Medaliści igrzysk olimpijskich w curlingu


Współtwórcy projektów Fundacji Wikimedia

Article Images

lista w projekcie Wikimedia

Medaliści igrzysk olimpijskich w curlingu – zestawienie zawodników i zawodniczek, którzy przynajmniej raz stanęli na podium w turniejach olimpijskich w curlingu.

John Morris – dwukrotny mistrz olimpijski w curlingu
Medalistki turnieju olimpijskiego kobiet w 2010 roku w Vancouver
Amerykańscy curlerzy podczas turnieju olimpijskiego w 2006 roku w Turynie

Pierwszy turniej olimpijski w curlingu rozegrano już podczas pierwszych zimowych igrzysk, w 1924 roku w Chamonix. Wyniki tego turnieju uznano jednak za oficjalne dopiero w 2006 roku i pośmiertnie uznano najlepsze trzy drużyny tych zawodów za medalistów olimpijskich. Na igrzyskach w Lake Placid w 1932 roku, w Calgary w 1988 roku i w Albertville w 1992 roku curling był dyscypliną pokazową – w Lake Placid rozegrano turniej mężczyzn, a w Calgary i Albertville turnieje kobiet i mężczyzn. Ponadto, na igrzyskach w Garmisch-Partenkirchen w 1936 roku i na igrzyskach w Innsbrucku w 1964 roku rozegrano pokazowe turnieju w curlingu bawarskim (niem. Eisstockschießen)[1].

Pełnoprawną dyscypliną olimpijską curling jest od igrzysk olimpijskich w Nagano w 1998 roku. Od Nagano w programie olimpijskim są dwa turnieje curlingowe – kobiet i mężczyzn[2]. Podczas igrzysk w Pjongczangu po raz pierwszy przeprowadzono również turniej olimpijski par mieszanych[3].

Pięcioro zawodników ma na koncie po dwa złote medale olimpijskie w curlingu. Są to: Kanadyjczyk John Morris, Szwedki Cathrine Lindahl, Eva Lund i Anette Norberg oraz Kanadyjka Kaitlyn Lawes. Szwedki jako pierwsze w historii zdobyły dwa złote medale w curlingu podczas dwóch kolejnych igrzysk – triumfowały w Turynie i Vancouver[4].

Jeden raz w historii zdarzyło się, że medal olimpijski został odebrany zawodnikowi w wyniku dyskwalifikacji za stosowanie niedozwolonych środków dopingujących. W Pjongczangu początkowo brązowy medal w turnieju par mieszanych zdobyli rosyjscy olimpijczycy występujący pod flagą olimpijską, Anastasija Bryzgałowa i Aleksandr Kruszelnicki. Jeszcze w trakcie igrzysk badania wykazały u Kruszelnickiego stosowanie meldonium. Para została zdyskwalifikowana, a brązowy medal przyznano sklasyfikowanej na czwartym miejscu parze norweskiej[5].

Medaliści chronologicznie

edytuj

Curling jako pełnoprawna dyscyplina znajduje się w programie olimpijskim od igrzysk w Nagano w 1998 roku. Wcześniej, w 1924, 1932, 1988 i 1992 roku, rozgrywane były turnieje pokazowe, niezaliczane do klasyfikacji medalowej igrzysk[6]. W 2006 roku dziennikarze brytyjskiego dziennika „The Herald” wykazali, że curling podczas igrzysk w Chamonix w 1924 roku był pełnoprawną dyscypliną olimpijską. Wyniki turnieju zostały uznane przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski za oficjalne, a najlepsze trzy drużyny z Chamonix pośmiertnie ogłoszono medalistami olimpijskimi[1][7].

Najbardziej utytułowanym zespołem w curlingu mężczyzn jest reprezentancja Kanady – na jej koncie są trzy złote i dwa srebrne medale. Medalistami w męskich turniejach zostali przedstawiciele ośmiu państw. Indywidualnie najbardziej utytułowanymi curlerami w turniejach mężczyzn są Kevin Martin i Torger Nergård – obaj zdobyli po jednym złotym i jednym srebrnym medalu[6].

W tabeli przedstawiono pełne składy medalistów w oficjalnych turniejach olimpijskich w curlingu mężczyzn w latach 1924–2018.

