HS-102
|
indywid.
|
92,5 m
|
–
|
112,2 pkt
|
149,6 pkt
|
Piotr Żyła
|
33.
|
3 marca
|
2023
|
Planica
|
Bloudkova velikanka
|
K-125
|
HS-138
|
indywid.
|
119,0 m
|
–
|
109,2 pkt
|
178,3 pkt
|
Timi Zajc
|
Starty M. Boyda-Clowesa na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
edytuj
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Skok 3
|
Skok 4
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
36.
|
25 lutego
|
2012
|
Vikersund
|
Vikersund
|
K-195
|
HS225
|
indywid.
|
160,5 m
|
–
|
–[f]
|
–[f]
|
107,7 pkt
|
301,0 pkt
|
Robert Kranjec
|
30.
|
14–15 marca
|
2014
|
Harrachov
|
Čertak
|
K-185
|
HS205
|
indywid.
|
175,5 m
|
149,0 m
|
–[f]
|
–[f]
|
298,5 pkt
|
92,5 pkt
|
Severin Freund
|
27.
|
15–16 stycznia
|
2016
|
Tauplitz
|
Kulm
|
K-200
|
HS-225
|
indywid.
|
194,0 m
|
165,5 m
|
131,0 m
|
–[f]
|
364,4 pkt
|
275,7 pkt
|
Peter Prevc
|
36.
|
19–20 stycznia
|
2018
|
Oberstdorf
|
im. Heiniego Klopfera
|
K-200
|
HS-235
|
indywid.
|
147,0 m
|
–
|
–
|
–[f]
|
102,3 pkt
|
549,6 pkt
|
Daniel-André Tande
|
23.
|
11–12 grudnia
|
2020
|
Planica
|
Letalnica
|
K-200
|
HS-240
|
indywid.
|
200,0 m
|
212,0 m
|
206,0 m
|
203,0 m
|
710,1 pkt
|
167,1 pkt
|
Karl Geiger
|
Starty M. Boyd-Clowesa na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
edytuj
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
55.
|
2 lutego
|
2006
|
Kranj
|
Bauhenk
|
K-100
|
HS-109
|
indywid.
|
79,5 m
|
–
|
72,1 pkt
|
187,5 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
11.
|
4 lutego
|
2006
|
Kranj
|
Bauhenk
|
K-100
|
HS-109
|
druż.[g]
|
90,5 m
|
–
|
346,9 pkt (93,9 pkt)
|
583,7 pkt
|
Austria
|
39.
|
15 marca
|
2007
|
Planica
|
Srednija Velikanka
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
86,5 m
|
–
|
101,0 pkt
|
161,0 pkt
|
Roman Koudelka
|
35.
|
28 stycznia
|
2011
|
Otepää
|
Tehvandi
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
84,5 m
|
–
|
100,0 pkt
|
155,0 pkt
|
Władimir Zografski
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
edytuj
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
edytuj
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
edytuj
Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
1.
|
31 lipca
|
2011
|
Courchevel
|
Tremplin du Praz
|
K-120
|
HS-132
|
131,5 m
|
122,5 m
|
254,2 pkt
|
2.
|
17,3 pkt
|
Andreas Wank
|
2.
|
30 czerwca
|
2012
|
Stams
|
Brunnentalschanzen
|
K-105
|
HS-115
|
110,5 m
|
104,0 m
|
234,6 pkt
|
1.
|
–
|
3.
|
17 września
|
2016
|
Stams
|
Brunnentalschanzen
|
K-105
|
HS-115
|
112,0 m
|
108,5 m
|
248,1 pkt
|
3.
|
23,3 pkt
|
Markus Eisenbichler
|
4.
|
28 września
|
2019
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
135,0 m
|
131,0 m
|
248,4 pkt
|
3.
|
13,4 pkt
|
Domen Prevc
|
5.
|
29 września
|
2019
|
Klingenthal
|
Vogtland Arena
|
K-125
|
HS-140
|
144,5 m
|
130,5 m
|
248,0 pkt
|
3.
|
12,0 pkt
|
Domen Prevc
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
edytuj
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
edytuj
Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
1.
|
24 lipca
|
2010
|
Szczyrbskie Jezioro
|
MS 1970 B
|
K-90
|
HS-100
|
96,0 m
|
90,5 m
|
240,0 pkt
|
3.
|
15,5 pkt
|
Tomáš Zmoray
|
2.
|
25 lipca
|
2010
|
Szczyrbskie Jezioro
|
MS 1970 B
|
K-90
|
HS-100
|
100,5 m
|
–
|
134,0 pkt
|
1.
