Teodozy Brodowicz


Współtwórcy projektów Fundacji Wikimedia

Article Images

kapłan świecki rytu greckiego, archiprezbiter i oficjał katedry łuckiej, wikariusz unicki, pamiętnikarz

Teodozy Brodowicz herbu Ostoja (zm. 22 maja 1803) – kapłan świecki rytu greckiego, archiprezbiter i oficjał katedry łuckiej, wikariusz unicki, pamiętnikarz.

Teodozy Brodowicz
archiprezbiter katedry łuckiej
oficjał katedry łuckiej
eklezjarcha katedry łuckiej

Herb duchownego

Kraj działania

Rzeczpospolita Obojga Narodów

Data śmierci

22 maja 1803

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

greckokatolicki

Teodozy Brodowicz należał do rodu pieczętującego się herbem Ostoja[1][2]. Był synem Elizeusza i Fewrony z Parnickich małżonków Brodowiczów[3]. Polskę uważał za Ojczyznę swoją, pisał po polsku, popierał powstanie Tadeusza Kościuszki. W roku 1775 był eklezjarchą katedralnym łuckim. Od 1777 roku pełnił funkcje proboszcza cerkwi św. Dymitra w Łucku i kustosza grecko-katolickiej kapituły katedralnej. Następnie został archiprezbiterem i oficjałem katedry łuckiej. Brał czynny udział w rozruchach na Wołyńu w 1789 roku, co stało się przyczyną pozbawienia go funkcji oficjała. W połowie roku 1797 arcybp połocki Herakliusz Lisowski mianował go delegatem do spraw księży unickich na Wołyniu. Zmarł 22 maja 1803 roku[4][1]. Teodozy Brodowicz jest autorem m.in. znanego dzieła „Widok przemocy na słabą niewinność srogo wywartej roku 1789“, które zostało wydane we Lwowie w roku 1861[5].

  1. ↑ a b J. Skruteń, Brodowicz Teodozy, [w:] „Polski Słownik Biograficzny“, t. II, s. 444.
  2. ↑ S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. I, s. 392.
  3. ↑ Państwowe Archiwum Obwodu Żytomierskiego, Wywód rodowitości szlacheckiej urodzonych Brodowiczów, zespół 146, inw. 1, sprawa 337A, s. 441-443v.
  4. ↑ M. Banaszak, Brodowicz Teodozy (zm. 1803) prałat kapituły łuckiej ob. gr.-kat., pamiętnikarz, [w:] „Słownik polskich teologów katolickich“, Warszawa 1981, t. I, s. 213-214.
  5. ↑ E. Maliszewski, Bibljografja pamiętników polskich i Polski dotyczących, Warszawa 1928, s. 72.
  • J. Skruteń, Brodowicz Teodozy, [w:] „Polski Słownik Biograficzny“, t. II, s. 444.
  • S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej,Warszawa 1904-1931, t. I, s. 392.
  • A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1899, t. II, str. 126.
  • E. Likowski, Dzieje Kościoła unickiego na Litwie i Rusi w XVIII i XIX wieku uważane głównie ze względu na przyczyny jego upadku. Cz. 1., s. 234-235.
  • Encyklopedia historii Ukrainy, Kijów 2003, t. I, s. 380.
  • M. Banaszak, Brodowicz Teodozy (zm. 1803) prałat kapituły łuckiej ob. gr.-kat., pamiętnikarz, [w:] „Słownik polskich teologów katolickich“, Warszawa 1981, t. I, s. 213-214.
  • Państwowe Archiwum Obwodu Żytomierskiego, Wywód rodowitości szlacheckiej urodzonych Brodowiczów, zespół 146, inw. 1, sprawa 337A, s. 441-443v.
  • AGAD, Korespondencja Kajetana Ghigiottiego, sygn.: 114.