Rok i miejsce Złoto Srebro Brąz Źr.
1924, Chamonix   Wielka Brytania

William Jackson
Robin Welsh
Thomas Murray
Laurence Jackson
Delaval Astley
John McLeod
William Brown
John T.S. Robertson-Aikman
R. Cousin

  Szwecja

Johan Petter Åhlén
Carl Axel Pettersson
Karl Wahlberg
Carl August Kronlund
Ture Ödlund
Carl Wilhelm Petersén
Erik Severin[8]
Victor Wetterström

  Francja

Fernand Cournollet
Georges André
Armand Isaac-Bénédic[9]
Pierre Canivet
Robert Planque
Henri Aldebert

[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
1998, Nagano   Szwajcaria

Patrick Hürlimann
Patrik Lörtscher
Daniel Müller
Diego Perren
Dominic Andres

  Kanada

Mike Harris
Richard Hart
Collin Mitchell
George Karrys
Paul Savage

  Norwegia

Eigil Ramsfjell
Jan Thoresen
Stig-Arne Gunnestad
Anthon Grimsmo
Tore Torvbråten

[17]
2002, Salt Lake City   Norwegia

Pål Trulsen
Lars Vågberg
Flemming Davanger
Bent Ånund Ramsfjell
Torger Nergård

  Kanada

Kevin Martin
Don Walchuk
Carter Rycroft
Don Bartlett
Ken Tralnberg

  Szwajcaria

Andreas Schwaller
Christof Schwaller
Markus Eggler
Damian Grichting
Marco Ramstein

[18]
2006, Turyn   Kanada

Brad Gushue
Mark Nichols
Russ Howard
Jamie Korab
Mike Adam

  Finlandia

Markku Uusipaavalniemi
Wille Mäkelä
Kalle Kiiskinen
Teemu Salo
Jani Sullanmaa

  USA

Pete Fenson
Shawn Rojeski
Joseph Polo
John Shuster
Scott Baird

[19]
2010, Vancouver   Kanada

Kevin Martin
John Morris
Marc Kennedy
Ben Hebert
Adam Enright

  Norwegia

Thomas Ulsrud
Torger Nergård
Christoffer Svae
Håvard Vad Petersson
Thomas Løvold

  Szwajcaria

Ralph Stöckli
Jan Hauser
Markus Eggler
Simon Strübin
Toni Müller

[20]
2014, Soczi   Kanada

Brad Jacobs
Ryan Fry
Eric Harnden
Ryan Harnden
Caleb Flaxey

  Wielka Brytania

David Murdoch
Greg Drummond
Scott Andrews
Michael Goodfellow
Tom Brewster

  Szwecja

Niklas Edin
Sebastian Kraupp
Fredrik Lindberg
Viktor Kjäll
Oskar Eriksson

[21]
2018, Pjongczang   USA

John Shuster
Tyler George
Matthew Hamilton
John Landsteiner
Joe Polo

  Szwecja

Niklas Edin
Oskar Eriksson
Rasmus Wranå
Christoffer Sundgren
Henrik Leek

  Szwajcaria

Benoît Schwarz
Claudio Pätz
Peter de Cruz
Valentin Tanner
Dominik Märki

[22]
2022, Pekin   Szwecja

Niklas Edin
Oskar Eriksson
Rasmus Wranå
Christoffer Sundgren
Daniel Magnusson

  Wielka Brytania

Bruce Mouat
Grant Hardie
Bobby Lammie
Hammy McMillan Jr.
Ross Whyte

  Kanada

Brad Gushue
Mark Nichols
Brett Gallant
Geoff Walker
Marc Kennedy

[23]

Turniej w curlingu kobiet został włączony do programu olimpijskiego od igrzysk w Nagano w 1998 roku. Wcześniej, na igrzyskach w Calgary w 1988 roku i w Albertville w 1992 roku, rozegrano turnieje pokazowe, niezaliczane do klasyfikacji medalowej[24].

W turniejach kobiet medalistkami zostały reprezentantki ośmiu państw. Najbardziej utytułowanym zespołem jest reprezentacja Szwecji, w dorobku której są trzy złote, jeden srebrny i jeden brązowy medal. Również Szwedki (Cathrine Lindahl, Eva Lund i Anette Norberg) zajmują pierwsze miejsce w indywidualnej klasyfikacji medalowej, mając na koncie po dwa złote medale[24].

W tabeli przedstawiono medalistki olimpijskie w curlingu w latach 1998–2018.

Rok i miejsce Złoto Srebro Brąz Źr.
1998, Nagano   Kanada

Sandra Schmirler
Jan Betker
Joan McCusker
Marcia Gudereit
Atina Ford

  Dania

Helena Blach Lavrsen
Margit Pörtner
Dorthe Holm
Trine Qvist
Jane Bidstrup

  Szwecja

Elisabet Gustafson
Katarina Nyberg
Louise Marmont
Elisabeth Persson
Margaretha Lindahl