|
–
|
3.
|
28 lipca
|
2011
|
Gérardmer
|
Tremplin des Bas-Rupts
|
K-65
|
HS-72
|
72,0 m
|
72,5 m
|
253,8 pkt
|
1.
|
–
|
4.
|
29 lipca
|
2011
|
Gérardmer
|
Tremplin des Bas-Rupts
|
K-65
|
HS-72
|
72,5 m
|
73,0 m
|
255,7 pkt
|
1.
|
–
|
- ↑ a b Skład zespołu: Mackenzie Boyd-Clowes, Trevor Morrice, Eric Mitchell i Stefan Read
- ↑ a b Skład zespołu: Trevor Morrice, Dusty Korek, Matthew Rowley i Mackenzie Boyd-Clowes
- ↑ a b Skład zespołu: Alexandria Loutitt, Matthew Soukup, Abigail Strate i Mackenzie Boyd-Clowes
- ↑ a b Skład zespołu: Natasha Bodnarchuk, Joshua Maurer, Taylor Henrich i Mackenzie Boyd-Clowes
- ↑ a b Skład zespołu: Abigail Strate, Matthew Soukup, Alexandria Loutitt i Mackenzie Boyd-Clowes
- ↑ a b c d e f Seria konkursowa została odwołana.
- ↑ a b Skład zespołu: Gregory Baxter, Mackenzie Boyd-Clowes, Trevor Morrice i Wesley Savill
- ↑ a b Mackenzie BOYD-CLOWES - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-03-11].
- ↑ a b Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-03-11].
- ↑ 2005 North American Junior Championships. skijumpeast.com. [dostęp 2018-05-03]. (ang.).
- ↑ North Am. Junior Championships HS 134 Team SJ March 10, 2006, Park City, Utah Official Team Jumping Results. nsfparkcity.org. [dostęp 2018-05-03]. (ang.).
- ↑ BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information; Season 2006. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-04]. (ang.).
- ↑ BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information; Season 2007. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-04]. (ang.).
- ↑ BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information; Season 2008. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-04]. (ang.).
- ↑ BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information; Season 2009. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-05]. (ang.).
- ↑ BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information; Season 2010. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-05]. (ang.).
- ↑ BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information; Season 2011. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-05]. (ang.).
- ↑ BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information; Season 2012. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-05]. (ang.).
- ↑ a b BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-07]. (ang.).
- ↑ Paweł Stawowczyk: Groźna kontuzja Mackenzie Boyd-Clowesa. skokinarciarskie.pl, 2013-02-10. [dostęp 2017-05-14].
- ↑ BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-07]. (ang.).
- ↑ Adrian Dworakowski: Mackenzie Boyd-Clowes wraca na skocznię. skijumping.pl, 2015-05-03. [dostęp 2015-05-14].
- ↑ BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-11]. (ang.).
- ↑ BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-11]. (ang.).
- ↑ BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-14]. (ang.).
- ↑ BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-14]. (ang.).
- ↑ BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-14]. (ang.).
- ↑ a b BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-14]. (ang.).
- ↑ a b c d e BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2021-10-17]. (ang.).
- ↑ BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-14]. (ang.).
- ↑ Piotr Bąk: Historyczne osiągnięcie Kanadyjczyków. "To niczym bycie na haju". skijumping.pl, 2022-02-07. [dostęp 2022-05-09].
- ↑ BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-14]. (ang.).
- ↑ Adrian Dworakowski: Mackenzie Boyd-Clowes po raz drugi zawiesza karierę. skijumping.pl, 2023-11-09. [dostęp 2023-11-09].
- ↑ BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-08-14]. (ang.).
- ↑ NH INDIVIDUAL – QUALIFICATION ROUND – WHISTLER – FRI 12 FEB 2010. fis-ski.com, 2010-02-12. [dostęp 2012-08-30]. (ang.).
- ↑ LH INDIVIDUAL – QUALIFICATION ROUND – WHISTLER – FRI 19 FEB 2010. fis-ski.com, 2010-02-19. [dostęp 2012-08-30]. (ang.).
- ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2009 – Liberec / CZE – Ski Jumping – Normal Hill Individual – Results Qualification. fis-ski.com, 2009-02-21. [dostęp 2012-09-13]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Adam Kwieciński: BOYD-CLOWES Mackenzie 1991.07.13 CAN. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-10-04].
- ↑ BOYD-CLOWES Mackenzie - Athlete Information - Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-04]. (ang.).