Stanisław Sudoł (duchowny)

Stanisław Sudoł (ur. 16 marca 1895 w Zembrzy-Raniżowie, zm. 19 marca 1981 w Dzikowcu^[1]) – polski duchowny rzymskokatolicki, proboszcz parafii św. Walentego i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Wiązownicy i parafii św. Mikołaja w Dzikowcu oraz Sługa Boży Kościoła katolickiego.

Stanisław Sudoł

Sługa Boży, prezbiter
Ks. Stanisław Sudoł (1919, po święceniach kapłańskich)
Data i miejsce urodzenia	16 marca 1895 Zembrza (Raniżów)
Data i miejsce śmierci	19 marca 1981 Dzikowiec
Miejsce pochówku	kościół św. Mikołaja w Dzikowcu
Proboszcz parafii św. Walentego i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Wiązownicy
Okres sprawowania	1932–1945
Proboszcz parafii św. Mikołaja w Dzikowcu
Okres sprawowania	1945–1981
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Archidiecezja przemyska
Prezbiterat	1 czerwca 1919
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Sudoł urodził się na ziemi sandomierskiej 16 marca 1895 w Zembrzy koło Raniżowa w rodzinie wielodzietnej (ośmioro dzieci) jako syn Marcina i Wiktorii z domu Miszek^[2]. Po ukończeniu nauki w szkole ludowej w Zielonce, uczył się w gimnazjum w Rzeszowie i w Przemyślu. Świadectwo dojrzałości uzyskał 12 września 1915 w Przemyślu, a następnie wstąpił do tutejszego Wyższego Seminarium Duchownego^[2]. 23 grudnia 1915_(dts) odbyły się obłóczyny, a święcenia kapłańskie przyjął 1 czerwca 1919 z rąk bp. Józefa Sebastiana Pelczara, późniejszego świętego^[2].

Po święceniach 16 sierpnia 1919_(dts) został wikariuszem parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Rakszawie^[2]. Po prawie trzech latach (1 kwietnia 1922_(dts)) został wikariuszem parafii św. Walentego i Narodzenia NMP w Wiązownicy, gdzie następnie był administratorem, a od 2 września 1932_(dts) proboszczem^[2]. Tutaj również dał się poznać jako duszpasterz, katecheta i budowniczy wiązownickiej świątyni. Był to czas, kiedy podjął się także budowy kolejnego kościoła w Manasterzu i był współinicjatorem budowy świątyni w Szówsku.

10 stycznia 1945 został proboszczem parafii św. Mikołaja w Dzikowcu. Od samego początku zajął się reorganizacją parafii, rozpoczynając od spraw duchowych. Zachęcał do modlitwy, uczestnictwa w niedzielnej mszy świętej, nabożeństwach, zakładał i prowadził grupy duszpasterskie działające przy parafii, katechizował. Wprowadził w parafii czterdziestogodzinne nabożeństwo, głosił nauki rekolekcyjne, zachęcał do adoracji Najświętszego Sakramentu.

Zmarł 19 marca 1981, po czym został pochowany na cmentarzu w Dzikowcu. Parafianie na jego nagrobku umieścili następujący napis:

Z inicjatywy diecezji sandomierskiej powstała propozycja wyniesienia jego na ołtarze^[3]. Stolica Apostolska w 2013 wydała zgodę tzw. nihil obstat na przeprowadzenie procesu jego beatyfikacji^[3]. 19 marca 2014_(dts) w bazylice katedralnej Narodzenia NMP w Sandomierzu publiczną sesją wstępną, której przewodniczył biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz rozpoczął się diecezjalny etap tego procesu^[4][5]. Odtąd przysługuje mu tytuł Sługi Bożego. Postulatorem procesu szczebla diecezjalnego mianowano początkowo ks. dr Krzysztofa Ciska, a następnie został nim ks. dr Jan Biedroń^[6]. Powołany został trzyosobowy trybunał, który prowadził dochodzenie dotyczące jego życia, cnót heroicznych i opinii świętości w następującym składzie^[7]:

• ks. Sylwester Serafin – delegat biskupi
• ks. Michał Grochowina – promotor sprawiedliwości
• ks. Krzysztof Irek – notariusz

W latach 2014–2019 odbyło się 44 sesji powołanego trybunału beatyfikacyjnego, przed którym przesłuchano 31 świadków (m.in. trzech biegłych z zakresu historii i archiwistyki, którzy z archiwów zebrali ponad 4500 stron dokumentów dotyczących jego osoby). Powołani biegli cenzorzy teologowie dokonali ekspertyzy kilkudziesięciu jego pism. 2 czerwca 2019_(dts) w kościele św. Mikołaja w Dzikowcu uroczystą mszą świętą pod przewodnictwem bp. Nitkiewicza zakończono etap diecezjalny tego procesu, po czym akta zostały przesłane do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie celem dalszego postępowania.

27 czerwca 2019_(dts) rozpoczął się rzymski etap tego procesu^[8][9]. Po zapoznaniu się z przekazaną dokumentacją Stolica Apostolska 8 listopada 2019_(dts) wydała dekret o ważności postępowania diecezjalnego^[3]. 20 grudnia 2019_(dts) odbyła się ekshumacja jego doczesnych szczątków, które spoczęły w miejscowym kościele św. Mikołaja^[10].