[25]
2002, Salt Lake City   Wielka Brytania

Rhona Martin
Deborah Knox
Fiona MacDonald
Janice Rankin
Margaret Morton

  Szwajcaria

Luzia Ebnöther
Mirjam Ott
Tanya Frei
Laurence Bidaud
Nadia Röthlisberger

  Kanada

Kelley Law
Julie Skinner
Georgina Wheatcroft
Diane Nelson
Cheryl Noble

[26]
2006, Turyn   Szwecja

Anette Norberg
Eva Lund
Cathrine Lindahl
Anna Svärd
Ulrika Bergman

  Szwajcaria

Mirjam Ott
Binia Beeli
Valeria Spälty
Michèle Moser
Manuela Kormann

  Kanada

Shannon Kleibrink
Amy Nixon
Glenys Bakker
Christine Keshen
Sandra Jenkins

[27]
2010, Vancouver   Szwecja

Anette Norberg
Eva Lund
Cathrine Lindahl
Anna Le Moine
Kajsa Bergström

  Kanada

Cheryl Bernard
Susan O’Connor
Carolyn Darbyshire
Cori Bartel
Kristie Moore

  ChRL

Wang Bingyu
Liu Yin
Yue Qingshuang
Zhou Yan
Liu Jinli

[28]
2014, Soczi   Kanada

Jennifer Jones
Kaitlyn Lawes
Jill Officer
Dawn McEwen
Kirsten Wall

  Szwecja

Maria Prytz
Christina Bertrup
Maria Wennerström
Margaretha Sigfridsson
Agnes Knochenhauer

  Wielka Brytania

Eve Muirhead
Anna Sloan
Vicki Adams
Claire Hamilton
Lauren Gray

[29]
2018, Pjongczang   Szwecja

Anna Hasselborg
Sara McManus
Agnes Knochenhauer
Sofia Mabergs
Jennie Wåhlin

  Korea Południowa

Kim Eun-jung
Kim Kyeong-ae
Kim Seon-yeong
Kim Yeong-mi
Kim Cho-hi

  Japonia

Satsuki Fujisawa
Chinami Yoshida
Yumi Suzuki
Yurika Yoshida
Mari Motohashi

[30]
2022, Pekin   Szwecja

Anna Hasselborg
Sara McManus
Agnes Knochenhauer
Sofia Mabergs
Johanna Heldin

Turnieje par mieszanych

edytuj

Od igrzysk olimpijskich w Pjongczangu w 2018 roku, poza turniejami kobiet i mężczyzn, przyznawane są medale olimpijskie również w turnieju par mieszanych. Uczestniczą w nim dwuosobowe zespoły złożone z jednego zawodnika i jednej zawodniczki[31].

Podczas pierwszego turnieju olimpijskiego w tej konkurencji brązowy medal początkowo zdobyła para rosyjska występująca pod flagą olimpijską – Anastasija Bryzgałowa i Aleksandr Kruszelnicki. Jeszcze podczas igrzysk para została zdyskwalifikowana z uwagi na wykrycie w organizmie Kruszelnickiego środków dopingujących. W efekcie brązowy medal otrzymała para norweska, pierwotnie sklasyfikowana na czwartej pozycji[5].

Poniżej przedstawiono medalistów turnieju par mieszanych w latach 2018–2022.

Rok i miejsce Złoto Srebro Brąz Źr.
2018, Pjongczang   Kanada

Kaitlyn Lawes
John Morris

  Szwajcaria

Jenny Perret
Martin Rios

  Norwegia

Kristin Skaslien
Magnus Nedregotten

[32]
2022, Pekin   Włochy

Stefania Constantini
Amos Mosaner

  Norwegia

Kristin Skaslien
Magnus Nedregotten

  Szwecja

Almida de Val
Oskar Eriksson

[33]

Turnieje nieoficjalne (pokazowe)

edytuj

W 1932, 1988 i 1992 roku podczas igrzysk olimpijskich rozegrane zostały nieoficjalne turnieje pokazowe w curlingu, które nie były zaliczane do klasyfikacji medalowej[6][24]. W tabeli przedstawiono najlepsze trzy drużyny każdego z tych turniejów.

Rok i miejsce 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Źr.
1932, Lake Placid
(turniej mężczyzn)
  Kanada (Manitoba)

Eric F. Willis
Robert B. Pow
James L. Bowman
William H. Burns

  Kanada (Ontario)

Russel G. Hall
Archibald Lockhart
Frank P. McDonald
Harvey J. Sim

[34]
  Kanada (Quebec)

Albert Maclaren
John Leonard
Howard T. Steward
William Brown

1988, Calgary
(turniej kobiet)
  Kanada

Linda Moore
Lindsay Sparkes
Debbie Jones
Penny Ryan
Patti Vandekerckhove

  Szwecja

Elisabeth Högström
Monika Jansson
Birgitta Sewik
Marie Henriksson
Anette Norberg

  Norwegia

Trine Trulsen
Dordi Nordby
Hanne Pettersen
Mette Halvorsen
Marianne Aspelin
Ellen Githmark

[35]
[36]
[37]
[38]
1988, Calgary
(turniej mężczyzn)
  Norwegia

Eigil Ramsfjell
Sjur Loen
Morten Søgaard
Bo Bakke
Gunnar Meland
Geir Søiland

  Szwajcaria

Hansjörg Lips
Enrico Simen
Stefan Luder
Peter Lips
Mario Flückiger

  Kanada

Ed Lukowich
John Ferguson
Neil Houston
Brent Syme
Wayne Hart

[35]
[38]
[39]
[36]
1992, Albertville
(turniej kobiet)
  Niemcy

Andrea Schöpp
Stephanie Mayer
Monika Wagner
Sabine Huth

  Norwegia

Dordi Nordby
Hanne Pettersen
Mette Halvorsen
Anne Jøtun
Marianne Aspelin

  Kanada

Julie Sutton
Jodie Sutton
Melissa Soligo
Karri Wilms
Elaine Dagg-Jackson

[40]
[41]
[42]
[43]
[44]
1992, Albertville
(turniej mężczyzn)
  Szwajcaria

Urs Dick
Jürg Dick
Robert Hürlimann
Thomas Kläy
Peter Däppen

  Norwegia

Tormod Andreassen
Stig-Arne Gunnestad
Flemming Davanger
Kjell Berg
Pål Trulsen

  USA

Raymond Somerville
Timothy Somerville
Michael Strum
William Strum
Robert Nichols

[40]
[45]
[46]
[43]
[47]

Klasyfikacja zawodników

edytuj

Stan na 19 lutego 2022

W poniższym zestawieniu ujęto klasyfikację zawodników, którzy zdobyli przynajmniej jeden medal olimpijski w curlingu. W przypadku, gdy dwóch lub więcej zawodników zdobyło tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, wzięto pod uwagę najpierw kolejność chronologiczną, a następnie porządek alfabetyczny[a].

Miejsce Zawodnik Państwo Lata[b] Złoto Srebro Brąz Razem
1. John Morris   Kanada 2010–2018 2 2
2. Oskar Eriksson   Szwecja 2014–2022 1 1 2 4
3. Niklas Edin   Szwecja 2014–2022 1 1 1 3
4. Kevin Martin   Kanada 2002–2010 1 1 2
4. Torger Nergård   Norwegia 2002–2010 1 1 2
6. Christoffer Sundgren   Szwecja 2018–2022 1 1 2
6. Rasmus Wranå   Szwecja 2018–2022 1 1 2
8. Brad Gushue   Kanada 2006–2022 1 1 2
8. Mark Nichols   Kanada 2006–2022 1 1 2
8. Marc Kennedy   Kanada 2010–2022 1 1 2
8. John Shuster   USA 2006–2018 1 1 2
12. Delaval Astley   Wielka Brytania 1924 1 1
12. William Brown   Wielka Brytania 1924 1 1
12. R. Cousin   Wielka Brytania 1924 1 1
12. Laurence Jackson   Wielka Brytania 1924 1 1
12. William Jackson   Wielka Brytania 1924 1 1
12. John McLeod   Wielka Brytania 1924 1 1
12. Thomas Murray   Wielka Brytania 1924 1 1
12. John T.S. Robertson-Aikman   Wielka Brytania 1924 1 1
12. Robin Welsh   Wielka Brytania 1924 1 1
12. Dominic Andres   Szwajcaria 1998 1 1
12. Patrick Hürlimann   Szwajcaria 1998 1 1
12. Patrik Lörtscher   Szwajcaria 1998 1 1
12. Daniel Müller   Szwajcaria 1998 1 1
12. Diego Perren   Szwajcaria 1998 1 1
12. Flemming Davanger   Norwegia 2002 1 1
12. Bent Ånund Ramsfjell   Norwegia 2002 1 1
12. Pål Trulsen   Norwegia 2002 1 1
12. Lars Vågberg   Norwegia 2002 1 1
12. Mike Adam   Kanada 2006 1 1
12. Russ Howard   Kanada 2006 1 1
12. Jamie Korab   Kanada 2006 1 1
12. Adam Enright   Kanada 2010 1 1
12. Ben Hebert   Kanada 2010 1 1
12. Caleb Flaxey   Kanada 2014 1 1
12. Ryan Fry   Kanada 2014 1 1
12. Eric Harnden   Kanada 2014 1 1
12. Ryan Harnden   Kanada 2014 1 1
12. Brad Jacobs   Kanada 2014 1 1
12. Tyler George   USA 2018 1 1
12. Matthew Hamilton   USA 2018 1 1
12. John Landsteiner   USA 2018 1 1
12. Joe Polo   USA 2018 1 1
12. Daniel Magnusson   Szwecja 2022 1 1
12. Amos Mosaner   Włochy 2022 1 1
46. Magnus Nedregotten   Norwegia 2018–2022 1 1 2
47. Johan Petter Åhlén   Szwecja 1924 1 1
47. Carl August Kronlund   Szwecja 1924 1 1
47. Ture Ödlund   Szwecja 1924 1 1
47. Carl Wilhelm Petersén   Szwecja 1924 1 1
47. Carl Axel Pettersson   Szwecja 1924 1 1
47. Erik Severin   Szwecja 1924 1 1
47. Karl Wahlberg   Szwecja 1924 1 1
47. Victor Wetterström   Szwecja 1924 1 1
47. Mike Harris   Kanada 1998 1 1
47. Richard Hart   Kanada 1998 1 1
47. George Karrys   Kanada 1998 1 1
47. Collin Mitchell   Kanada 1998 1 1
47. Paul Savage   Kanada 1998 1 1
47. Don Bartlett   Kanada 2002 1 1
47. Carter Rycroft   Kanada 2002 1 1
47. Ken Tralnberg   Kanada 2002 1 1
47. Don Walchuk   Kanada 2002 1 1
47. Kalle Kiiskinen   Finlandia 2006 1 1
47. Wille Mäkelä   Finlandia 2006 1 1
47. Teemu Salo   Finlandia 2006 1 1
47. Jani Sullanmaa   Finlandia 2006 1 1
47. Markku Uusipaavalniemi   Finlandia 2006 1 1
47. Thomas Løvold   Norwegia 2010 1 1
47. Håvard Vad Petersson   Norwegia 2010 1 1
47. Christoffer Svae   Norwegia 2010 1 1
47. Thomas Ulsrud   Norwegia 2010 1 1
47. Scott Andrews   Wielka Brytania 2014 1 1
47. Tom Brewster   Wielka Brytania 2014 1 1
47. Greg Drummond   Wielka Brytania 2014 1 1
47. Michael Goodfellow   Wielka Brytania 2014 1 1
47. David Murdoch   Wielka Brytania 2014 1 1
47. Henrik Leek   Szwecja 2018 1 1
47. Martin Rios   Szwajcaria 2018 1 1
47. Grant Hardie   Wielka Brytania 2022 1 1
47. Bobby Lammie   Wielka Brytania 2022 1 1
47. Hammy McMillan Jr.   Wielka Brytania 2022 1 1
47. Bruce Mouat   Wielka Brytania 2022 1 1
47. Ross Whyte   Wielka Brytania 2022 1 1
85. Markus Eggler   Szwajcaria 2002–2010 2 2
86. Henri Aldebert   Francja 1924 1 1
86. Georges André   Francja 1924 1 1
86. Pierre Canivet   Francja 1924 1 1
86. Fernand Cournollet   Francja 1924 1 1
86. Armand Isaac-Bénédic   Francja 1924 1 1
86. Robert Planque   Francja 1924 1 1
86. Anthon Grimsmo   Norwegia 1998 1 1
86. Stig-Arne Gunnestad   Norwegia 1998 1 1
86. Eigil Ramsfjell   Norwegia 1998 1 1
86. Jan Thoresen   Norwegia 1998 1 1
86. Tore Torvbråten   Norwegia 1998 1 1
86. Damian Grichting   Szwajcaria 2002 1 1
86. Marco Ramstein   Szwajcaria 2002 1 1
86. Andreas Schwaller   Szwajcaria 2002 1 1
86. Christof Schwaller   Szwajcaria 2002 1 1
86. Scott Baird   USA 2006 1 1
86. Pete Fenson   USA 2006 1 1
86. Joseph Polo   USA 2006 1 1
86. Shawn Rojeski   USA 2006 1 1
86. Jan Hauser   Szwajcaria 2010 1 1
86. Toni Müller   Szwajcaria 2010 1 1
86. Ralph Stöckli   Szwajcaria 2010 1 1
86. Simon Strübin   Szwajcaria 2010 1 1
86. Viktor Kjäll   Szwecja 2014 1 1
86. Sebastian Kraupp   Szwecja 2014 1 1
86. Fredrik Lindberg   Szwecja 2014 1 1
86. Peter de Cruz   Szwajcaria 2018 1 1
86. Dominik Märki   Szwajcaria 2018 1 1
86. Claudio Pätz   Szwajcaria 2018 1 1
86. Benoît Schwarz   Szwajcaria 2018 1 1
86. Valentin Tanner   Szwajcaria 2018 1 1
86. Brett Gallant   Kanada 2022 1 1
86. Geoff Walker   Kanada 2022 1 1

Klasyfikacja zawodniczek

edytuj

Stan na 19 lutego 2022

W poniższym zestawieniu ujęto klasyfikację zawodniczek, które zdobyły przynajmniej jeden medal olimpijski w curlingu. W przypadku, gdy dwie lub więcej zawodniczek zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, wzięto pod uwagę najpierw kolejność chronologiczną, a następnie porządek alfabetyczny[a].

Miejsce Zawodniczka Państwo Lata[c] Złoto Srebro Brąz Razem
1. Anna Le Moine   Szwecja 2006–2010 2 2
1. Cathrine Lindahl   Szwecja 2006–2010 2 2
1. Eva Lund   Szwecja 2006–2010 2 2
1. Anette Norberg   Szwecja 2006–2010 2 2
1. Kaitlyn Lawes   Kanada 2014–2018 2 2
6. Agnes Knochenhauer   Szwecja 2014–2018 1 1 1 3
7. Anna Hasselborg   Szwecja 2018 1 1 2
7. Sofia Mabergs   Szwecja 2018 1 1 2
7. Sara McManus   Szwecja 2018 1 1 2
10. Jan Betker   Kanada 1998 1 1
10. Atina Ford   Kanada 1998 1 1
10. Marcia Gudereit   Kanada 1998 1 1
10. Joan McCusker   Kanada 1998 1 1
10. Sandra Schmirler   Kanada 1998 1 1
10. Deborah Knox   Wielka Brytania 2002 1 1
10. Fiona MacDonald   Wielka Brytania 2002 1 1
10. Rhona Martin   Wielka Brytania 2002 1 1
10. Margaret Morton   Wielka Brytania 2002 1 1
10. Janice Rankin   Wielka Brytania 2002 1 1
10. Ulrika Bergman   Szwecja 2006 1 1
10. Kajsa Bergström   Szwecja 2010 1 1
10. Jennifer Jones   Kanada 2014 1 1
10. Dawn McEwen   Kanada 2014 1 1
10. Jill Officer   Kanada 2014 1 1
10. Kirsten Wall   Kanada 2014 1 1
10. Jennie Wåhlin   Szwecja 2018 1 1
10. Stefania Constantini   Włochy 2022 1 1
28. Mirjam Ott   Szwajcaria 2002–2006 2 2
29. Kristin Skaslien   Norwegia 2018–2022 1 1 2
30. Jane Bidstrup   Dania 1998 1 1
30. Dorthe Holm   Dania 1998 1 1
30. Helena Blach Lavrsen   Dania 1998 1 1
30. Margit Pörtner   Dania 1998 1 1
30. Trine Qvist   Dania 1998 1 1
30. Laurence Bidaud   Szwajcaria 2002 1 1
30. Luzia Ebnöther   Szwajcaria 2002 1 1
30. Tanya Frei   Szwajcaria 2002 1 1
30. Nadia Röthlisberger   Szwajcaria 2002 1 1
30. Binia Beeli   Szwajcaria 2006 1 1
30. Manuela Kormann   Szwajcaria 2006 1 1
30. Michèle Moser   Szwajcaria 2006 1 1
30. Valeria Spälty   Szwajcaria 2006 1 1
30. Cori Bartel   Kanada 2010 1 1
30. Cheryl Bernard   Kanada 2010 1 1
30. Carolyn Darbyshire   Kanada 2010 1 1
30. Kristie Moore   Kanada 2010 1 1
30. Susan O’Connor   Kanada 2010 1 1
30. Christina Bertrup   Szwecja 2014 1 1
30. Maria Prytz   Szwecja 2014 1 1
30. Margaretha Sigfridsson   Szwecja 2014 1 1
30. Maria Wennerström   Szwecja 2014 1 1
30. Kim Cho-hi   Korea Południowa 2018 1 1
30. Kim Eun-jung   Korea Południowa 2018 1 1
30. Kim Kyeong-ae   Korea Południowa 2018 1 1
30. Kim Seon-yeong   Korea Południowa 2018 1 1
30. Kim Yeong-mi   Korea Południowa 2018 1 1
30. Jenny Perret   Szwajcaria 2018 1 1
58. Elisabet Gustafson   Szwecja 1998 1 1
58. Margaretha Lindahl   Szwecja 1998 1 1
58. Louise Marmont   Szwecja 1998 1 1
58. Katarina Nyberg   Szwecja 1998 1 1
58. Elisabeth Persson   Szwecja 1998 1 1
58. Kelley Law   Kanada 2002 1 1
58. Diane Nelson   Kanada 2002 1 1
58. Cheryl Noble   Kanada 2002 1 1
58. Julie Skinner   Kanada 2002 1 1
58. Georgina Wheatcroft   Kanada 2002 1 1
58. Glenys Bakker   Kanada 2006 1 1
58. Sandra Jenkins   Kanada 2006 1 1
58. Christine Keshen   Kanada 2006 1 1
58. Shannon Kleibrink   Kanada 2006 1 1
58. Amy Nixon   Kanada 2006 1 1
58. Liu Jinli   ChRL 2010 1 1
58. Liu Yin   ChRL 2010 1 1
58. Wang Bingyu   ChRL 2010 1 1
58. Yue Qingshuang   ChRL 2010 1 1
58. Zhou Yan   ChRL 2010 1 1
58. Vicki Adams   Wielka Brytania 2014 1 1
58. Lauren Gray   Wielka Brytania 2014 1 1
58. Claire Hamilton   Wielka Brytania 2014 1 1
58. Eve Muirhead   Wielka Brytania 2014 1 1
58. Anna Sloan   Wielka Brytania 2014 1 1
58. Satsuki Fujisawa   Japonia 2018 1 1
58. Mari Motohashi   Japonia 2018 1 1
58. Yūmi Suzuki   Japonia 2018 1 1
58. Chinami Yoshida   Japonia 2018 1 1
58. Yurika Yoshida   Japonia 2018 1 1
58. Johanna Heldin   Szwecja 2022 1 1
58. Almida de Val   Szwecja 2022 1 1

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację państw, które zdobyły przynajmniej jeden medal olimpijski w curlingu. Wzięto pod uwagę wszystkie turnieje – mężczyzn, kobiet i par mieszanych. Nie uwzględniono natomiast turniejów pokazowych w 1932, 1988 i 1992 roku[a].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Kanada 6 3 3 12
2.   Szwecja 4 3 4 11
3.   Wielka Brytania 2 2 1 5
4.   Szwajcaria 1 3 3 7
5.   Norwegia 1 2 2 5
6.   USA 1 1 2
7.   Włochy 1 1
8.   Dania 1 1
8.   Finlandia 1 1
8.   Korea Południowa 1 1
11.   ChRL 1 1
11.   Francja 1 1
11.   Japonia 1 1

Klasyfikacja państw według lat

edytuj

W poniższej tabeli zestawiono państwa według liczby medali zdobytych w curlingu podczas kolejnych edycji zimowych igrzysk olimpijskich. Przedstawiono sumę wszystkich medali (złotych, srebrnych i brązowych) we wszystkich turniejach łącznie[a].

Państwo '24 '98 '02 '06 '10 '14 '18 '22 suma
  ChRL 1 1
  Dania 1 1
  Finlandia 1 1
  Francja 1 1
  Japonia 1 1
  Kanada 2 2 2 2 2 1 1 12
  Korea Południowa 1 1
  Norwegia 1 1 1 1 1 5
  Szwajcaria 1 2 1 1 2 7
  Szwecja 1 1 1 1 2 2 3 11
  USA 1 1 2
  Wielka Brytania 1 1 2 1 5
  Włochy 1 1
Suma 3 6 6 6 6 6 9 7 49

Klasyfikacja państw według konkurencji

edytuj

W poniższej tabeli przedstawiono liczbę medali olimpijskich zdobytych przez państwa w poszczególnych konkurencjach w curlingu[a].

Państwo Turnieje mężczyzn Turnieje kobiet Turnieje par mieszanych suma
  ChRL 1 1
  Dania 1 1
  Finlandia 1 1
  Francja 1 1
  Japonia 1 1
  Kanada 6 5 1 12
  Korea Południowa 1 1
  Norwegia 3 2 5
  Szwajcaria 4 2 1 7
  Szwecja 4 6 1 11
  USA 2 2
  Wielka Brytania 3 2 5
  Włochy 1 1
Suma 24 19 6 49
  1. a b c d e Opracowano na podstawie materiału źródłowego wskazanego w sekcji Medaliści chronologicznie.
  2. Lata, w których dany zawodnik zdobywał medale olimpijskie w curlingu.
  3. Lata, w których dana zawodniczka zdobywała medale olimpijskie w curlingu.
  1. a b Julia Grassie: Curling 101: Origins and Olympic history. NBC Olympics, 2 maja 2017. [dostęp 2020-09-18]. (ang.).
  2. Julia Grassie: Olympic anniversary: Curling at the 1998 Nagano Olympics. NBC Olympics, 7 lutego 2018. [dostęp 2020-09-18].
  3. Curling’s mixed doubles discipline set for historic Olympic debut. Światowa Federacja Curlingu. [dostęp 2020-09-18]. (ang.).
  4. All about Curling in Sochi. Międzynarodowy Komitet Olimpijski, 4 lutego 2014. [dostęp 2020-09-18]. (ang.).
  5. a b Russian curler stripped of Winter Olympics medal after admitting doping. The Guardian, 22 lutego 2018. [dostęp 2020-09-18]. (ang.).
  6. a b c Curling – Curling, Men. Olympedia. [dostęp 2020-09-18]. (ang.).
  7. Anna Thompson: GB curlers awarded belated gold. BBC Sport, 9 lutego 2006. [dostęp 2020-09-18]. (ang.).
  8. Erik Severin Bio, Stats, and Results. Sports Reference. [dostęp 2020-09-18]. (ang.).
  9. Armand Isaac-Bénédic Bio, Stats, and Results. Sports Reference. [dostęp 2020-09-18]. (ang.).
  10. John Nauright, Charles Parrish: Sports Around the World: History, Culture, and Practice. ABC-CLIO, 2012, s. 233–234. ISBN 978-1-59884-301-9. [dostęp 2020-09-18].
  11. Great Britain Curling at the 1924 Chamonix Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2020-09-18]. (ang.).
  12. Sweden Curling at the 1924 Chamonix Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2020-09-18]. (ang.).
  13. France Curling at the 1924 Chamonix Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2020-09-18]. (ang.).
  14. Curling at the 1924 Chamonix Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2020-09-18]. (ang.).
  15. Curling at the 1924 Chamonix Winter Games: Men’s Curling. Sports Reference. [dostęp 2020-09-18]. (ang.).
  16. Tournament details: I. Olympic Winter Games 1924. Światowa Federacja Curlingu. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-02)]. (ang.).
  17. The XVIII Olympic Winter Games Official Report. Competition Results and Participants. Vol. III. LA 84 Foundation. s. 236, 238. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-10)]. (ang.).
  18. Official Report of the XIX Olympic Winter Games Salt Lake City 2002. Olympic Results. Part 1 – Alpine Skiing to Freestyle Skiing. LA 84 Foundation. s. 685. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-18)]. (ang.).
  19. Torino Olympic Winter Games Official Results – Curling. LA 84 Foundation. s. 129. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-12)]. (ang.).
  20. Vancouver Olympic Winter Games Official Report. Official Results Book – Curling – Part 2. LA 84 Foundation. s. 2. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-12)]. (ang. • fr.).
  21. Tournament details: XXII. Olympic Winter Games 2014. Men. Światowa Federacja Curlingu. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-04)]. (ang.).
  22. Curling – Men – Medallists. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games, 24 lutego 2018. [dostęp 2020-09-18]. (ang.).
  23. Medallists by Event. 18 lutego 2018. [dostęp 2020-02-18]. (ang.).
  24. a b c Curling – Curling, Women. Olympedia. [dostęp 2020-09-18]. (ang.).
  25. The XVIII Olympic Winter Games Official Report. Competition Results and Participants. Vol. III. LA 84 Foundation. s. 240, 242. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-10)]. (ang.).
  26. Official Report of the XIX Olympic Winter Games Salt Lake City 2002. Olympic Results. Part 1 – Alpine Skiing to Freestyle Skiing. LA 84 Foundation. s. 561. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-18)]. (ang.).
  27. Torino Olympic Winter Games Official Results – Curling. LA 84 Foundation. s. 1. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-12)]. (ang.).
  28. Vancouver Olympic Winter Games Official Report. Official Results Book – Curling – Part 1. LA 84 Foundation. s. 14. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-12)]. (ang. • fr.).
  29. Tournament details: XXII. Olympic Winter Games 2014. Women. Światowa Federacja Curlingu. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-03)]. (ang.).
  30. Curling – Women – Medallists. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games, 25 lutego 2018. [dostęp 2020-09-18]. (ang.).
  31. Winter Olympics: Big air, mixed curling among new 2018 events. BBC Sport, 8 czerwca 2015. [dostęp 2020-09-18]. (ang.).
  32. Pyeongchang 2018. Curling – Mixed Doubles – Medallists. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games, 13 lutego 2018. [dostęp 2022-02-08]. (ang.).
  33. Beijing 2022. Curling – Mixed Doubles – Medallists. Olympics.com, 8 lutego 2022. [dostęp 2022-02-08]. (ang.).
  34. George M. Lattimer: III Olympic Winter Games Lake Placid 1932. Official Report. LA 84 Foundation. s. 255–258. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-27)]. (ang.).
  35. a b XV Olympic Winter Games: Official Report. LA 84 Foundation. s. 164–165. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-21)]. (ang. • fr.).
  36. a b XV Olympic Winter Games: Official Report. Participants in the XV Olympic Winter Games: Canada. LA 84 Foundation. s. 624–625. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-21)]. (ang. • fr.).
  37. XV Olympic Winter Games: Official Report. Participants in the XV Olympic Winter Games: Sweden. LA 84 Foundation. s. 640. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-21)]. (ang. • fr.).
  38. a b XV Olympic Winter Games: Official Report. Participants in the XV Olympic Winter Games: Norway. LA 84 Foundation. s. 637. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-21)]. (ang. • fr.).
  39. XV Olympic Winter Games: Official Report. Participants in the XV Olympic Winter Games: Switzerland. LA 84 Foundation. s. 641. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-21)]. (ang. • fr.).
  40. a b Rapport officiel des XVIes Jeux olympiques d’hiver d’Albertville et de la Savoie. LA 84 Foundation. s. 384. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-10)]. (fr. • ang.).
  41. Rapport officiel des XVIes Jeux olympiques d’hiver d’Albertville et de la Savoie. LA 84 Foundation. s. 627. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-10)]. (fr. • ang.).
  42. Rapport officiel des XVIes Jeux olympiques d’hiver d’Albertville et de la Savoie. Athlètes: Allemagne. LA 84 Foundation. s. 630. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-10)]. (fr. • ang.).
  43. a b Rapport officiel des XVIes Jeux olympiques d’hiver d’Albertville et de la Savoie. Athlètes: Norvège. LA 84 Foundation. s. 647. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-10)]. (fr. • ang.).
  44. Rapport officiel des XVIes Jeux olympiques d’hiver d’Albertville et de la Savoie. Athlètes: Canada. LA 84 Foundation. s. 634. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-10)]. (fr. • ang.).
  45. Rapport officiel des XVIes Jeux olympiques d’hiver d’Albertville et de la Savoie. LA 84 Foundation. s. 628. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-10)]. (fr. • ang.).
  46. Rapport officiel des XVIes Jeux olympiques d’hiver d’Albertville et de la Savoie. Athlètes: Suisse. LA 84 Foundation. s. 653. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-10)]. (fr. • ang.).
  47. Rapport officiel des XVIes Jeux olympiques d’hiver d’Albertville et de la Savoie. Athlètes: États-Unis d’Amérique. LA 84 Foundation. s. 638. [dostęp 2020-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-10)]. (fr. • ang.).